Ο Νίκος Γιαμπολδάκης εξηγεί γιατί ο μόνος που ευθύνεται για τη φετινή παραπαίουσα εικόνα της Liverpool είναι ο Jurgen Klopp.
Όσο περισσότερο χρόνο καταγράφει ο Jurgen Klopp στη Liverpool τόσο η ποδοσφαιρική πραγματικότητα στρέφεται εις βάρος του, κι αυτό γιατί ναι μεν κανένα χωριό δεν χτίστηκε σε μία μέρα, αλλά και κανένας χτίστης δεν πήγε να φτιάξει οικισμό χωρίς υλικά. Κι αν το...budget του δεν του επέτρεπε να αγοράσει τα ακριβότερα, τουλάχιστον έφτιαξε ό,τι καλύτερο μπορούσε με αυτά που διέθετε. Ο Klopp κάνει το ίδιο ή μήπως διάγει πελαγωμένος εκ της θέσης του στον πάγκο της Liverpool;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν ήταν σημαδεμένος από λάθη. Τουλάχιστον όχι από κρίσιμα λάθη. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός ήταν έργο του Jurgen Klopp ευθύς εξαρχής με ξεκάθαρους στόχους και πλάνο. Αντίθετα, λανθασμένος στα όρια του καταστροφικού ήταν ο χειρισμός και η προσπάθεια υλοποίησης των σχεδίων του Γερμανού από τους ανθρώπους της ομάδας. Η Liverpool δεν κατάφερε να συνδιαλαγεί επιτυχώς με τους άλλους συλλόγους, παρότι ο Klopp είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος με τον εκάστοτε ποδοσφαιριστή-πιθανό μεταγραφικό απόκτημα. Τουλάχιστον του έκαναν δώρο την παραμονή του Coutinho και δεν τον ξεγύμνωσαν τελείως.
Έτσι, η Liverpool μπαίνει στις επίσημες υποχρεώσεις της με μια φλογερή επίθεση που προσφέρει αμέτρητες επιλογές και συνδυασμό αυτών (πολυθεσίτες παίκτες), με μια επίθεση 12 διαφορετικών σκόρερς κατά την προετοιμασία που μπορεί να κάνει τα πάντα στο γήπεδο, αλλά με μονάδες περιορισμένης ικανότητας στην άμυνα.
Την 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο Jurgen Klopp παρέταξε την άμυνα του με ένα αριστερό μπακ που είχε σχεδόν αποκλείσει αγωνιστικά από την ομάδα την περυσινή σεζόν (Moreno), με το στόπερ που έπαιξε τα λιγότερα λεπτά στην προετοιμασία σε σχέση με τα άλλα δύο, λιγότερα ακόμα κι από τον Gomez (Lovren), με έναν 18χρονο ως έκτακτη λύση στον τραυματισμό του Nathaniel Clyne (Alexander-Arnold) και με ένα 8άρι που έπαιξε στην pre-season 3 φορές περισσότερο χρόνο ως αμυντικός χαφ παρά ως 8 (μόλις 56') (Emre Can). Ο πάγκος ήταν γεμάτος από "άδειες" επιλογές: ένας στόπερ που απολαμβάνει ελάχιστης εμπιστοσύνης (Klavan), ένας μέσος που έχει αγωνιστεί 111' φέτος (τα 90' στο κύπελλο!) (Grujic) και ένας επιθετικός που τελικά δόθηκε δανεικός γιατί δεν...χωρούσε (Origi). Αποτέλεσμα; 3 γκολ από την Watford στην πλάτη.
Βλέπουμε, λοιπόν, πως ο Klopp, δεδομένων των αποτελεσμάτων του συλλόγου στη μεταγραφική περίοδο, κατέληξε με μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητες. Η εμπιστοσύνη προς τους παίκτες, κατά περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο, είναι ιδιαίτερα ελαττωμένη σε σχέση με πέρυσι, ενώ θα περίμενε κανείς πως με τον καιρό η ομάδα θα χτιζόταν όλο και περισσότερο στις βάσεις της και δεν θα κατέστρεφε αυτές τις ίδιες. Οι επιλογές, λοιπόν, περιορίζουν τον Klopp, οι τραυματισμοί περιορίζουν κι άλλο τις επιλογές που περιορίζουν τον Klopp, και ο Γερμανός τεχνικός προσπαθεί να βγάλει χρυσό από τις πέτρες.
