Όταν μιλάω για επιλογές δεν αναφέρομαι μόνο σε μεταγραφές, αλλά πρωτίστως στο κοουτσάρισμα στη διάρκεια ενός αγώνα και δευτερευόντως ακόμα και στην ίδια τη συγκρότηση της ενδεκάδας. Πολλές καθυστερημένες αλλαγές για να αλλάξει η ροή ενός αγώνα, μη ορθολογική ανάπτυξη, δεν μπόρεσε να βρει λύσεις για τη διάσπαση κλειστών αμυνών και, όπως έχω ξαναπεί, προβλέψιμος και πεπαλαιωμένος τρόπος παιχνιδιού.
Δεν αρκεί ένας προπονητής να αγαπάει και να πονάει την ομαδα. Η πολύχρονη απουσία του από τους αγωνιστικούς χώρους σαφώς και έχει παίξει και αυτή το ρόλο της. Δεν αμφιβάλλω, τελικά, ότι ακόμα και το αρχικό φρεσκάρισμα και οι επιτυχίες στον περσινό Β’ γύρο, οφείλονταν κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους από την αλλαγή προπονητή, αυτή καθ’ ευατή, δεδομένου ο Hodgson είχε αποτύχει παταγωδώς τον λίγο χρόνο (αρνητικό ρεκόρ) που ήταν στο τιμόνι της ομάδας.
Αυτό που χρειάζεται τώρα η ομάδα είναι να δούμε, με ψυχραιμία και με συσσωρευμένη ολόκληρη την εμπειρία των τελευταίων 20 ετών, τι πρέπει να γίνει ώστε η πάλαι ποτέ κραταιά Liverpool να ξαναβρεί τον δρόμο της κορυφής και της Ευρωπαϊκής καταξίωσης. Καλά είναι να βλέπει και να θαυμάζει κανείς τη Barcelona και τη Ρεάλ – άλλωστε, λόγω της αγάπης μας προς το ίδιο το άθλημα ασχολούμαστε – αλλά δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε και τη δική μας ομάδα να απέχει τα τελευταία χρόνια από τον μεγαλύτερο Ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό θεσμό.
Και πρώτο απ΄ όλα έρχεται αδιαμφισβήτητα το θέμα του νέου προπονητή. Είναι ένα θέμα το οποίο μέχρι να λυθεί «παγώνει» αναγκαστικά όλες τις νέες εξελίξεις σε θέματα μεταγραφικού σχεδιασμού. Οι κινήσεις για την ενίσχυση της ομάδας θα βασιστούν πάνω στις σκέψεις του νέου προπονητή και πάνω στη φιλοσοφία του για το αγωνιστικό profile που θα θελήσει να προσδώσει στην ομάδα. Γίνεται αντιληπτό, επομένως, ότι το θέμα αυτό πρέπει να λυθεί γρήγορα μεν, όχι βιαστικά δε. Δεν αντιφάσκω ... απλώς, θέλω να τονίσω ότι όλα πρέπει να γίνουν με τη δέουσα σοβαρότητα κάτω, όμως, από σχετική πίεση χρόνου δεδομένου ότι περίπου σε ένα μήνα πρέπει να ξεκινήσει η προετοιμασία και καλό θα ήταν να έχουν ολοκληρωθεί σε μεγάλο ποσοστό, ει δυνατόν, οι μεταγραφικές κινήσεις.
Αυτό που θέλω εγώ, είναι να επιλεγεί ένας νέος μεγάλος προπονητής με μυαλό, οξυδέρκεια, κέφι και όρεξη ώστε να μπορέσει να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας. Θέλω ανοιχτό μυαλό, χωρίς «κολλήματα», σύγχρονο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και αλλαγή νοοτροπίας, πράγματα που μόνο ένας τέτοιος μεγάλος προπονητής θα μπορέσει να μου τα προσφέρει.
Αν συνυπολογίσουμε και τη στήριξη γηγενών ταλέντων από τις ακαδημίες, θα μπορούσε να πει κανείς ότι με όλα αυτά φωτογραφίζω κάποιον, ονόματι Pep Guardiola.
