Το βασικό στάδιο της προετοιμασίας ολοκληρώθηκε, και τα τέσσερα 90λεπτα που είχε ο Ρότζερς στη διάθεση του, αν και λίγα, προσφέρθηκαν για σημαντικά συμπεράσματα. Πως χτίστηκε η νέα Λίβερπουλ;
Στις 9 του Αυγούστου, κάτω από τις χλωμές ακτίνες του ηλίου που θα κρύβεται από γκρίζα σύννεφα, φέροντα δροσιά και όχι βροχή, σε μια πρώτη αγωνιστική που αρμόζει στην Premierleague, σε ένα γεμάτο από διψασμένους φιλάθλους Britannia Stadium, εκεί όπου η περυσινή Λίβερπουλ παρέδωσε τα όπλα, εκεί καλείται να κάνει το νέο ξεκίνημα.
Μετά το βαρύ, ασήκωτο, ασυνήθιστο, αλλά "γλυκό" λόγω αποχαιρετισμού του Τζέραρντ, 6-1, πολλοί αναρωτήθηκαν, δικαίως, πως θα μοιάζει η νέα σελίδα της Λίβερπουλ. Τι βιβλίο θα γραφτεί; Τι είδους γραμματοσειρά θα επιλέξει ο συγγραφέας Ρότζερς υπό τις εκδόσεις των Αμερικανών ιδιοκτητών; Η εισαγωγή γράφτηκε μέσα σε 10 μέρες. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ο επίλογος, που εν κατακλείδι παρουσιάζει το κύριο μέρος όλης τη χρονιάς. Τι πρέπει να περιμένουμε; Ένα happy end ή μήπως ένα τέλος σαν το περυσινό, με πολλά ερωτηματικά και αφορμές για προβληματισμό;
Το σύστημα
O Μπρένταν Ρότζερς ταλαντέυτηκε αρχικά ανάμεσα σε δύο συστήματα που εκ φύσεως είναι ευέλικτα. Όμως τελικά ο νεαρός, εν συγκρίσει με τους συναδέλφους του, τεχνικός αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το
4-3-3. Είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο δεν καταλήγουμε με απόλυτη ασφάλεια, καθώς η ένταξη των δύο Βραζιλιάνων, Κουτίνιο και Φιρμίνο, στο ρόστερ, ενδεχομένως να του αλλάξουν τα σχέδια. Τότε πολύ πιθανόν είναι να δούμε την επίσης δοκιμασμένη συνταγή του 4-4-2 με ρόμβο.
Στο γήπεδο
Έξω από κάθε τακτική ανάλυση που έπεται, το σημαντικότερο στοιχείο που διέκρινε κανείς στο φετινό παιχνίδι της Λίβερπουλ έγκειται στο ότι η ομάδα πλέον δεν στηρίζεται σε μονάδες, αλλά σε κάθε μέλος της. Όλοι έχουν ενεργή συμμετοχή στο παιχνίδι, η μπάλα περνά από κάθε παίκτη με συγκεκριμένο στόχο κάθε φορά. Καθείς έχει το ρόλο του εντός των τεσσάρων γραμμών, και πλέον ο αγχωμένος Κopite, που βλέπει την ομάδα να "κολλά" στο 1-1 με την Άστον Βίλα, δεν θα περιμένει μια μαγική ενέργεια του Κουτίνιο, καθώς κυριολεκτικά από το πουθενά, παίκτες όπως οι Λαλάνα, Χέντερσον και Μίλνερ μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Έκδηλες, επίσης, είναι στα μάτια μας η όρεξη και η φαντασία από κάθε παίκτη. Η τεχνική κατάρτιση βρίσκεται και φέτος σε υψηλά στάνταρ, ενώ μια διαφορά που εύχομαι να διατηρηθεί ως το τέλος της σεζόν, είναι το πάθος για υποστήριξη του συμπαίκτη, γεγονός που δίνει λύσεις στην ανάπτυξη.