Γιατί όμως εμμένει; Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον πως η ομάδα έχει δύο ταχύτητες: πέμπτη και πρώτη (για να μην πω όπισθεν). Ο Klopp, ωστόσο, παρότι συμμετείχε με επιτυχία σε διαφημιστικό σποτ της γερμανικής Opel, αγνοεί μάλλον πως για να πας από την πρώτη στην πέμπτη πρέπει να περάσεις και από τις υπόλοιπες. Έτσι θα βρεθεί ένας υγιής ρόλος για την πρώτη, και η πέμπτη θα έρχεται ομαλά, χωρίς να κάνει το αυτοκίνητο να φαίνεται χαλασμένο...Γιατί όμως εμμένει; Σε τι ωφελεί μια καλή επίθεση όταν δεν υποστηρίζεται από τις επιδόσεις της άμυνας και γιατί να ευθύνεται η κακή άμυνα αν δεν υποστηρίζεται από την επίθεση για να αποδώσει;
Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Liverpool, πληρώνει το τίμημα της ιστορίας της: ο κόσμος, το κοινό, οι διοικούντες και ο προπονητής, τη θεωρούν μεγάλο σύλλογο και παρασύρονται από αυτό. Μπορεί η φανέλα να είναι βαριά (κατά το κλισέ), αλλά το ρόστερ είναι αδύναμο για να τη φορέσει.
Κανείς δεν θα διαφωνήσει στο ότι μια ομάδα χτίζεται αργά και σταθερά, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή, είναι καταστροφικό να συμπεριφέρεται κανείς όπως θα συμπεριφερόταν στο τέλος. Κι αυτό ακριβώς κάνει ο Klopp τώρα. Αυτό έκανε και την πρώτη του σεζόν και μας εντυπωσίασε. Έδειξε τα στοιχεία της ομάδας που θέλει να χτίσει. Αλλά τότε δεν φοβόμασταν τις συνέπειες γιατί η σεζόν ήταν τελειωμένη από νωρίς. Τώρα, όμως, με τις (δικαιολογημένες) απαιτήσεις να μαζεύονται σαν σύννεφα πάνω από το κεφάλι του, ο Klopp απαιτεί από την ομάδα του (με στήσιμο και οδηγίες) να παίζει όπως θα παίζει όταν ολοκληρώσει την αναμόρφωση της. Όμως με...κλανιές αυγά δεν έβαψε ποτέ κανένας.
Αυτή τη στιγμή, η Liverpool έχει ανάγκη να θωρακίσει την άμυνα της που πάσχει πολλών ασθενειών. Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Και βέβαια κάτι τέτοιο δε θα σήμαινε μηδενική ή ελάχιστη επιθετική δραστηριότητα, αλλά το αντίθετο: η επίθεση των Reds είναι μάλλον περισσότερο δομημένη για παιχνίδι αντεπιθέσεων παρά για set game, με ταχύτατες πτέρυγες και ψευτοεννιάρι. Για την ακρίβεια ακόμα και η επίθεση εγκλωβίζεται όταν αναλαμβάνει κυριαρχικό ρόλο, μιας και τα χαφ που χρησιμοποιούνται αυτήν την περίοδο (Can-Wijnaldum) είναι ελάχιστα δημιουργικά.
Εν ολίγοις, ο Klopp θα μπορούσε να ταμπουρευτεί και λίγο - δεν είναι ντροπή το αμυντικό ποδόσφαιρο - σε βαθμό που θα περιόριζε τις εστίες κινδύνου και ατομικών λαθών και με διπλό όφελος, αφού θα βελτίωνε τις αμυντικές επιδόσεις της ομάδας ενώ ταυτόχρονα θα πετύχαινε να εξαλείψει το προβλέψιμο παιχνίδι των παικτών του σε set game, χτυπώντας με αντεπιθέσεις, στοιχείο που εφάπτεται περισσότερο στα χαρακτηριστικά των επιθετικών του.