Αν και αρχικά φέρεται να έχει αρνηθεί, θα ήθελα πολύ να επιμείνουμε. Άλλωστε, δεν το εννοούν και πολλοί αυτό το «όχι» με την πρώτη.
Αν και με «χαλάει» πολλές φορές η έλλειψη σεβασμού στον αντίπαλο και οι εξεζητημένες αντιδράσεις του, δεν μπορώ όμως, όπως και όλος ο κόσμος, να μην αναγνωρίσω την τεράστια αξία του Mourinhio.
Δεν ξέρω καν αν δεσμεύεται κι άλλο χρόνο με συμβόλαιο με τη Real, θα μου άρεζε όμως η ομάδα να έδειχνε αποφασιστικότητα και πυγμή του στυλ «κρίνω ότι θα με βοηθήσει να αλλάξω επίπεδο και να επανέλθω στην κορυφή, οπότε ρίχνω χρήμα και τον φέρνω».
Πολλά, πάντως, είναι τα ονόματα που ακούγονται και δεν μπορώ να έχω γνώμη για όλους. Για δύο από αυτούς, όμως, θέλω να πάρω θέση, χωρίς να είμαι κατ΄ ανάγκη απόλυτος.
Ο Rafa, σίγουρα έφερε ένα τίτλο, τον μεγαλύτερο που υπάρχει σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη, πήγε την ομάδα σε άλλο ένα τελικό C.L., πήρε κύπελλο Αγγλίας, αλλά του κρατώ «μανιάτικο» από τον τίτλο που χάρισε στους γείτονες τη σεζόν 2008-09 και για τις πάρα πολλές κακές μεταγραφικές του επιλογές.
Δεν είναι δυνατόν να κρίνεις ότι παίκτες τέτοιου επιπέδου αρμόζουν στην Liverpool (πολλούς τους «θαυμάσαμε» και στην Ελληνική Super League και φυσικά εξαιρώ τον Djibril και τον Garcia).
Βέβαια, είμαι σίγουρος ότι κανείς μαθαίνει από τα λάθη του, όμως, αν ήτανε στο δικό μου χέρι δεν θα προτιμούσα τη λύση αυτή. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν θα τον στηρίξω εάν αυτή είναι η επιλογή της διοίκησης.
Ο ενδοιασμός μου για το πρόσωπό του, χωρίς να γνωρίζω καμία λεπτομέρεια για θέματα της Chelsea, έχει να κάνει με την αγωνιστική παραγκώνιση του Didier Drogba, η οποία, αν δεν οφείλεται σε προβλήματα τραυματισμού (νομίζω πως όχι) ή σε πειθαρχικά παραπτώματα, το λιγότερο που μου προκαλεί είναι έκπληξη.
Επ’ ουδενί δεν μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος προπονητής έχει ενστάσεις για την αγωνιστική αξία ενός CF του βεληνεκούς αυτού. Επίσης, η κόντρα του με τον Lampard με βάζει και αυτή σε σκέψεις. Δεν θέλω να πάρω το μέρος κανενός, απλώς εκφράζω κάποιους προβληματισμούς που έχω από τη μικρή του θητεία στους «μπλε» του Λονδίνου και δεν θέλω να έχουμε κι εμείς παρόμοια προβλήματα.
Ένα, πάντως, είναι το σίγουρο! Ο καλός κοστίζει και η δουλειά του αργά ή γρήγορα θα φανεί. Θα πρέπει η ομάδα, αφού πρώτα επιλέξει τον καλύτερο από τους εφικτούς στόχους, να αρχίσει τις μεταγραφικές κινήσεις για την ενίσχυσή της. Μίλησα προχθές για τα ονόματα κάποιων πρωτοκλασσάτων ποδοσφαιριστών που θα μου άρεζε να φορούσαν τη φανέλα της Liverpool και δεν θα τα επαναλάβω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να επιλεγούν ποδοσφαιριστές αυτής της εμβέλειας, με προσωπικότητα που θα κάνουν την διαφορά και θα ανεβάσουν πολλά σκαλιά την ομάδα. Όμως, εγώ και σεις μπορεί να θέλουμε ... αυτοί θέλουν ?
Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν είμαστε, πλέον, εμείς το «μαγαζί γωνία» που θα τραβήξει το βλέμα των κορυφαίων στο χώρο του ποδοσφαίρου. Η Liverpool - αυτή είναι η αλήθεια – έχει μείνει πίσω, κάτι σαν ανάμνηση σε κάποιους μεγαλύτερους, κάτι σαν ακούσματα εφάμιλλα με παραμυθένιες ιστορίες σε κάποιους νεώτερους (ευτυχώς που είναι πρόσφατος ο άθλος της Πόλης, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα).
Πάρτε για παράδειγμα τα παιδάκια που παίζουνε στις αλάνες (όσες έχουν απομείνει, βέβαια) και τις πλατείες. Πόσες φανέλες του Messi, του Ronaldo και του Rooney βλέπετε ? Πόσες του Gerrard ? Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ο ισχυρός προβάλλεται και επιβάλλεται. Αυτόν ξέρουν όλοι. Σάμπως και μεις οι παλιότεροι, κάπως έτσι δεν γίναμε Liverpool ? Υπήρχε τίποτα άλλο τότε ? Έτσι είναι τα πράγματα και έχουμε φτάσει στο σημείο, σήμερα, όσοι κυκλοφορούμε με τη φανέλα της ομάδας να θεωρούμαστε γραφικοί! Πιστεύουμε σε ένα θηρίο, που αυτό όμως ... κοιμάται.
Τι θέλω να πω ? Κανένας νέος επαγγελματίας, είτε είναι προπονητής είτε ποδοσφαιριστής δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο γκαϊλέ να έρθει στη Liverpool. Σίγουρα όλος ο κόσμος σέβεται και αναγνωρίζει την ομάδα μας, αλλά στην τελική του επιλογή θα παίξει μεγάλο ρόλο το παρόν και η προοπτική για τίτλους και δόξα. Και για να τα επιτύχεις αυτά πρέπει να ανέβεις πολλά επίπεδα αγωνιστικά. Πρέπει να ξοδέψεις. De facto! Περισσότερα, ίσως, απ’ όσα θα έδινε κάποιος άλλος ακόμα και για το ίδιο όνομα, αλλά μόνο έτσι θα δελεάσεις. Είμαστε σε μειονεκτική θέση και πρέπει να το παραδεχτούμε και να ενεργήσουμε ανάλογα.
Όσο αυτό δεν γίνει απολύτως κατανοητό θα έχουμε πρόβλημα. Θα έρχονται σε μας ακριβοί δευτεροκλασσάτοι και ανερχόμενα ταλέντα. Δύσκολα κάποιος από αυτούς θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται εμπειρία και κλάση. Είναι καίριο και σημαντικό να γίνουν κινήσεις ουσίας μεγάλων ποδοσφαιριστών που θα αλλάξουν το επίπεδο της ομάδας. Όσο είναι ακόμα καιρός και δεν ισχύει το FFP, σύμφωνα με το οποίο θα μπορείς να ξοδεύεις μόνο ανάλογα με τα έσοδά σου.
Βλέπω μετά χαράς ότι ο νέος ιδιοκτήτης δηλώνει πρόθυμος να ξοδέψει και φέτος χρήματα για παίκτες και προπονητές. Αν και δεν αρκεί μόνο αυτό, θέλω να πιστεύω ότι, σε συνεργασία με τον νέο προπονητή, θα καταφέρει τελικά να προσελκύσει και να συμφωνήσει με μερικά μεγάλα ονόματα. Και τότε είναι που θα χαρώ διπλά!
Περιμένω πως και πως μια νέα αρχή στην ομάδα, πάνω σε γερές και στέρεες βάσεις, με κάποιους που αποδεδειγμένα θα μπορούν να μου εγγυηθούν ότι θα προσπαθήσουν και θα αγωνιστούν να ξαναζωντανέψουν το θρύλο. Όχι μόνο για μια-δυο χρονιές, αλλά για πολλές. Όταν χτίζεις ένα γερό οικοδόμημα, αυτό κρατάει χρόνια. Και να δούμε τότε, ποιος θα με ξαναπεί γραφικό που φοράω την κόκκινη φανέλα με το Liverbird στο στήθος...
You ‘ll Never Walk Alone !!!
Ντίνος