Πλέον δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως παίζουμε με απουσίες σε κάθε παιχνίδι. Άλλωστε, πιστεύω πως πλέον έχουμε μάθει να ζούμε με τις απουσίες αυτές. Κάποιες φορές μας κάνουν δυνατούς, κάποιες άλλες όχι.
Στα του παιχνιδιού, η χρησιμοποίηση του Jones για ένα ακόμα παιχνίδι στην αρχική ενδεκάδα για μένα φανερώνει πως ο Rodgers θέλει να στείλει μήνυμα στον Reina πως όσο δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση θα τρώει πάγκο με το κουτάλι. Καλό θα είναι να φορτσάρει ο Ισπανός πριν χάσει μια και καλή την θέση του στην ομάδα, πράγμα άδικο για τις δυνατότητες του. Από την άλλη, η επιστροφή του Downing στην αποστολή ήταν επιβράβευση για την προσπάθεια των τελευταίων ημερών και την γκολάρα της Πέμπτης.
Τα πάντα είχαν ξεκινήσει ιδανικά. Καθόλου πίεση απ' την Everton στην αρχή με τους κόκκινους να βάζουν κάτω την μπάλα και να παίζουν ποδόσφαιρο κατοχής, όπως κάνουν απ' την αρχή της σεζόν δηλαδή. Κι αν όλα ξεκίνησαν καλά με το τέρμα του Pistolero, με τον επικό πανηγυρισμό μπροστά στον Moyes σχετικά με τις βουτιές που είπε ο τελευταίος πριν λίγες μέρες, έγιναν ακόμα καλύτερα -προς στιγμήν- με το 2ο τέρμα του Ουρουγουανού στο παιχνίδι.
Από εκεί κι έπειτα όμως οι γηπεδούχοι κέρδισαν μέτρα στο γήπεδο και έβαλαν πίεση στα καρέ του Jones. Το κακό για την ομάδα μας ήταν πως δέχθηκε πολύ γρήγορα την μείωση του σκορ. Το τέρμα του Osman έβαλε πολύ γρήγορα και πάλι τους γηπεδούχους στην διεκδίκηση της νίκης. Για μια ακόμα φορά ήταν παιδική η αντίδραση της άμυνας και το πλήρωσε. Απόρροια της πολύ κακής ισορροπίας στην άμυνα ήταν και το 2ο τέρμα των Ζαχαρωτών που έφερε την αναμέτρηση και πάλι στα ίσια. Και όλα αυτά σε ένα εξαιρετικό πρώτο 45άλεπτο που είχε τα πάντα!
Η επανάληψη πέρα απ' τους πειραματισμούς του Rodgers που ξεκίνησε το β' μέρος με 5-3-2 με τον Agger να είναι σκιά του Felaini και τους Wisdom-Enrique να παίζουν ως full backs, μέχρι το 80' δεν είχε κάτι το αξιοσημείωτο. Όλη η συζήτηση περιστρέφεται στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης με κύριο άξονα συζήτησης το -κακώς- ακυρωθέν τέρμα του Suarez.
Για μένα υπάρχει δόλος που ακυρώθηκε το τέρμα του Luis. Και το λέω διότι πρώτα μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα και πανηγυρίζει ο Ουρουγουανός και ύστερα σηκώνει ο βοηθός την σημαία. Περίτρανη απόδειξη πως οι διαιτητές δεν ήθελαν να κερδίσει η ομάδα μας. Για ένα ακόμα παιχνίδι έδειξαν την προκατάληψη που έχουν με τους Reds. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό το τροπάριο κατά της ομάδας μας. Δείχνει ασέβεια τόσο στην ιστορία του συλλόγου, όσο και σε όσους είναι κομμάτια της ομάδας αυτής και αναφέρομαι φυσικά σε παίκτες, τεχνικό τιμ, διοίκηση και κόσμο.
Θα μπορούσα να δεχθώ πως πριν την προβολή του Suarez υπάρχει επιθετικό φάουλ του Coates, αλλά από την στιγμή που ο Mariner δεν το σφυρίζει, το γκολ είναι πεντακάθαρο!
Κι ενώ κάποιοι άλλοι σφάζονται χωρίς αναισθητικό, κάποιοι άλλοι κρατούνται ζωντανοί στην διεκδίκηση του τίτλου με τον πιο αηδιαστικό τρόπο. Σταματήστε να ξεφτιλίζεται το πρωτάθλημα και τους εαυτούς σας επιτέλους κύριοι...
Χρήστος Τσάλτας