Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι ξύπνησα σήμερα με άσχημη διάθεση. Σίγουρα δεν μπορώ να το αποκλείσω, όμως μάλλον «φορτώνω» εδώ και πολύ καιρό.
Άλλωστε είναι αρκετά τα χρόνια της προσμονής με υπομονή (και ανυπομονησία συνάμα!) και όλα μου φταίνε...
Είκοσι μέρες απομένουν για την έναρξη του νέου πρωταθλήματος και στα μεταγραφικά σχεδόν δεν κουνιέται φύλλο. Μία μεταγραφή (του Fabio Borini) και πολύ κοντά σε μία άλλη (Joe Allen) που όμως ακόμα δεν είναι σίγουρη. Συγγνώμη, αλλά αυτό εμένα με προβληματίζει. Η ομάδα υπολείπεται σε αγωνιστική αξία των ανταγωνιστών της και κινείται με ρυθμούς βαθέως κοιμωμένης... χελωνίτσας.
Χρειαζόμαστε ποιοτική ενίσχυση. Τονίζω το ποιοτική διότι βλέπω να κινούμαστε σε ρηχά νερά με στόχους σχεδόν άγνωστα δευτεροκλασάτα ονόματα. Πιστεύω στις ικανότητες και στην αντίληψη του Rogers, αλλά δεν νοείται η μεγαλύτερη ομάδα του νησιού (μέχρι πριν από δυο χρόνια) να μην έχει στόχο την άμεση επιστροφή στην κορυφή. Οι άλλοι έχουν ξεφύγει και όσο δεν μπαίνει το χέρι στην τσέπη για να προσελκυθούν παίκτες που θα μπορέσουν να ανεβάσουν επίπεδο στην ομάδας, τότε μοιραία θα περιοριστούμε για άλλη μία χρονιά σε ρόλο κομπάρσου.
Ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχουν όλες αυτές οι περιοδίες γιατί εγώ προετοιμασίες δεν τις λέω. Με roster που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, με παίκτες δεν ξέρουν αν θα μείνουν, που δεν ξέρουν αν θέλουν να μείνουν, που δεν ξέρουν αν τους θέλουν να μείνουν... όχι, πείτε μου τι σόι προετοιμασία μπορεί να γίνει έτσι! Εγώ σε Carroll που δηλώνει ότι θέλει να επιστρέψει στις «καρακάξες» (εάν είναι αληθή τα όσα υποστήριξε στενός του φίλος), σε Cole που δεν με έχει πείσει ότι πιστεύει και ο ίδιος στον εαυτό του και σε Aquilani που από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νησί ή είναι τραυματίας ή όταν δεν είναι τραυματίας ο νους του είναι πότε θα γυρίσει στην πατρίδα του... ε, δεν μπορώ να βασιστώ.
Ο ένας θέλει τον Skrtel, ο άλλος το Agger… εμείς γιατί ρε γμτ μου δεν θέλουμε τον Xavi, τον Iniesta ή τον Alonso ? Εμείς στο πηγάδι κα... (πιπέρι! θα κρατηθώ και δεν θα το πω!). De facto δεν είσαι μεγάλη ομάδα όταν δεν έχεις μεγάλους στόχους και όταν οι άλλοι έρχονται και ζητάνε κάποιους που αποτελούν μέρος του κορμού της ενδεκάδας σου και δεν τους κόβεις το βήχα με τη μία:
«Όχι κύριοι, ο Agger είναι βασικότατο στέλεχος της ομάδας, δεσμεύεται με συμβόλαιο και ως εκ τούτου δεν πωλείται». Λέμε, τώρα... λόγου χάρη.
Αφήστε που μόλις τώρα θυμήθηκα ότι η προετοιμασία του χρόνου θα γίνει στην Ινδονησία, θαρρείς και δεν βάλαμε μυαλό με την αποτυχημένη περσινή σε Κίνα και Μαλαισία όπου παίζαμε με ιδιαίτερα χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους και ήταν χαρακτηριστικός ο εφησυχασμός και η έλλειψη διάθεσης των παικτών (θυμάμαι 5 τριάρες στα πρώτα 5 φιλικά παιχνίδια που μόνο ποδόσφαιρο δεν έπαιζε η ομάδα).
Γίνεται έτσι σοβαρή προετοιμασία ? Εκτός εάν δει κανείς το θέμα από τη σκοπιά των εσόδων που τότε, όμως, μπορούμε να το δούμε μόνο ως αρπαχτή και όχι βέβαια σαν προετοιμασία. Πάνε και άλλοι κατά καιρούς στην Κίνα και στην Σαουδική Αραβία, αλλά αυτοί οι άλλοι έχουν «δεμένο το γάιδαρό» τους αγωνιστικά και πάνε εκεί περισσότερο για προπόνηση σε συνδυασμό με διακοπές και χαλάρωση παρά για να «δέσουν» σαν ομάδα. Αυτήν την πολυτέλεια δεν την έχουμε εμείς.
Ουουουφφφ ! Καλά που βρήκα εσάς και είπα κάπου τον πόνο μου. Αλλιώς θα έσκαγα!
