Το ερώτημα που αυθόρμητα προκύπτει μετά την πρόκριση στον τελικό του F.A. Cup για την Λίβερπουλ είναι: αυτή η ομάδα είναι καλή? Πως γίνεται να πηγαίνει σε δεύτερο τελικό μέσα στην χρονιά και να μην μπορεί να κάνει καλή πορεία στο πρωτάθλημα?
Όσο οξύμωρο και αν φαίνεται υπάρχει μία σοβαρή αιτιολογία που θα πρέπει να την εξετάσουμε για την φετινή περίοδο. Παρότι οι εμφανίσεις συνολικά είχαν μέτριο μέσο όρο , ο προπονητής δείχνει ότι έχει εμφυσήσει στους παίκτες την σημασία της στιγμής, την πίστη για την ομάδα, την αξία της προσπάθειας ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει κτήμα σ’ ένα σύνολο παικτών σε μετρήσιμο χρόνο. Δεν είναι προπόνηση με αποτέλεσμα. Είναι η κουλτούρα και η αξία της συμμετοχής σε μία προσπάθεια που εξελίσσεται και έχει συνέχεια.
Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Διαρκεί όσο όλοι πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν και βάζουν τις βάσεις ώστε χρόνο με τον χρόνο να αποδίδουν καλύτερα και να βάζουν υψηλότερους στόχους. Φέτος οι στόχοι ήταν τρεις και μέχρι στιγμής έχει καταφέρει τον έναν θα διεκδικήσει τον δεύτερο και έχασε τον τρίτο, του πρωταθλήματος. Καθόλου άσχημα για ομάδα που βρίσκεται μαζί ουσιαστικά μία χρονιά.
Για την Έβερτον και τον προπονητής της η ευκαιρία της συμμετοχής στον τελικό τελείωσε χωρίς να μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι τα έπαιξε όλα σ’ ένα παιχνίδι. Προσπάθησε να πετύχει την νίκη χωρίς εκπλήξεις, νέα δεδομένα, με ελάχιστο ρίσκο και δυστυχώς γι’ αυτήν όταν βρέθηκε στο καναβάτζο ήταν αργά για να αντιδράσει. Ο αγώνας ήταν μία προσπάθεια καταστροφής των επιθετικών προσπαθειών και από τις δύο ομάδες.
Ο σχηματισμός για την Λίβερπουλ ήταν 4-4-2 στην ευθεία.
Μεγάλο πλάτος σε όλο το γήπεδο.
Άμυνα που πιέστηκε να παίξει χαμηλά από το αντίπαλο σέντερ φορ.
Η αμυντική διάταξη την ομάδας ήταν ζώνη και κάλυψη του χώρου.
Έπαιξε ο Άγγερ αριστερός πλάγιος αμυντικός που σημαίνει ότι οι προωθήσεις από εκείνη την πλευρά ήταν ελάχιστες. Την ευθύνη του επιθετικού παιχνιδιού την είχε μόνο ο πλάγιος του κέντρου.
Οι αμυντικοί χαφ δεν «πάτησαν» περιοχή αλλά κράτησαν τις αποστάσεις από την άμυνα και το κέντρο ώστε να υπάρχει ισορροπία στο passing game.
Οι πλάγιοι του κέντρου απέφυγαν τις διαγώνιες κινήσεις προς την περιοχή αλλά κρατούσαν απασχολημένους του αμυντικούς σε όλο το πλάτος του γηπέδου για να δημιουργήσουν χώρους στους επιθετικούς της ομάδας τους.
Η πίεση της Έβερτον στην πρώτη μπάλα της Λίβερπουλ από τον τερματοφύλακα
Οι επιθετικοί έπαιξαν με απόσταση μεταξύ τους. Ο λόγος ήταν η προσπάθεια του Νταλγκλίς να δημιουργήσει χώρους στον Κάρολλ για να μπορέσει να «κατεβάσει» την μπάλα και να απειλήσει είτε με προσωπική προσπάθεια , είτε να «σπάσει» την μπάλα στις πτέρυγες. Ο Σουάρεζ με σωστές τοποθετήσεις δέχτηκε την μπάλα με μέτωπο προς την εστία και ήταν απειλή παρά το γεγονός ότι δεν του βγήκαν φάσεις.
