του Αντώνη Πακαλίδη
ΩΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ
ΩΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ
Η 26η Φεβρουαρίου 2012 είναι η ημερομηνία επιστροφής στους τίτλους για την νέα εποχή της ομάδας.
Ο πρώτος φετινός στόχος για κατάκτηση ενός τίτλου είναι μόλις ενενήντα λεπτά μακριά.Θα πείτε ότι πρόκειται για τελικό Carling Cup. Εντάξει. Να συμφωνήσουμε. Αλλά μην ξεχνάμε ότι « ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα» όπως είπε και ο Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε τον 6ο π.Χ. αιώνα.
Είναι το πρώτο βήμα για την συνέχεια της αυτοκρατορίας των Red’s που, αλήθεια είναι τα τελευταία χρόνια άφησε το στέμμα του κατακτητή σε κάποιο θρόνο στο παλάτι του Άνφίλντ. Χρειαζόταν να ξαναβρεί την πίστη, τον τρόπο, να ξαναδιαβάσει την ιστορία του και να προσεγγίσει την ρήση του Σάνκλεϊ « το ποδόσφαιρο δεν είναι θέμα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι περισσότερο». Δεν επιτρέπεται στον μεγάλο αυτοκράτορα να λείπει από την φυσική του θέση. Τον θρόνο του.
Το Γουέμπλεϊ θα ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχτεί τους οπαδούς, στρατιώτες μιας ιδέας που δεν χωράει στα όρια ενός νησιού. Η παράσταση, που συμμετέχουν όλοι ανεξαιρέτως στους ρόλους τους, θα είναι η πρεμιέρα για όλα τα υπόλοιπα που έρχονται στο μέλλον και θα ορίσουν ξανά τον χάρτη των δυνατών. Το « You never walk alone» θα ακουστεί στο νέο γήπεδο και θα το στοιχειώσει για πάντα. Η ιστορία αρχίζει να βάζει την σωστή τάξη των πραγμάτων στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.
Τελικός Carling Cup με αντίπαλο μία ομάδα που δεν θέλω να ασχοληθώ περισσότερο πέρα από το όνομα της. Κάρντιφ. Για να παίζεται το παιχνίδι με τους κανόνες. Έντεκα εναντίον έντεκα. Ο King Kenny από την αρχή της χρονιάς έθεσε στόχο η ομάδα να κατακτήσει την φετινή περίοδο τίτλο.
Και αν για φέτος αυτόν του πρωταθλητή τον άφησε να πάει σε άλλες πολιτείες, όχι για πολύ , ας αποδεχτούμε την λογική της μεγάλης αυτής φυσιογνωμίας της πόλης. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να ποτιστεί το ανθρώπινο δυναμικό με τις επιτυχίες, μέσα απ’ αυτούς τους τελικούς και να ξεκινήσει την επίθεση χωρίς επιστροφή.
Στην ιστορία του θεσμού ξεχωρίζει ο Ίαν Ρας. Πρώτος σε συμμετοχές με 78 και πρώτος σκόρερ με 48 τέρματα.Τελευταίος νικηφόρος τελικός αυτός με την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ το 2003 με σκορ 2-0 με τα τέρματα να τα πετυχαίνουν ο Τζέραρντ στο 39ο λεπτό και ο Όουεν στο 86ο.
Μία σημαντική λεπτομέρεια. Τελευταία φορά που έχασε η Λίβερπουλ 26 Φεβρουαρίου ήταν το 1980 με αντίπαλο την Γούλβς στο Molineux με 1-0. Από τότε έχει 4 νίκες και 2 ισοπαλίες με αντιπάλους σε πρωτάθλημα και Ευρώπη.
Η φετινή πορεία προς τον τελικό ξεκίνησε με νίκη 3-1 στο Έξετερ στις 24 Αυγούστου.
Αρχή της περιόδου με πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα και με υποδεέστερο αντίπαλο. Σκόρερ ο Σουάρεζ , ο Μάξι και ο Κάρολ ως αλλαγή. Ολοκληρωτική επικράτηση και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Το επόμενο παιχνίδι ήταν στις 21 Σεπτεμβρίου με αντίπαλο την Μπράϊτον στο Amex Stadium. Με το γρήγορο γκολ του Μπέλαμυ στο 7ο λεπτό και ένα του Κάϊτ στο 81ο ο αγώνας εξελίχθηκε υπέρ του δυνατού και έγινε το βήμα για τον επόμενο γύρο.
