Μ' άρεσε πολύ ο τρόπος που προκριθήκαμε. Κάθε πρόκριση σε τελικό άλλωστε είναι φοβερό συναίσθημα, όμως κόντρα στην μισητή συμπολίτισσα Everton παραμονές μάλιστα της μαύρης επετείου του Hillsbrough, αυτή η πρόκριση αποκτά ακόμα πιο μεγάλη αξία. Πόσο μάλλον όταν έρχεται και με ανατροπή...Η ομάδα τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε πολύ καλό φεγγάρι. Μπορεί ο μεγάλος στόχος της 4άδας να έχει χαθεί για τα καλά, όμως ο άλλος μεγάλος στόχος του F.A. Cup είναι πλέον για τα καλά ορατός. Και μάλιστα έχουμε αρκετές πιθανότητες να σηκώσουμε την κούπα.
Βλέποντας την εικόνα της ομάδας στο δεύτερο μέρος του ημιτελικού του Wembley ήμουν πάρα πολύ αισιόδοξος. Απέδειξαν οι παίκτες του Dalglish πως από την στιγμή που έμπαινε το πολυπόθητο τέρμα της ισοφάρισης δεν θα χανόταν το παιχνίδι. Απέδειξαν πως αδίκησαν κατάφωρα τους εαυτούς τους φέτος με τα αποτελέσματα που έφεραν μέσα στη σεζόν. Το δεύτερο ημίχρονο της ομάδας ήταν αντάξιο των απαιτήσεων τέτοιων παιχνιδιών. Για το πρώτο ούτε λόγος!
Πριν καιρό είχα γράψει πως ο Suarez πρέπει να μείνει στην ομάδα πάση θυσία και πως επίσης, είναι ένα απ' τα πιο ακριβά(και αν όχι από τα μεγαλύτερα) περιουσιακά στοιχεία της ομάδας μας. Ο Ουρουγουανός με τις εμφανίσεις του τον τελευταίο καιρό έδειξε γιατί θεωρείται παίκτης κλάσης. Απ' τους καλύτερους της ομάδας τον τελευταίο καιρό. Μυρίζετε το γκολ όσο λίγοι(άλλωστε η ισοφάριση προήλθε από δική του... όσφρηση) ενώ σε πολλές περιπτώσεις τόσο ο Heitinga όσο και ο Distin δύσκολα μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν. Δείχνει πως γουστάρει να παίζει για την ομάδα και την ανεβάζει επίπεδο παράλληλα.
Ο παίκτης όμως που γύρισε ουσιαστικά το παιχνίδι ήταν ο Bellamy. Μπήκε ως αλλαγή στα τελευταία λεπτά κι απ' την πρώτη φάση που μπήκε στον αγώνα πίεσε. Και η πίεση έφερε αποτέλεσμα. Κερδισμένο κόρνερ από εκεί που φαινόταν χαμένη η φάση, πίεση στα αντίπαλα μπακ και εκτέλεση του φάουλ για το γκολ του Carroll. Ο Ουαλός έδωσε στην ομάδα νταηλίκι, τσαμπουκά και πάθος, ότι δηλαδή δεν μπόρεσε να προσφέρει ο Downing ο οποίος από το 70' περίπου είχε παραδώσει πνεύμα.
Για τον Carroll έχουμε μιλήσει άπειρες φορές. Από την μία αυτό που δεν του επιτρέπει να φανερώσει την πραγματική του αξία είναι ο ψυχολογικός τομέας και οι απαιτήσεις που φαίνονται ασήκωτες, από την άλλη φαίνεται πως έχει ταβάνι. Όμως στα 2 τελευταία παιχνίδια σκόραρε ισάριθμες φορές. Το δεύτερο τέρμα ειδικά ήταν γκολάρα. Κεφαλιά με το πίσω μέρος του κεφαλιού που θύμισε φορ τεράστιας κλάσης. Σίγουρα, πλέον βρίσκετε σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση. Πιστεύω πως πλέον θα δούμε τον πραγματικό Andy. Το χρωστάει και σε εμάς αλλά και στον εαυτό του.
Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ και στο θέμα Comolli. Όλα έγιναν τόσο βιαστικά που ούτε ανάσα δεν πήραμε. Η διοίκηση με την κίνηση απομάκρυνσης του Γάλλου έδειξε πως το καλοκαίρι θα γίνουν πολλές και ριζικές αλλαγές με σκοπό η ομάδα να πρωταγωνιστήσει. Κατά την άποψή μου οι αλλαγές αυτές θα επηρεάσουν και τον Dalglish. (Και) Το φετινό καλοκαίρι αναμένεται καυτό!
Υ.Γ. King Kenny, όλοι αγαπάμε τον Carra αλλά πλέον ο Jamie δεν μπορεί και είναι φανερό. Τι χειρότερο έχει ο Coates που δεν παίζει;; Δώσε μια ευκαιρία στον Seba και μην τον χαντακώνεις.
Υ.Γ.1 ΟΧΙ το γκολ του Carroll δεν άξιζε 35 εκατομμύρια. Άξιζε 15. Τα υπόλοιπα 20 θα τα βγάλει στον τελικό αν σκοράρει. Έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να κάνει απόσβεση ο κοτσίδας.
Υ.Γ.2 Σε καμία περίπτωση η φετινή χρονιά δεν θα είναι πετυχημένη αν πάρουμε και το F.A. Cup. Ναι μεν θα είμαστε χαρούμενοι που σε μια τόσο μέτρια χρονιά η ομάδα πήρε 2 κούπες(αν πάρουμε το κύπελλο...) από την άλλη όμως η κούπα αυτή για κάθε Liverpudlian θα είναι βάλσαμο. Πόσο μάλλον για τους παλαιότερους που έζησαν τις μεγάλες στιγμές των Reds. Του χρόνου η 4η θέση πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να μπει στην 4άδα η ομάδα με έργα και όχι με λόγια....
Υ.Γ.3 Ο καλύτερος πελάτης στον τελικό. Άσχημο πράγμα η ασέβεια, ειδικότερα όταν πρόκειται για νεκρούς οπαδούς.... Για την ιστορία και μόνο: 27 κούπες ο Dalglish στην Liverpool, 21 ολόκληρη η Chelsea!
Χρήστος Τσάλτας
Δες όλους τους αγώνες των πρωταθλημάτων Ζωντανά και πόνταρε live !
Δημοσιεύτηκε: 16/4/2012 17:28