Σχόλιο: Στο τέρμα που πετυχαίνει φαίνεται η κλάση του παίκτη. Πιέζει, αναγκάζει τον αμυντικό σε λάθος, επιταχύνει γρήγορα και μπροστά στον τερματοφύλακα κοντρολάρει με το αριστερό πόδι και σουτάρει με το δεξί εξωτερικό φάλτσο κερδίζοντας σε ταχύτητα, την αντίδραση του τερματοφύλακα.
Κατά την διάρκεια του αγώνα η μόνη αλλαγή που έκανε τακτικά ο Νταλγκλίς ήταν στο 35ο λεπτό να γυρίσει τους πλάγιους κεντρώους με «ανάποδα» πόδια στις πτέρυγες χωρίς όμως να απαιτεί να κινηθούν στον άξονα.
Το παιχνίδι της Λίβερπουλ ήταν γρήγορο αλλά προσαρμοσμένο πάνω στους δύο επιθετικούς.
Ο Νταλγκλίς πρόσεξε πολύ στα μέτρα που θα έπαιρνε η ομάδα του κάθε φορά που επιτίθονταν για να μην μείνει εκτεθειμένη η άμυνα και να μην κλείσουν χώροι που κάλυπτε ο Κάρολλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται συνωστισμός στο κέντρο του γηπέδου. Από την άλλη αυτό του βγήκε σε καλό γιατί έλεγξε τον ρυθμό του αγώνα και δεν απειλήθηκε από τις επιθετικές πρωτοβουλίες των παικτών της Έβερτον.
Ο Ντάλγκλίς πιστεύει στους παίκτες του και το αποδεικνύει κάθε φορά. Ο αγώνας είχε δύο διαφορετικά ημίχρονα, αλλά και στα δύο οι ίδιοι παίκτες έπαιξαν στο παιχνίδι. Οι αλλαγές ήταν μόνο στα πρόσωπα κάτι που δείχνει την προσήλωση του στο πλάνο που έχει καταστρώσει. Η κακή παρουσία του πρώτου ημιχρόνου έδωσε την θέση της σε μία μεστή και προπάντων με σωστές επιλογές, εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο χώρος που δημιουργήθηκε για τον Κάρολ από τις τοποθετήσεις των συμπαικτών του
Η Έβερτον προσπάθησε να κερδίσει το παιχνίδι. Η τακτική της ήταν προσαρμοσμένη στην ανακοπή των επιθετικών προσπαθειών της Λίβερπουλ και στον έλεγχο του κέντρου για να μπορέσει να εκδηλώσει γρήγορες επιθέσεις με τον Γέλαβιτς.
Σχηματισμός 4-4-1-1 που μετατρεπόταν σε 4-1-4-1 όταν ο Κέϊχιλ έμπιανε στην ευθεία με τους κεντρώους παίκτες και οπισθοχωρούσε ο ένας αμυντικός χαφ.
Πίεση στην άμυνα της Λίβερπουλ από την πρώτη μπάλα με προσωπικά μαρκαρίσματα.
Έτσι ανάγκασε , ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, τους παίκτες της Λίβερπουλ σε τυφλά γεμίσματα προς την επίθεση που κόβονταν εύκολα από τους αμυντικούς.
Μεγάλο πλάτος στο γήπεδο και αρκετές προσπάθειες για overlap.
Ο Μόγες τοποθέτησε πολλούς παίκτες στο κέντρο με σκοπό το κλείσιμο των διαδρόμων προς την περιοχή του.
Τα μαρκαρίσματα στην μπάλα γίνονταν με τρεις παίκτες στα πλάγια και τον άξονα.
Σε ρόλο target men ο Γέλαβιτς , ο οποίος ήταν τοποθετημένος ανάμεσα στους δύο κεντρικούς αμυντικούς, ανεξάρτητα από το που παιζόταν η μπάλα. Μ’ αυτόν τον τρόπο πίεζε τους αμυντικούς να μην κατεβούν προς το κέντρο και να ξεμπλοκάρουν το passing game.
Ο Φελαϊνί ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις γραμμές αλλά απέφυγε τις προωθήσεις, στις οποίες τον έχουμε συνηθίσει.
Ο Κέϊχιλ είχε τον ρόλο του ελεύθερου παίκτη στην επίθεση της Έβερτον. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο παίκτης που δημιούργησε τις περισσότερες καταστάσεις στην άμυνα της Λίβερπουλ.
Οι πλάγιοι παίκτες συνέκλιναν προς την περιοχή και κάθε επίθεση της Έβερτον είχε τρεις παίκτες μέσα στην περιοχή της αντιπάλου.