Συνέχεια με την Στόουκ Σίτυ στο Brittania την 26η Οκτωβρίου, όπου έλαμψε ο Σουάρεζ με τα δύο τέρματα που πέτυχε, στο 54ο και το 85ο λεπτό. Ήταν μία νίκη που ήρθε λίγες μέρες μετά από μία κακή ήττα στο ίδιο γήπεδο για το πρωτάθλημα. Εντυπωσιακή ανατροπή του σκορ μιας και στο πρώτο ημίχρονο η Στόουκ είχε καταφέρει να προηγηθεί με τέρμα του Jones στο 44ο λεπτό. Νίκη – ανατροπή- συνέχεια για τον επόμενο αντίπαλο.
Στις 29 Νοεμβρίου ο πολυδιαφημισμένος Βίλλας Μπόας περίμενε στο Stamford Bridge να αποκλείσει την σπουδαία αντίπαλο του και να αρχίσει να βάζει παράσημα στο κάτω μέρος του παχυλού του συμβολαίου. Δυστυχώς γι’ αυτόν αντιμετώπισε μια ομάδα που δεν υπολογίζει αριθμούς σε συμβόλαια και προσωνύμια που παραπέμπουν σε διαδόχους.
Με δύο γκολ των Μάξι και Κέλυ στο 58ο και 63ο λεπτό αντίστοιχα έγινε το 0-2 και η τελετή έλαβε τέλος. Ο Νταλγκλίς ήθελε το κύπελλο και σίγουρα δεν θα του στερούσε κανένας μάγος από την Ιβηρική Χερσόνησο.
Στον καινούριο χρόνο πλέον και στα ημιτελικά, αντίπαλος της κόκκινης στρατιάς η άλλη ομάδα του Μάντσεστερ. Η Σίτυ. Με απαιτήσεις που έφταναν σε ντάμπλ ήθελαν να κάνουν επίδειξη ποιότητας και βάθος ρόστερ. Χωρίς βασικούς παίκτες για διάφορους λόγους έπαιξαν το πρώτο παιχνίδι στην έδρα τους.
Ο αγώνας έγινε στις 11 Ιανουαρίου του 2012 και μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή η Σίτυ ήταν αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις εντός έδρας, βρέθηκε πίσω στο σκορ από το 13ο λεπτό με πέναλτυ του Τζέραρντ και δεν μπόρεσε να επανέλθει μέχρι και το τέλος του παιχνιδιού.
Νίκη 1-0 και ο επαναληπτικός σε δύο εβδομάδες μπροστά στο KOP. Είχαν χάσει το πλεονέκτημα και το ήξεραν. Στην Λίβερπουλ ζούσαν με την τιμωρία του Σουάρεζ και την επιστροφή του Τζέραρντ μετά τον δεύτερο τραυματισμό του.
Στις 25 Ιανουαρίου η Λίβερπουλ σφράγισε το εισιτήριο για τον τελικό με μία ισοπαλία 2-2 στον επαναληπτικό του Άνφιλντ. Με δύο τέρματα των Τζέραρντ στο 40ο με πέναλτυ και του Μπέλαμυ στο 74ο λεπτό ισοφάρισε το σκορ και προκρίθηκε στον τελικό μέσα σε μία πανηγυρική ατμόσφαιρα από τους 44.000 και πλέον οπαδούς και έδωσαν ραντεβού για το Γουέμπλεϊ.
Το γεγονός ότι ο προπονητής της Κάρντιφ παρακολούθησε τον αγώνα από τα θεωρεία του Skysports και δήλωσε πόσο μεγάλη τιμή είναι για τον ίδιο και τους παίκτες του να παίξουν αντίπαλοι με τους κόκκινους και μάλιστα σ’ έναν τελικό αρκεί ως επίλογος αυτού του αφιερώματος για την πορεία της ομάδας στον πρώτο φετινό τελικό.
Με την προτροπή να δούμε έναν καλό αγώνα και να κερδίσει η καλύτερη Λίβερπουλ εύχομαι σε σύντομο χρονικό διάστημα να αφιερώσουμε χώρο για την επόμενη πορεία προς το Γουέμπλεϊ και τον θεσμό του Κυπέλλου. Ευτυχώς για εμάς τα καλύτερα έρχονται. Και πολλοί θα τα ξαναζήσουμε όπως παλαιότερα.
Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:www.acta.edu.gr