Στο τακτικό κομμάτι, από τα πρώτα κι όλας λεπτά ενάντια στην Thai All Stars, παρατηρεί κανείς την ποικιλία στο τρόπο που πραγματοποιείται ισότιμα η ανάπτυξη, τόσο εκ των πτερύγων όσο και από τον άξονα. Οι συνεχείς κινήσεις των επιθετικών από την πλάτη της άμυνας προς υποστήριξη των κεντρικών, και αντίθετα η εντολή προς τους τελευταίους να περνούν από των άξονα κάθετα στην αντίπαλη περιοχή, είναι ένας πολύ απλός τρόπος να δημιουργήσεις ρήγματα στην ανθιστάσα άμυνα.
Το παιχνίδι της Λίβερπουλ βασίζεται και φέτος στην κατοχή της μπάλας, η οποία εμπλουτίζεται από τα παρακάτω στοιχεία:
- Υπομονή προς εύρεση λύσεων. Η κυκλοφορία βασίζεται σε δουλεμένες κινήσεις δημιουργίας χώρου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Άιμπ "κατέβαινε" 15 μέτρα προς τη γραμμή του κέντρου, δημιουργώντας χώρο στον Χέντερσον να δεχθεί την μπάλα από τον Κλάιν και να προωθήσει το παιχνίδι. Το ίδιο συμβαίνει και στην απέναντι πλευρά (Λαλάνα, Μίλνερ, Γκόμεζ/Μορένο).
- Γρήγορη κυκλοφορία σε σημεία που η μπάλα "καίει", συνήθως 8-12 μέτρα έξω από την αντίπαλη περιοχή, κατόρθωμα για το οποίο ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι Λαλάνα, Μίλνερ και Χέντερσον.
- Το νέο στοιχείο που φαίνεται πως επιθυμεί να προσθέσει ο Ρότζερς φέτος είναι οι πλαγιοκοπήσεις των μπακ, οι προωθήσεις με αποτέλεσμα μια σέντρα ή συνεργασία με τον εξτρέμ. Να σημειωθεί πως κάθε φορά που δημιουργούνταν τέτοιες συνθήκες, οι κινήσεις στην περιοχή ήταν ουσιώδεις, με 3 παίκτες, στο πρώτο, δεύτερο δοκάρι και στο πέναλτι.
- Τέλος οι ποδοσφαιριστές έχουν εμπιστοσύνη τόσο στους εαυτούς τους όσο και στους συμπαίκτες τους, γεγονός πολύ σημαντικό για την αποδοτική κυκλοφορία. Μάλιστα ο καθένας γνωρίζει τη θέση των συμπαικτών του κάθε στιγμή και φαίνεται πως η χημεία των Κόκκινων μέσα στο χορτάρι διαμορφώνεται με θετικό πρόσημο.
Κλείνοντας, βασικό σημείο για εκείνον που θέλει να έχει την μπάλα στα πόδια του είναι το σωστό pressing. Στην περίπτωση του Ρότζερς, το πρεσσάρισμα αποτελεί προτεραιότητα στο παιχνίδι εδώ και 3 χρόνια. 5 μέτρα πριν ο αντίπαλος φτάσει στο ημικύκλιο του δικού του μισού, οι δέκα Κόκκινοι, κατά ομαδικό τρόπο, πρεσσάρουν με στόχο να κλέψουν την μπάλα. Μάλιστα, στα πρότυπα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, οι παίκτες έχουν διδαχθεί την αντίδραση (το λεγόμενο transition game που εμείς οι Έλληνες χρησιμοποιούμε με λάθος τρόπο). Πρόκειται για την ακαριαία πίεση τόσο στην μπάλα (όταν αυτή χαθεί) από τον πιο κοντινό παίκτη, όσο και στους αντιπάλους που προσδοκούν να δεχθούν τη μπάλα. Έτσι κλείνουν άμεσα διάδρομοι που λόγω λανθασμένης πάσας ή τρίπλας είχαν ανοίξει υπέρ του αντιπάλου. Φυσικά, σε κάθε περίπτωση ισχύει και η γρήγορη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα και αντίστροφα (η ελληνική, ελλιπής έκδοση του transition). Κλείσε 18άδα