Ο σχεδιασμός του Μόγες στο πρώτο ημίχρονο εφαρμόστηκε πολύ καλά από τους παίκτες του. Έκοψε τις επιθέσεις της Λίβερπουλ, πίεσε και δημιούργησε πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας στον αντίπαλο, κράτησε τις γραμμές του κοντά για να βγαίνουν πολλοί παίκτες πάνω στην μπάλα.
Όλα αυτά μέχρι το σημείο που πέτυχε το τέρμα. Από εκεί και μετά η ομάδα του λειτούργησε με άλλους όρους. Στο δεύτερο ημίχρονο έμεινε πίσω, δεν επιτέθηκε ορθολογικά, έδωσε χώρο στον αντίπαλο, αμύνθηκε στο μισό γήπεδο προς την περιοχή.
Περίμενε ο σφύριγμα της λήξης χωρίς να συμμετάσχει αποτελεσματικά για την ομάδα του. Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο άφησε την ομάδα του να αναλώνεται σε παιχνίδι κέντρου ενώ ήταν φανερό ότι η επίθεση του δεν λειτουργούσε.
Η Έβερτον προσπάθησε να κερδίσει την πρόκριση βασιζόμενη σε αμυντική λειτουργία και πίεση στο κέντρο. Η επιθετική της διάθεση τελείωσε με το ένα τέρμα και έδειξε ότι το πλάνο ήταν να κρατήσει το σκορ. Δυστυχώς ένας καλός προπονητής βρέθηκε σε κακή μέρα σε έναν σημαντικό αγώνα για την ομάδα του.
Τα στατιστικά του αγώνα
Συμπέρασμα
Η Λίβερπουλ προκρίθηκε δίκαια στον τελικό γιατί ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Όταν έλυσε τα προβλήματα έξω από την περιοχή της με την σωστή λειτουργία των αμυντικών χαφ, κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, άνοιξε την άμυνα από τα πλάγια και επιβλήθηκε στον χώρο του κέντρου.
Να μην ξεχνάμε ότι η πρόκριση ήρθε με ανατροπή του σκορ κάτι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία της. Οι αγώνες χωρίς αύριο είναι φτιαγμένοι για ομάδες που μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις που δημιουργούνται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Τέτοια αρχίζει να γίνεται η Λίβερπουλ.
Η Έβερτον ξεκίνησε καλά, προηγήθηκε, έδειξε ότι μπορεί να κερδίσει όση ώρα έλεγχε το παιχνίδι αλλά η ανεξήγητη οπισθοχώρηση στοίχισε την πρόκριση. Βασίστηκε στο τρέξιμο , την αμυντική λειτουργία της , ξεδίπλωσε επιθετικές αρετές με κινήσεις κρυφών κυνηγών, έδειξε ότι δουλεύει στο γήπεδο όμως αυτός ήταν ένας αγώνας που χρειαζόταν κάτι περισσότερο. Δεν το είχε και έμεινε εκτός τελικού.
Υ.Γ.:Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά το www.overlap.gr και τον Αντώνη Πακαλίδη για την συνεργασία μας.
Διαφήμιση
Πιστοποίηση στην ειδικότητα του Αθλητικού Συντάκτη
Αυτό δεν μπορεί να γίνει κτήμα σ’ ένα σύνολο παικτών σε μετρήσιμο χρόνο. Δεν είναι προπόνηση με αποτέλεσμα. Είναι η κουλτούρα και η αξία της συμμετοχής σε μία προσπάθεια που εξελίσσεται και έχει συνέχεια.
Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Για την Έβερτον και τον προπονητής της η ευκαιρία της συμμετοχής στον τελικό τελείωσε χωρίς να μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι τα έπαιξε όλα σ’ ένα παιχνίδι. Προσπάθησε να πετύχει την νίκη χωρίς εκπλήξεις, νέα δεδομένα, με ελάχιστο ρίσκο και δυστυχώς γι’ αυτήν όταν βρέθηκε στο καναβάτζο ήταν αργά για να αντιδράσει. Ο αγώνας ήταν μία προσπάθεια καταστροφής των επιθετικών προσπαθειών και από τις δύο ομάδες.
Ο σχηματισμός για την Λίβερπουλ ήταν 4-4-2 στην ευθεία.
Μεγάλο πλάτος σε όλο το γήπεδο.
Άμυνα που πιέστηκε να παίξει χαμηλά από το αντίπαλο σέντερ φορ.