Επομένως, αυτό που τελικά είναι καταστροφικό για την ομάδα δεν είναι η ατομική επίδοση καθενός - και πλανάται οικτράν πλάνην ο Henderson και ο κάθε Henderson που δηλώνει πως "η αντίδραση είναι στο χέρι μας" - αλλά είναι η επιμονή και εμμονή του Klopp στο gegenpressing και το ελεύθερο παιχνίδι που ξεγυμνώνει τις πληγές της ομάδας του. Η αντίδραση, λοιπόν, είναι στο μυαλό του προπονητή, που προσπαθεί να χαράξει το νερό με τσουγκράνα και απορεί πού είναι οι γραμμές. Είναι χαρακτηριστικό πως σε 15 παιχνίδια, η Liverpool έχει δεχτεί γκολ στα 11 από αυτά! Κι αν αυτός ο αριθμός - αόριστα - δεν μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό συμπέρασμα, μπορεί να το κάνει η αναζήτηση των τεσσάρων αντιπάλων που δεν κατάφεραν να παραβιάσουν την εστία των Reds: Crystal Palace (με 2 γκολ ενεργητικό στα πρώτα 9 παιχνίδια του πρωταθλήματος), Arsenal στο Anfield (η οποία πριν το 2-5 με την Everton είχε σκοράρει μόλις 1 τέρμα σε 4 εκτός έδρας παιχνίδια), Manchester United (με μία τελική προσπάθεια στο Anfield) και Maribor!
Αν λοιπόν ο Klopp δεν συνειδητοποιήσει πως οι παίκτες που έχει δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον τρόπο που θέλει να παίζει (δηλαδή στον τρόπο που ονειρεύεται να παίζει η ομάδα των τελικών του επιλογών ως προπονητής στη Liverpool), τότε το λιγότερο να απολυθεί, το μεγαλύτερο και πλέον σημαντικότερο από κάθε προπονητή που περνά, η Liverpool θα οδηγηθεί μαθηματικά στην ποδοσφαιρική καταστροφή!
Όσο περισσότερο χρόνο καταγράφει ο Jurgen Klopp στη Liverpool τόσο η ποδοσφαιρική πραγματικότητα στρέφεται εις βάρος του, κι αυτό γιατί ναι μεν κανένα χωριό δεν χτίστηκε σε μία μέρα, αλλά και κανένας χτίστης δεν πήγε να φτιάξει οικισμό χωρίς υλικά. Κι αν το...budget του δεν του επέτρεπε να αγοράσει τα ακριβότερα, τουλάχιστον έφτιαξε ό,τι καλύτερο μπορούσε με αυτά που διέθετε. Ο Klopp κάνει το ίδιο ή μήπως διάγει πελαγωμένος εκ της θέσης του στον πάγκο της Liverpool;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν ήταν σημαδεμένος από λάθη. Τουλάχιστον όχι από κρίσιμα λάθη. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός ήταν έργο του Jurgen Klopp ευθύς εξαρχής με ξεκάθαρους στόχους και πλάνο. Αντίθετα, λανθασμένος στα όρια του καταστροφικού ήταν ο χειρισμός και η προσπάθεια υλοποίησης των σχεδίων του Γερμανού από τους ανθρώπους της ομάδας. Η Liverpool δεν κατάφερε να συνδιαλαγεί επιτυχώς με τους άλλους συλλόγους, παρότι ο Klopp είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος με τον εκάστοτε ποδοσφαιριστή-πιθανό μεταγραφικό απόκτημα. Τουλάχιστον του έκαναν δώρο την παραμονή του Coutinho και δεν τον ξεγύμνωσαν τελείως.
Έτσι, η Liverpool μπαίνει στις επίσημες υποχρεώσεις της με μια φλογερή επίθεση που προσφέρει αμέτρητες επιλογές και συνδυασμό αυτών (πολυθεσίτες παίκτες), με μια επίθεση 12 διαφορετικών σκόρερς κατά την προετοιμασία που μπορεί να κάνει τα πάντα στο γήπεδο, αλλά με μονάδες περιορισμένης ικανότητας στην άμυνα.