Θα πρόκειται για σκάνδαλο εάν, παρουσία Σακό, ο Ρότζερς προτιμήσει να τοποθετήσει δίπλα στον Σκρτελ τον επιεικώς κακό Ντέγιαν Λόβρεν. Ο Κροάτης δέχθηκε τη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ευκαιρία, αλλά συνεχίζει να απογοητεύει παρά τις δηλώσεις του περί βελτίωσης. Εν αντιθέσει, το θηρίο εκ Γαλλίας, η προσωπική μου αδυναμία, συνεχίζει παιχνίδι με παιχνίδι να μας δικαιώνει, εμάς τους ελάχιστους που τον πιστεύαμε. Αμυντικά σκληρός και επιθετικά τρομακτικά οξυδερκής, δίνει πάντα την κατάλληλη πάσα προς προώθηση του παιχνιδιού, και στο φετινό Tour απέδειξε πως είναι εξίσου καλός στις μακρινές μεταβιβάσεις. Φέτος θα σκοράρει 3 γκολ από στημένες φάσεις (όλα τα κόρνερ στοχεύουν αυτόν). Δίκαια, λοιπόν, θα πρέπει να βαπτιστεί ο παρτενέρ του Μάρτιν Σκρτελ.
Ο Κλαίν απέδειξε πως έχει πολλές δυνατότητες, κυρίως επιθετικά, αν και στην αρχή έμοιαζε έξω από τα νερά του. Μπορεί να βοηθήσει την ομάδα και μοιάζει να είναι το κορυφαίο δεξί μπακ μας των τελευταίων χρόνων. Σημειώνω προληπτικά πως τα δύο γκολ που δεχθήκαμε προήλθαν από τη δεξιά πλευρά, χωρίς απαραίτητα να ευθύνεται ο ίδιος. Πάντως περιμένω οπωσδήποτε αμυντική βελτίωση.
Περνώντας στο χώρο του κέντρου, απολαμβάνει κανείς να παρακολουθεί τον Τζόρνταν Χέντερσον. Ο αρχηγός μεταμορφώνεται σε box to box παίκτη (όταν παίζει ως 8άρι), τρέχει ασταμάτητα, κλέβει μπάλες, στηρίζει τους συμπαίκτες του, μοιράζει ασίστ και πατά περιοχή συχνότερα από ποτέ. Πλέον ενσωματώνει στο παιχνίδι του κινήσεις χωρίς την μπάλα. Είναι ο νέος ηγέτης; Κατά το ήμισυ ναι. Γιατί; Θα το μάθετε αργότερα.
Ο Λαλάνα ήταν η θετική έκπληξη της προετοιμασίας για όσους δεν τον γνώριζαν πριν δυο χρόνια, και απλώς δικαίωση για όσους τον παρακολουθούσαμε στη Σαουθάμπτον. Κινητικότατος, με αστείρευτη όρεξη και το μεγαλύτερο ατού, που μας έλειψε πέρυσι, μεγάλη φαντασία. Κρατά μπάλα ψηλά, βοηθά στην κυκλοφορία, δημιουργεί προοπτικές και φάσεις από το πουθενά. Ων υγιής, θα προσφέρει πολλά στην ομάδα φέτος, τόσο σε πάσες όσο και σε γκολ.
Επιπλέον, οι Λούκας και Άλλεν μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμες επιλογές (μην ξεχνάμε και τον Τζαν), καθώς βρίσκονται σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο πρώτος συνεχίζει να είναι ψύχραιμος, και παθιασμένος αμυντικά, ενώ ο δεύτερος προωθεί έξυπνα το παιχνίδι. Δυστυχώς δεν τον βοηθά η σωματοδομή του.
