Ο Ρότζερς "έκλεψε" (μόνο) έναν βαθμό τη Δευτέρα και φυσικά η...απόδραση από το Emirates δεν ήταν τυχαία, μα πολύ καλά σχεδιασμένη. Η τακτική του "έπιασε" και εμείς σας την αναλύουμε.
Στο κατ' ευφημισμόν...αφιλόξενο Emirates, η Λίβερπουλ έκανε 11 τελικές, τις περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι το πρώτο στοιχείο στο οποίο κολλάς. Δεν είναι τυχαίο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Βλέπεις τον αγώνα. Ξαναβλέπεις τον αγώνα. Όλα δένουν. Όλα λειτουργούν σύμφωνα με ένα πλάνο. Ποιο είναι αυτό; Διαβάστε.
Η Τριάδα του κέντρου
Με το όνομα του Χέντερσον γραμμένο στο απουσιολόγιο, ο Ρότζερς είχε δύο επιλογές για το χώρο του κέντρου:
α) Ο Τζαν περνά ως αμυντικό χαφ, θέση στην οποία απέδωσε εξαιρετικά στα πρώτα δύο παιχνίδια. Ο Μίλνερ φυσικά σε θέση 8 και δίπλα του ο Κουτίνιο. Το πλάνο των πρώτων δύο αγώνων δηλαδή, χωρίς όμως την παρουσία του αρχηγού.
β) Ο Κουτίνιο πηγαίνει στα πλάγια. Ο Τζαν ανεβαίνει ως 8άρι και ο Λούκας αντικαθιστά τον Χέντερσον.
Τα δύο αυτά ενδεχόμενα ήταν γνωστά στον Ρότζερς που προφανώς τα μελέτησε σε συνάφεια με τις ανάγκες του αγώνα. Και αυτό είναι το μυστικό. Δεν επιλέγει την πρώτη εκδοχή, μα τη δεύτερη. Δίνει φανέλα βασικού για πρώτη φορά φέτος στον καλύτερο κόφτη (βάσει αριθμών) της Premierleague, τον Λούκας. Γνωρίζει πως πρέπει να παίξει αμυντικά και αυτή είναι η καλύτερη λύση. Μάλιστα, δεν κρατά τον Κουτίνιο στο κέντρο, αλλά βάζει τον Τζαν, που είναι πιο αμυντικογενής και φυσικά δυνατός. Απελευθερώνει έτσι τον Μίλνερ από τις αμυντικές υποχρεώσεις, δίνοντας του τον ρόλο του οργανωτή, και βασίζοντας πάνω του κάθε επιθετική δημιουργία.
Αμυντικός Προσανατολισμός
Φυσικά, ο Μπρένταν Ρότζερς έδωσε στους παίκτες του συγκεκριμένες οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο θα αμυνθούν. Ως γνωστόν, η Άρσεναλ είναι ταχύτατη στα πλάγια, αλλά τις περισσότερες φορές "χτυπά" από τον άξονα, με κάθετες και γρήγορες εναλλαγές της μπάλας. Έτσι, η Λίβερπουλ έμεινε πίσω, δηλαδή ξεκινούσε την πίεση της 10 μέτρα κάτω από το δικό της ημικύκλιο. Αυτομάτως, μείωσε τη δυνατότητα για τους αντιπάλους εξτρέμ να τρέξουν στο χώρο αφού...δεν υπήρχε πλέον χώρος να το κάνουν. Μάλιστα, το δεύτερο στοιχείο του αμυντικού προσανατολισμού που εφάρμοσε ο Ρότζερς ήταν η συρρίκνωση της τριάδας του κέντρου, με τους Τζαν και Μίλνερ να συγκλίνουν υπερβολικά κοντά στον Λούκας, κλείνοντας κάθε διάδρομο κάθετης διείσδυσης. Τελικά, οι παίκτες της Άρσεναλ, μην έχοντας λύσεις από τον άξονα, έβγαζαν την μπάλα στις πτέρυγες. Εκεί, όμως, δεν υπήρχε χώρος για να τρέξουν οι εξτρέμ, οι οποίοι επέστρεφαν την μπάλα στο κέντρο. Αυτός ο φαύλος κύκλος ήταν μια τρύπα στο νερό για την εγκλωβισμένη Άρσεναλ του β' ημιχρόνου.
Εντολές για Πίεση στο α' μέρος
Σε δύο διαστήματα του α' ημιχρόνου και για περίπου 10-12 λεπτά συνολικά, ο Ρότζερς έδωσε εντολή στην ομάδα να πιέσει κατευθείαν και ασφυκτικά στην μπάλα, ξεκινώντας από τη γραμμή του κέντρου. Ήταν ένα διάστημα κατά το οποίο όχι μόνο δεν δεχθήκαμε απειλές, καθότι οι αντίπαλοι έπρεπε να βρουν από το κέντρο κι όλας γρήγορες λύσεις, αλλά δημιουργήσαμε και τις περισσότερες ευκαιρίες μας με αποκορύφωμα τα δύο δοκάρια και την εξ επαφής απόκρουση του Τσεχ. Η Άρσεναλ υπέπεσε σε πολλά και εύκολα λάθη, αλλά ουκ ολίγες φορές η αντεπίθεση προήλθε και από κλέψιμο. Δυστυχώς, η μπάλα δεν βρήκε ποτέ το πλεκτό, γεγονός που όμως δεν αφαιρεί από τον Ρότζερς τα credits μιας σπουδαίας, τακτικά, εμφάνισης.
Η έξυπνη Αλλαγή
Ο Μορένο είναι έτοιμος να περάσει στον αγωνιστικό χώρο και όλοι αναρωτιόμαστε ποιον θα αντικαταστήσει. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Κουτίνιο αποχωρεί. Είναι μια πανέξυπνη αλλαγή, με τον Ισπανό να περνάει ως εξτρέμ. Ο Ρότζερς ξέρει πως δεν θα του δοθεί παραπάνω από μία ακόμα ευκαιρία. Με την Άρσεναλ να έχει κατασκηνώσει έξω από την περιοχή του Μινιολέ, αρκεί μόνο ένα σπριντ του φρέσκου Μορένο για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις όχι αντεπίθεσης, αλλά ευκαιρίας για γκολ. Και όντως, γύρω στο 91', αν δεν κάνω λάθος, ο Μορένο παίρνει την μπάλα και την κουβαλά μέχρι την αντίπαλη περιοχή. Είναι τρεις με τρεις, αλλά ο Ισπανός δεν έχει δει τον Τζαν στα δεξιά του, και προσπαθεί μάταια να τελειώσει τη φάση μόνος του. Ήταν το μεγαλύτερο κρίμα σε μια τεράστια συνολική εμφάνιση και προσπάθεια που κερδίζει τελικά μονάχα 1 βαθμό.
Ο Ρότζερς δείχνει φέτος πιο έτοιμος και πιο έμπειρος από ποτέ. Αδιαμφισβήτητα. Το ερώτημα είναι κατά πόσο θα τον στηρίξει ή θα τον "προδώσει" το ρόστερ στην προσπάθεια για κάτι μεγάλο. Ίδωμεν.
Επιμέλεια: Νίκος Γιαμπολδάκης