Η αμυντική διάταξη την ομάδας ήταν ζώνη και κάλυψη του χώρου.
Έπαιξε ο Άγγερ αριστερός πλάγιος αμυντικός που σημαίνει ότι οι προωθήσεις από εκείνη την πλευρά ήταν ελάχιστες. Την ευθύνη του επιθετικού παιχνιδιού την είχε μόνο ο πλάγιος του κέντρου.
Οι αμυντικοί χαφ δεν «πάτησαν» περιοχή αλλά κράτησαν τις αποστάσεις από την άμυνα και το κέντρο ώστε να υπάρχει ισορροπία στο passing game.
Οι πλάγιοι του κέντρου απέφυγαν τις διαγώνιες κινήσεις προς την περιοχή αλλά κρατούσαν απασχολημένους του αμυντικούς σε όλο το πλάτος του γηπέδου για να δημιουργήσουν χώρους στους επιθετικούς της ομάδας τους.
Η πίεση της Έβερτον στην πρώτη μπάλα της Λίβερπουλ από τον τερματοφύλακα
Σχόλιο: Στο τέρμα που πετυχαίνει φαίνεται η κλάση του παίκτη. Πιέζει, αναγκάζει τον αμυντικό σε λάθος, επιταχύνει γρήγορα και μπροστά στον τερματοφύλακα κοντρολάρει με το αριστερό πόδι και σουτάρει με το δεξί εξωτερικό φάλτσο κερδίζοντας σε ταχύτητα, την αντίδραση του τερματοφύλακα.
Κατά την διάρκεια του αγώνα η μόνη αλλαγή που έκανε τακτικά ο Νταλγκλίς ήταν στο 35ο λεπτό να γυρίσει τους πλάγιους κεντρώους με «ανάποδα» πόδια στις πτέρυγες χωρίς όμως να απαιτεί να κινηθούν στον άξονα.
Το παιχνίδι της Λίβερπουλ ήταν γρήγορο αλλά προσαρμοσμένο πάνω στους δύο επιθετικούς.
Ο Νταλγκλίς πρόσεξε πολύ στα μέτρα που θα έπαιρνε η ομάδα του κάθε φορά που επιτίθονταν για να μην μείνει εκτεθειμένη η άμυνα και να μην κλείσουν χώροι που κάλυπτε ο Κάρολλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται συνωστισμός στο κέντρο του γηπέδου. Από την άλλη αυτό του βγήκε σε καλό γιατί έλεγξε τον ρυθμό του αγώνα και δεν απειλήθηκε από τις επιθετικές πρωτοβουλίες των παικτών της Έβερτον.
Ο Ντάλγκλίς πιστεύει στους παίκτες του και το αποδεικνύει κάθε φορά. Ο αγώνας είχε δύο διαφορετικά ημίχρονα, αλλά και στα δύο οι ίδιοι παίκτες έπαιξαν στο παιχνίδι. Οι αλλαγές ήταν μόνο στα πρόσωπα κάτι που δείχνει την προσήλωση του στο πλάνο που έχει καταστρώσει. Η κακή παρουσία του πρώτου ημιχρόνου έδωσε την θέση της σε μία μεστή και προπάντων με σωστές επιλογές, εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο χώρος που δημιουργήθηκε για τον Κάρολ από τις τοποθετήσεις των συμπαικτών του
Η Έβερτον προσπάθησε να κερδίσει το παιχνίδι. Η τακτική της ήταν προσαρμοσμένη στην ανακοπή των επιθετικών προσπαθειών της Λίβερπουλ και στον έλεγχο του κέντρου για να μπορέσει να εκδηλώσει γρήγορες επιθέσεις με τον Γέλαβιτς.
Σχηματισμός 4-4-1-1 που μετατρεπόταν σε 4-1-4-1 όταν ο Κέϊχιλ έμπιανε στην ευθεία με τους κεντρώους παίκτες και οπισθοχωρούσε ο ένας αμυντικός χαφ.
Πίεση στην άμυνα της Λίβερπουλ από την πρώτη μπάλα με προσωπικά μαρκαρίσματα.
Έτσι ανάγκασε , ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, τους παίκτες της Λίβερπουλ σε τυφλά γεμίσματα προς την επίθεση που κόβονταν εύκολα από τους αμυντικούς.
Μεγάλο πλάτος στο γήπεδο και αρκετές προσπάθειες για overlap.