Στην επιθετική γραμμή, οι Ορίγκι και Ινγκς δεν εντυπωσίασαν αλλά και δεν απογοήτευσαν. Ο μεν Βέλγος δείχνει παθιασμένος για την καθιέρωση, δουλεύει, όμως μοιάζει ανέτοιμος για το μεγάλο βήμα. Είναι πάντα ένα βήμα πίσω από το γκολ. Σε καλύτερη θέση βρίσκεται ο Ντάνι Ινγκς, ο οποίος παρότι χρησιμοποιήθηκε λιγότερο, πρόβαλε στοιχεία όπως η αυτοπεποίθηση, δύναμη (στον αέρα και στο χορτάρι), ταχύτητα και γενικότερη αίσθηση του γκολ. Θετικές επίσης ήταν οι κινήσεις του στο χώρο, μία εκ των οποίων του χάρισε το πρώτο του ανεπίσημο γκολ με τη famous Red.
Εκείνος που αδιαμφισβήτητα θα μας απασχολήσει (αν και ήδη το κάνει), είναι ο Τζόρντον Άιμπ. Ο νεαρός εξτρέμ επιστρέφει καλύτερος και πιο ώριμος από πέρυσι. Πλέον είναι πιο σίγουρος με τον εαυτό του. Έχει "επικίνδυνες" προοπτικές, τρομάζει ο ρυθμός και η αντίληψη του παρά το νεαρό της ηλικίας του. Γρήγορα θα ξεχαστεί ο παίκτης που πέρυσι του παραχωρούσε τη θέση του στο 80'...
Ο αντικαταστάτης του Τζέραρντ, και το σύγχρονο μπακ
Είναι κάποιοι παίκτες που απλώς δεν είναι καλοί, δεν είναι αρκετοί. Είναι κάποιοι άλλοι που θεωρούνται καλοί, στα πλαίσια που η βοήθεια τους δεν δημιουργεί κακό στην ομάδα. Λίγοι είναι εκείνοι που σε εντυπωσιάζουν και θες να τους βλέπεις κάθε Κυριακή. Την επόμενη και τελευταία κατηγορία, όμως, πολύ λίγοι θεατές την αντιλαμβάνονται. Είναι μια κατηγορία που ξεπερνά τα είδωλα. Άλλος αγαπά τον Τζέραρντ, άλλος τον Ζιντάν, άλλος τον Ροναλντίνιο, άλλος τον Πελέ. Όμως έρχεται η στιγμή που (με δυσκολία, ποτέ δεν είναι εύκολο) παραδέχεσαι ή καλύτερα συνειδητοποιείς πως αυτός που βλέπεις είναι καλύτερος από αυτόν που έμαθες να χαρακτηρίζεις κορυφαίο ηγέτη, πασέρ, ντριπλέρ, αμυντικό, μέσο, επιθετικό...Σπάνια κάποιος παίκτης συνδυάζει όλα τα παραπάνω και περισσότερα. Σπάνια αυτός ο ίδιος παίζει για την ομάδα σου. Μια φορά στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αυτός ο παίκτης έρχεται να αντικαταστήσει τον πολυαγαπημένο, τον εν κάθε οπαδού καρδία τιθέμενο αρχηγό, Στίβεν Τζέραρντ. Αποφάσισα να συντάξω ένα άρθρο who is who, όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του. Στο τέλος έβαλα ένα γνωμικό του Πελεγκρίνι: "O Milner είναι ο πιο ολοκληρωμένος σύγχρονος Άγγλος ποδοσφαιριστής. Έχει ικανότητα και ευελιξία, είναι αφοσιωμένος, και κάνει εμφανίσεις υψηλού επιπέδου...". Ομολογώ πως δεν το πίστεψα. Γέλασα και έφερα στο μυαλό μου τον Στίβι. Εμφανίσεις υψηλού επιπέδου, ικανότητα, αφοσίωση; Δεν του έλειπε τίποτα. Παρόλα αυτά, κράτησα το γνωμικό, "θα εντυπωσιάσει" σκέφτηκα. Και τελικά εντυπωσιάστηκα εγώ.