Την 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο Jurgen Klopp παρέταξε την άμυνα του με ένα αριστερό μπακ που είχε σχεδόν αποκλείσει αγωνιστικά από την ομάδα την περυσινή σεζόν (Moreno), με το στόπερ που έπαιξε τα λιγότερα λεπτά στην προετοιμασία σε σχέση με τα άλλα δύο, λιγότερα ακόμα κι από τον Gomez (Lovren), με έναν 18χρονο ως έκτακτη λύση στον τραυματισμό του Nathaniel Clyne (Alexander-Arnold) και με ένα 8άρι που έπαιξε στην pre-season 3 φορές περισσότερο χρόνο ως αμυντικός χαφ παρά ως 8 (μόλις 56') (Emre Can). Ο πάγκος ήταν γεμάτος από "άδειες" επιλογές: ένας στόπερ που απολαμβάνει ελάχιστης εμπιστοσύνης (Klavan), ένας μέσος που έχει αγωνιστεί 111' φέτος (τα 90' στο κύπελλο!) (Grujic) και ένας επιθετικός που τελικά δόθηκε δανεικός γιατί δεν...χωρούσε (Origi). Αποτέλεσμα; 3 γκολ από την Watford στην πλάτη.
Βλέπουμε, λοιπόν, πως ο Klopp, δεδομένων των αποτελεσμάτων του συλλόγου στη μεταγραφική περίοδο, κατέληξε με μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητες. Η εμπιστοσύνη προς τους παίκτες, κατά περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο, είναι ιδιαίτερα ελαττωμένη σε σχέση με πέρυσι, ενώ θα περίμενε κανείς πως με τον καιρό η ομάδα θα χτιζόταν όλο και περισσότερο στις βάσεις της και δεν θα κατέστρεφε αυτές τις ίδιες. Οι επιλογές, λοιπόν, περιορίζουν τον Klopp, οι τραυματισμοί περιορίζουν κι άλλο τις επιλογές που περιορίζουν τον Klopp, και ο Γερμανός τεχνικός προσπαθεί να βγάλει χρυσό από τις πέτρες.
Γιατί όμως εμμένει; Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον πως η ομάδα έχει δύο ταχύτητες: πέμπτη και πρώτη (για να μην πω όπισθεν). Ο Klopp, ωστόσο, παρότι συμμετείχε με επιτυχία σε διαφημιστικό σποτ της γερμανικής Opel, αγνοεί μάλλον πως για να πας από την πρώτη στην πέμπτη πρέπει να περάσεις και από τις υπόλοιπες. Έτσι θα βρεθεί ένας υγιής ρόλος για την πρώτη, και η πέμπτη θα έρχεται ομαλά, χωρίς να κάνει το αυτοκίνητο να φαίνεται χαλασμένο...Γιατί όμως εμμένει; Σε τι ωφελεί μια καλή επίθεση όταν δεν υποστηρίζεται από τις επιδόσεις της άμυνας και γιατί να ευθύνεται η κακή άμυνα αν δεν υποστηρίζεται από την επίθεση για να αποδώσει;
Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Liverpool, πληρώνει το τίμημα της ιστορίας της: ο κόσμος, το κοινό, οι διοικούντες και ο προπονητής, τη θεωρούν μεγάλο σύλλογο και παρασύρονται από αυτό. Μπορεί η φανέλα να είναι βαριά (κατά το κλισέ), αλλά το ρόστερ είναι αδύναμο για να τη φορέσει.
