Κάποτε ψηνόταν στα σκαριά των ακαδημιών μας, ο Phil Thomson, όντας από την περιοχή του Merseyside. Πολλοί γνωρίζουν τον χαρισματικό μας σέντερ μπακ, όχι όμως όλοι τους την ιστορία και το λόγο που τον κάναν να αγαπήσει την ομάδα μας ακόμη πιο πολύ. Ήταν οπαδός της Λίβερπουλ από μικρός. Το όνειρό του έγινε πραγματικότητα την 22η Ιανουαρίου 1971, όταν υπέγραψε το πρώτου του επαγγελματικό συμβόλαιο υπό την καθοδήγηση του Bill Shankly. Ο ίδιος δηλώνει ότι "ήμουν τόσο αδύνατος, όσο κανείς άλλος ποτέ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αλλά ο Shankly πίστευε σε μένα και μου το έδειξε." Στις αρχές του Γενάρη του 1971, τον βρίσκουμε σε ηλικία 17 ετών, τραυματισμένο σοβαρά. Ο Shankly, ο οποίος είχε τη φήμη ότι δεν μιλούσε σε παίκτες που ήταν τραυματισμένοι, τον στήριξε, και μέσα στην αγωνία του πιτσιρικά του ο οποίος ήθελε διακαώς να υπογράψει του εκμυστηρεύτηκε πως σύντομα το όνειρό του θα γινόταν πραγματικότητα. Ο προπονητής του, τον πέρασε στο ματς όταν ο Emlyn Hughes ήταν τραυματισμένος. Σε ένα κολασμένο Old Trafford με 60.000 κόσμο, απέναντι σε μια Manchester United, η οποία είχε τον Best βασικό και πολλούς ακόμη τότε παίκτες. Ο σκοπός ήταν να κρατήσει η ομάδα το 2-0, αλλά αντ' αυτού σημείωσε και ένα τρίτο γκολ. 
Την επόμενη μέρα, ο Shankly, στον τύπο εκθείαζε και εξυμνούσε τον
πιτσιρικά, ο οποίος ήταν πιο χαρούμενος από ποτέ. Έλεγε πως μπορεί να
παίξει σαν κεντρικός, αν και είναι αμυντικός, αλλά έτσι όπως είχε παίξει
μπορεί τελικά να τα κατάφερνε και ως επιθετικός(εξ ΄αιτίας ενός πολύ
καλού σουτ-πάσα που είχε κάνει μέσα στον αγώνα). Σε έναν μεγάλο αγώνα
απέναντι στην Άρσεναλ την επόμενη σεζόν, ο Shankly τον αφήνει εκτός. Ο
πιτσιρικάς μετά από τις συμβουλές του Ronnie Moran, του πρώτου μέντορά
του μετά τις ακαδημίες, καθώς και η οικογένειά του τον συμβούλεψαν να
ζητήσει το λόγο από τον Shankly για τον οποίο δεν έπαιξε βασικός. Αυτός
του απάντησε, πως αν τον έβαζε μαζί με τους Callaghan και Lawler, οι
οποίοι είναι τελειωμένοι από την ομάδα, θα καταστρεφόταν. "Μια μέρα, θα
είσαι αρχηγός για αυτήν την ομάδα και θα αντιπροσωπεύεις το εθνικό σου
συγκρότημα, my son. Θα έπρεπε να με ευχαριστείς λοιπόν", του είπε ο