Ο Μίλνερ κάνει αυτό για το οποίο τον φέραμε. "Προσφέρει ασφάλεια και εμπιστοσύνη", ήταν οι πρώτες σημειώσεις μου. "Τρέχει παντού, κόβει, συμμαζεύει το κέντρο, προσφέρει εμπιστοσύνη", οι επόμενες. Ο διεθνής μέσος βλέπει γήπεδο και γνωρίζει τη θέση των συμπαικτών του κάθε 2 δευτερόλεπτα. Οι μεταβιβάσεις του προσφέρονται για σεμινάριο, το πολύ καλό του σουτ, εμπλουτίζει τις επιθετικές του προσπάθειες. Τα παράτησα όλα. Για 5 λεπτά παρακολουθούσα μόνο τον Μίλνερ. Χανόταν η μπάλα, και σε 7 δευτερόλεπτα βρισκόταν από τη μία περιοχή στην άλλη, προλάβαινε να καλύψει διαγώνια, να κλέψει και να βγάλει την ομάδα σε αντεπίθεση με άριστη μεταβίβαση και transition game που τον έφερνε και πάλι στο επιθετικό προσκήνιο. Όλα αυτά στην δεύτερη εβδομάδα της προετοιμασίας. Τα έχασα. Όλα αυτά ο Μίλνερ; Ο παίκτης τον οποίο, μέχρι πρότινος, το FIFA τον έφτιαχνε από υποχρέωση; Αυτόν που τον τοποθετούσε στον πάγκο της City, χωρίς να τον χρησιμοποιεί κανένας χρήστης; Ο Μίλνερ..;; Κι όμως...Αυτός ο παίκτης είναι ο κατά το έτερον ήμισυ (το άλλο μισό όπως προανέφερα ανήκει στον Χέντο) ο νέος ηγέτης της Λίβερπουλ. Θα δούμε πολύ όμορφα πράγματα φέτος από τους δύο Άγγλους στο κέντρο. Οι pre-season εμφανίσεις του άφησαν πολλές υποσχέσεις.
Δεν περίμενα ποτέ κάποιος παίκτης να μου..."χτυπήσει" τόσο έντονα το καμπανάκι μέσα μου. Κι όμως! Έγινε και δεύτερη φορά, μέσα στο ίδιο δεκαήμερο! Ο Μορένο επιστρέφει βαρύς, ο Γουίσντομ είναι χειρότερος κι από τον Λόβρεν, και τελικά ο Ρότζερς "πετά" στα αριστερά της άμυνας εκείνον τον 18χρονο που θα έφευγε δανεικός. Η προσοχή μου κατά το ματς μεταφέρθηκε από τον Κλάιν στον μικρό Τζο Γκόμεζ που πραγματικά έκανε ό,τι ήθελε στην αριστερή πλευρά. Τον βλέπεις, άνετος με την μπάλα στα πόδια παρά την πίεση, απίστευτα δυνατός, ασφαλής αμυντικά, άψογες σέντρες. Τρέχει ασταμάτητα σε άμυνα και επίθεση, είναι πανέξυπνος, καλός κόφτης. Τρόμαξα. Και μετά...βγάζει με κάθετη πάσα τον Ινγκς σε τετ-α-τετ. Έμεινα άφωνος. Και μετά...περνά τον εξτρέμ με τακουνάκι...Πήρα το στυλό και στράφηκα στις σημειώσεις μου. Σκέφτηκα να γράψω "μοιάζει ολοκληρωμένος". Το φοβήθηκα. Το έγραψα. Ο μικρός θα γίνει μεγάλος παίκτης αν συνεχίσει να δουλεύει και δεν παρασυρθεί από τα εξαιρετικά σχόλια που πρώτος εγώ κάνω σε αυτό το άρθρο. Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό για τον 18χρονο με όλα τα στοιχεία (ίσως και ακόμα περισσότερα) ενός σύγχρονου, ολοκληρωμένου μπακ.
Η έλευση Μπεντεκέ θα αναζωογονήσει την γραμμή κρούσης, ενώ Κουτίνιο και Φιρμίνο θα προσφέρουν φαντασία και ικανότητα στην ομάδα. Πρώτα δείγματα θετικά. Ο Ρότζερς δουλεύει, οι παίκτες έχουν όρεξη. Ας μπούμε με το δεξί.
Επιμέλεια: Νίκος Γιαμπολδάκης