Κανείς δεν θα διαφωνήσει στο ότι μια ομάδα χτίζεται αργά και σταθερά, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή, είναι καταστροφικό να συμπεριφέρεται κανείς όπως θα συμπεριφερόταν στο τέλος. Κι αυτό ακριβώς κάνει ο Klopp τώρα. Αυτό έκανε και την πρώτη του σεζόν και μας εντυπωσίασε. Έδειξε τα στοιχεία της ομάδας που θέλει να χτίσει. Αλλά τότε δεν φοβόμασταν τις συνέπειες γιατί η σεζόν ήταν τελειωμένη από νωρίς. Τώρα, όμως, με τις (δικαιολογημένες) απαιτήσεις να μαζεύονται σαν σύννεφα πάνω από το κεφάλι του, ο Klopp απαιτεί από την ομάδα του (με στήσιμο και οδηγίες) να παίζει όπως θα παίζει όταν ολοκληρώσει την αναμόρφωση της. Όμως με...κλανιές αυγά δεν έβαψε ποτέ κανένας.
Αυτή τη στιγμή, η Liverpool έχει ανάγκη να θωρακίσει την άμυνα της που πάσχει πολλών ασθενειών. Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Και βέβαια κάτι τέτοιο δε θα σήμαινε μηδενική ή ελάχιστη επιθετική δραστηριότητα, αλλά το αντίθετο: η επίθεση των Reds είναι μάλλον περισσότερο δομημένη για παιχνίδι αντεπιθέσεων παρά για set game, με ταχύτατες πτέρυγες και ψευτοεννιάρι. Για την ακρίβεια ακόμα και η επίθεση εγκλωβίζεται όταν αναλαμβάνει κυριαρχικό ρόλο, μιας και τα χαφ που χρησιμοποιούνται αυτήν την περίοδο (Can-Wijnaldum) είναι ελάχιστα δημιουργικά.
Εν ολίγοις, ο Klopp θα μπορούσε να ταμπουρευτεί και λίγο - δεν είναι ντροπή το αμυντικό ποδόσφαιρο - σε βαθμό που θα περιόριζε τις εστίες κινδύνου και ατομικών λαθών και με διπλό όφελος, αφού θα βελτίωνε τις αμυντικές επιδόσεις της ομάδας ενώ ταυτόχρονα θα πετύχαινε να εξαλείψει το προβλέψιμο παιχνίδι των παικτών του σε set game, χτυπώντας με αντεπιθέσεις, στοιχείο που εφάπτεται περισσότερο στα χαρακτηριστικά των επιθετικών του.
Επομένως, αυτό που τελικά είναι καταστροφικό για την ομάδα δεν είναι η ατομική επίδοση καθενός - και πλανάται οικτράν πλάνην ο Henderson και ο κάθε Henderson που δηλώνει πως "η αντίδραση είναι στο χέρι μας" - αλλά είναι η επιμονή και εμμονή του Klopp στο gegenpressing και το ελεύθερο παιχνίδι που ξεγυμνώνει τις πληγές της ομάδας του. Η αντίδραση, λοιπόν, είναι στο μυαλό του προπονητή, που προσπαθεί να χαράξει το νερό με τσουγκράνα και απορεί πού είναι οι γραμμές. Είναι χαρακτηριστικό πως σε 15 παιχνίδια, η Liverpool έχει δεχτεί γκολ στα 11 από αυτά! Κι αν αυτός ο αριθμός - αόριστα - δεν μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό συμπέρασμα, μπορεί να το κάνει η αναζήτηση των τεσσάρων αντιπάλων που δεν κατάφεραν να παραβιάσουν την εστία των Reds: Crystal Palace (με 2 γκολ ενεργητικό στα πρώτα 9 παιχνίδια του πρωταθλήματος), Arsenal στο Anfield (η οποία πριν το 2-5 με την Everton είχε σκοράρει μόλις 1 τέρμα σε 4 εκτός έδρας παιχνίδια), Manchester United (με μία τελική προσπάθεια στο Anfield) και Maribor!
Αν λοιπόν ο Klopp δεν συνειδητοποιήσει πως οι παίκτες που έχει δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον τρόπο που θέλει να παίζει (δηλαδή στον τρόπο που ονειρεύεται να παίζει η ομάδα των τελικών του επιλογών ως προπονητής στη Liverpool), τότε το λιγότερο να απολυθεί, το μεγαλύτερο και πλέον σημαντικότερο από κάθε προπονητή που περνά, η Liverpool θα οδηγηθεί μαθηματικά στην ποδοσφαιρική καταστροφή!