Shankly. Το 1974, λοιπόν, βρίσκει αποκλεισμένη τη Liverpool, από σχεδόν όλους τους στόχους. Aποκλεισμένη από τον Ερυθρό Αστερα Βελιγραδίου στο δεύτερο γύρο του Ευρωπαικού Κυπέλλου και έχοντας χάσει εκτός και εντός έδρας και έχοντας χάσει τον τίτλο από την Leeds του Don Revie. Εντός τελικού του Κυπέλλου όμως, απέναντι στην Newcastle, ενός τίτλου σχεδόν ισοδύναμου του πρωταθλήματος τότε. Ένα ματς που έκανε οπαδούς, παίκτες και προπονητή να ονειρεύονται. Λίγες μέρες πριν τον αγώνα λοιπόν, ο επιθετικός της Newcastle, Macdonald, έκανε δηλώσεις πως θα πατούσε τη Λίβερπουλ και θα σημείωνε 2, 3 ή και περισσότερα γκολ σίγουρα. Στα αποδυτήρια της Λίβερπουλ, λοιπόν περίμενε μια μεγάλη έκπληξη τους παίκτες της Λίβερπουλ καθώς μπήκαν μέσα πριν τον αγώνα. Ο Shankly είχε καρφιτσώσει παντού τις εφημερίδες με τις δηλώσεις του Macdonald. Ο Shankly έδειξε για ακόμη μια φορά πως εμπιστεύεται τον νεαρό Thomson, και τον έβαλε να μαρκάρει man to man τον προκλητικό αντίπαλο επιθετικό. Ο Thompson ήταν αποφασισμένος να ανταμείψει την εμπιστοσύνη του προπονητή, της ομάδας του και σύντομα και των οπαδών του που μετά από αυτό το ματς θα φώναζαν το όνομά του συνεχώς στις εξέδρες. Έπαιξε βασικός, βγήκε MVP του αγώνα, "έσβησε" τον Macdonald, και η ομάδα με σχετική άνεση και ένα τρομερά ομαδικό τρίτο γκολ, νίκησε 3-0 την Newcastle και κατέκτησε τον τίτλο. Αυτό το ματς σήμανε και την προπονητική καριέρα του Shankly, ο οποίος θα άφηνε τα σκήπτρα στον Paisley.
H συνέχεια, για τον Phil Thomson, είναι γνωστή. 7 πρωταθλήματα, 3 ευρωπαικά Κύπελλα, 2 Ουέφα κύπελλα, Σούπερ Καπ, κύπελλα, 42 εμφανίσεις για την Εθνική του ομάδα, αρχηγός για τη Liverpool σε αρκετές περιπτώσεις και πολλές ακόμη διακρίσεις. Ο Thomson παρέμεινε μέχρι το 1984 στη Λίβερπουλ, όπου και συνέχισε για 2 χρόνια στην Sheffield United, και μετά ως προπονητής και πλέον ως ποδοσφαιρικός αναλυτής-σχολιαστής στο Sky Sports. Το νόημα της ιστορίας είναι ότι ένας προπονητής, μια ομάδα με τους οπαδούς της εμπιστεύτηκαν και στήριξαν έναν "κοκκαλιάρη, και αδύναμο center half" και αυτός τους ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη με το να μείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα, και έφυγε μόνο για να κλείσει κάπου αλλού την καριέρα του.
Πολλοί θα πουν, "Μα αυτός ήταν από το Liverpool , και όχι από την Ουρουγουάη", ή "αλλάξαν οι εποχές" και πολλά ακόμη επιχειρήματα. Η αλήθεια είναι ότι, όμως, η Liverpool, για να γίνει ξανά μεγάλη χρειάζεται έναν ή δύο ή και περισσότερους αντίστοιχους παίκτες. Όλοι οι άλλοι είναι για να έρχονται και να φεύγουν. Το που θα τους βρει, ας εμπιστευτούμε τον Brendan Rodgers να το κάνει, γιατί ήδη μας έχει δείξει πολύ καλά σημάδια.
Aντίο, Luis Suarez, αλλά θρύλος σαν τον Thompson και πολλούς άλλους δε θα γίνεις ποτέ.
Πηγή: Το παρών άρθρο δεν είναι προϊόν αναμετάδοσης, αναδημοσίευσης, ή μετάφρασης άλλου άρθρου.
Συγγραφέας: Γιώργος