Ο Μόγες τοποθέτησε πολλούς παίκτες στο κέντρο με σκοπό το κλείσιμο των διαδρόμων προς την περιοχή του.
Τα μαρκαρίσματα στην μπάλα γίνονταν με τρεις παίκτες στα πλάγια και τον άξονα.
Σε ρόλο target men ο Γέλαβιτς , ο οποίος ήταν τοποθετημένος ανάμεσα στους δύο κεντρικούς αμυντικούς, ανεξάρτητα από το που παιζόταν η μπάλα. Μ’ αυτόν τον τρόπο πίεζε τους αμυντικούς να μην κατεβούν προς το κέντρο και να ξεμπλοκάρουν το passing game.
Ο Φελαϊνί ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις γραμμές αλλά απέφυγε τις προωθήσεις, στις οποίες τον έχουμε συνηθίσει.
Ο Κέϊχιλ είχε τον ρόλο του ελεύθερου παίκτη στην επίθεση της Έβερτον. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο παίκτης που δημιούργησε τις περισσότερες καταστάσεις στην άμυνα της Λίβερπουλ.
Οι πλάγιοι παίκτες συνέκλιναν προς την περιοχή και κάθε επίθεση της Έβερτον είχε τρεις παίκτες μέσα στην περιοχή της αντιπάλου.
Ο σχεδιασμός του Μόγες στο πρώτο ημίχρονο εφαρμόστηκε πολύ καλά από τους παίκτες του. Έκοψε τις επιθέσεις της Λίβερπουλ, πίεσε και δημιούργησε πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας στον αντίπαλο, κράτησε τις γραμμές του κοντά για να βγαίνουν πολλοί παίκτες πάνω στην μπάλα.
Όλα αυτά μέχρι το σημείο που πέτυχε το τέρμα. Από εκεί και μετά η ομάδα του λειτούργησε με άλλους όρους. Στο δεύτερο ημίχρονο έμεινε πίσω, δεν επιτέθηκε ορθολογικά, έδωσε χώρο στον αντίπαλο, αμύνθηκε στο μισό γήπεδο προς την περιοχή.
Περίμενε ο σφύριγμα της λήξης χωρίς να συμμετάσχει αποτελεσματικά για την ομάδα του. Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο άφησε την ομάδα του να αναλώνεται σε παιχνίδι κέντρου ενώ ήταν φανερό ότι η επίθεση του δεν λειτουργούσε.
Η Έβερτον προσπάθησε να κερδίσει την πρόκριση βασιζόμενη σε αμυντική λειτουργία και πίεση στο κέντρο. Η επιθετική της διάθεση τελείωσε με το ένα τέρμα και έδειξε ότι το πλάνο ήταν να κρατήσει το σκορ. Δυστυχώς ένας καλός προπονητής βρέθηκε σε κακή μέρα σε έναν σημαντικό αγώνα για την ομάδα του.
Τα στατιστικά του αγώνα
Συμπέρασμα
Η Λίβερπουλ προκρίθηκε δίκαια στον τελικό γιατί ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Όταν έλυσε τα προβλήματα έξω από την περιοχή της με την σωστή λειτουργία των αμυντικών χαφ, κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, άνοιξε την άμυνα από τα πλάγια και επιβλήθηκε στον χώρο του κέντρου.
Να μην ξεχνάμε ότι η πρόκριση ήρθε με ανατροπή του σκορ κάτι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία της. Οι αγώνες χωρίς αύριο είναι φτιαγμένοι για ομάδες που μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις που δημιουργούνται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Τέτοια αρχίζει να γίνεται η Λίβερπουλ.
Η Έβερτον ξεκίνησε καλά, προηγήθηκε, έδειξε ότι μπορεί να κερδίσει όση ώρα έλεγχε το παιχνίδι αλλά η ανεξήγητη οπισθοχώρηση στοίχισε την πρόκριση. Βασίστηκε στο τρέξιμο , την αμυντική λειτουργία της , ξεδίπλωσε επιθετικές αρετές με κινήσεις κρυφών κυνηγών, έδειξε ότι δουλεύει στο γήπεδο όμως αυτός ήταν ένας αγώνας που χρειαζόταν κάτι περισσότερο. Δεν το είχε και έμεινε εκτός τελικού.
Υ.Γ.:Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά το www.overlap.gr και τον Αντώνη Πακαλίδη για την συνεργασία μας.
Διαφήμιση
Πιστοποίηση στην ειδικότητα του Αθλητικού Συντάκτη