You ‘ll Never Walk Alone !!!
Ντίνος
Άλλωστε είναι αρκετά τα χρόνια της προσμονής με υπομονή (και ανυπομονησία συνάμα!) και όλα μου φταίνε...
Είκοσι μέρες απομένουν για την έναρξη του νέου πρωταθλήματος και στα μεταγραφικά σχεδόν δεν κουνιέται φύλλο. Μία μεταγραφή (του Fabio Borini) και πολύ κοντά σε μία άλλη (Joe Allen) που όμως ακόμα δεν είναι σίγουρη. Συγγνώμη, αλλά αυτό εμένα με προβληματίζει. Η ομάδα υπολείπεται σε αγωνιστική αξία των ανταγωνιστών της και κινείται με ρυθμούς βαθέως κοιμωμένης... χελωνίτσας.
Χρειαζόμαστε ποιοτική ενίσχυση. Τονίζω το ποιοτική διότι βλέπω να κινούμαστε σε ρηχά νερά με στόχους σχεδόν άγνωστα δευτεροκλασάτα ονόματα. Πιστεύω στις ικανότητες και στην αντίληψη του Rogers, αλλά δεν νοείται η μεγαλύτερη ομάδα του νησιού (μέχρι πριν από δυο χρόνια) να μην έχει στόχο την άμεση επιστροφή στην κορυφή. Οι άλλοι έχουν ξεφύγει και όσο δεν μπαίνει το χέρι στην τσέπη για να προσελκυθούν παίκτες που θα μπορέσουν να ανεβάσουν επίπεδο στην ομάδας, τότε μοιραία θα περιοριστούμε για άλλη μία χρονιά σε ρόλο κομπάρσου.
Ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχουν όλες αυτές οι περιοδίες γιατί εγώ προετοιμασίες δεν τις λέω. Με roster που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, με παίκτες δεν ξέρουν αν θα μείνουν, που δεν ξέρουν αν θέλουν να μείνουν, που δεν ξέρουν αν τους θέλουν να μείνουν... όχι, πείτε μου τι σόι προετοιμασία μπορεί να γίνει έτσι! Εγώ σε Carroll που δηλώνει ότι θέλει να επιστρέψει στις «καρακάξες» (εάν είναι αληθή τα όσα υποστήριξε στενός του φίλος), σε Cole που δεν με έχει πείσει ότι πιστεύει και ο ίδιος στον εαυτό του και σε Aquilani που από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νησί ή είναι τραυματίας ή όταν δεν είναι τραυματίας ο νους του είναι πότε θα γυρίσει στην πατρίδα του... ε, δεν μπορώ να βασιστώ.
Ο ένας θέλει τον Skrtel, ο άλλος το Agger… εμείς γιατί ρε γμτ μου δεν θέλουμε τον Xavi, τον Iniesta ή τον Alonso ? Εμείς στο πηγάδι κα... (πιπέρι! θα κρατηθώ και δεν θα το πω!). De facto δεν είσαι μεγάλη ομάδα όταν δεν έχεις μεγάλους στόχους και όταν οι άλλοι έρχονται και ζητάνε κάποιους που αποτελούν μέρος του κορμού της ενδεκάδας σου και δεν τους κόβεις το βήχα με τη μία:
«Όχι κύριοι, ο Agger είναι βασικότατο στέλεχος της ομάδας, δεσμεύεται με συμβόλαιο και ως εκ τούτου δεν πωλείται». Λέμε, τώρα... λόγου χάρη.
Αφήστε που μόλις τώρα θυμήθηκα ότι η προετοιμασία του χρόνου θα γίνει στην Ινδονησία, θαρρείς και δεν βάλαμε μυαλό με την αποτυχημένη περσινή σε Κίνα και Μαλαισία όπου παίζαμε με ιδιαίτερα χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους και ήταν χαρακτηριστικός ο εφησυχασμός και η έλλειψη διάθεσης των παικτών (θυμάμαι 5 τριάρες στα πρώτα 5 φιλικά παιχνίδια που μόνο ποδόσφαιρο δεν έπαιζε η ομάδα).
Γίνεται έτσι σοβαρή προετοιμασία ? Εκτός εάν δει κανείς το θέμα από τη σκοπιά των εσόδων που τότε, όμως, μπορούμε να το δούμε μόνο ως αρπαχτή και όχι βέβαια σαν προετοιμασία. Πάνε και άλλοι κατά καιρούς στην Κίνα και στην Σαουδική Αραβία, αλλά αυτοί οι άλλοι έχουν «δεμένο το γάιδαρό» τους αγωνιστικά και πάνε εκεί περισσότερο για προπόνηση σε συνδυασμό με διακοπές και χαλάρωση παρά για να «δέσουν» σαν ομάδα. Αυτήν την πολυτέλεια δεν την έχουμε εμείς.
Ουουουφφφ ! Καλά που βρήκα εσάς και είπα κάπου τον πόνο μου. Αλλιώς θα έσκαγα!
You ‘ll Never Walk Alone !!!
Ντίνος
Δημοσιεύτηκε: 27/7/2012 22:11