Ο δικός μας «Ιπτάμενος Ολλανδός» (vid+ pics)

Ποτέ του δεν ξεχώρισε για την απαράμιλλη τεχνική του, ούτε για το καταπληκτικό του κοντρόλ. Ξεχώρισε, όμως, για το πάθος του, τη διάθεση και τη μαχητικότητά του.

 Έξι χρόνια απόλυτης επαγγελματικής συνέπειας, υπεθυνότητας και τεράστιας προσφοράς στην ομάδα μας.



Ίσως να έχασε από πέρσι τη θέση του βασικού στην ενδεκάδα, ίσως να μην ταιριάζει με τα πλάνα του Βορειοιρλανδού τεχνικού, ίσως τελικά να είχαμε υποψιαστεί όλοι ότι αργά η γρήγορα (και μάλλον γρήγορα) θα αποτελούσε παρελθόν για τη Liverpool, αλλά, ρε παιδιά, τώρα που ήρθε αυτή η ώρα, θέλω να μου πείτε ειλικρινά ποιος είναι αυτός ο οπαδός της ομάδας που δεν αισθάνεται θλίψη και αμηχανία ? Ποιανού καρδιά δεν έχει σφιχτεί ?

Ποιος είναι αυτός που δεν φέρνει καρέ-καρέ στο νου του τα πενήντα γκολ που μας χάρισε ο Dirk Kuyt ? Τον Var Der Sar να μαζεύει περίλυπος τρεις (!) φορές την μπάλα από δίχτυα του, ύστερα από σουτ ή κεφαλιά του Ολλανδού.


Τον Hart και τόσους άλλους να κοιτούν ανύμποροι την μπάλα να αναπαύεται στο βάθος της εστίας τους. Τον Gerrard να τον «κυνηγάει» να τον αγκαλιάσει! Τον Meireles να του κάνει... κεφαλοκλείδωμα! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, άραγε ?

Ένα παιδί που μπήκε μέσα στην ψυχή όλων μας. Όπως και η Liverpool μπήκε στη δική του ψυχή και πήρε θέση δίπλα στην ομάδα που αγαπούσε από μικρό παιδί, την Ουτρέχτη, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος.

Αγωνίστηκε κυρίως σε θέση winger, αλλά και σε όλο το πλάτος της επιθετικής γραμμής. Ακόμα και CF, όπως ήταν η θέση που έπαιζε όταν ήρθε από την Feyenord. Ακόμα και επιτελικός μέσος όταν του ζητήθηκε. Πάντα έτοιμος και πρόθυμος, είτε ξεκινούσε τον αγώνα είτε έμπαινε σαν αλλαγή.

Αγαπήθηκε για το φιλότιμο και την αγωνιστικότητά του. Μια αγωνιστικότητα που τον έκανε να βρίσκεται παντού, να παίρνει τα ριμπάουντ και να σκοράρει σε πολλές χαμένες πρωτογενώς προσπάθειες. Όπως έκανε και στο γκολ της ισοφάρισης στον τελικό του Carling Cup, τον μοναδικό τίτλο που χάρηκε με την ομάδα μας.



 Δεν άφηνε καμία φάση να τελειώσει πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή του άουτ και η επιμονή του αυτή τον δικαίωσε πολλές φορές.

Θα μου λείψει πολύ! Και ο ίδιος και το χαμόγελο του, ειδικά τη στιγμή της επιτυχίας. Δεν είναι και τόσο ποδοσφαιρικό αυτό το επιχείρημα, αλλά εγώ έτσι αισθάνομαι. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο!

Δεν είναι ένα απλό θέαμα. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, ένα άθλημα που μας χαρίζει παράλληλα και πλούσια συναισθήματα.


Άλλοτε λύπης, άλλοτε χαράς και άλλοτε, όπως σήμερα, θλίψης. Αφού έτσι έκριναν οι αρμόδιοι ότι πρέπει να γίνει, κρατάμε τις αναμνήσεις και προχωράμε μπροστά. 

Χίλια «ευχαριστώ» Dirk… για όλα! Από όλους μας... 


Υ.Γ. Μπορεί να με «πρόλαβε» ο φίλος ο Χρήστος ο Τσάλτας (εδώ) με το υπέροχο ευχαριστήριο άρθρο του, αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη να πω και γω δύο αράδες για το δικό μας «ιπτάμενο Ολλανδό». Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτόν. Να πούμε την αλήθεια για ότι είδαμε. Τι να λέμε τώρα ? Ότι και να γράψει κανείς, το αξίζει ο λεβέντης!

                                                     You ‘ll Never Walk Alone !!!

Ντίνος





Δημοσιεύτηκε:3/6/2012 21:10
Share on Google Plus

About Unknown

Αρθρογραφούμε για τo "LiverpoolFans.gr" με στόχο την έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή σας γύρω από την αγαπημένη μας ομάδα.