Από τους διασημότερους δημοσιογράφους της εποχής του. Απλός, συνεπής, φίλος. Σου μεταφέρει την είδηση όπως θες να τη λαμβάνεις. Τα πολυπληθή και ενδιαφέροντα προσόντα του, συμπληρώνουν οι οπαδικές του προτιμήσεις: "Red" από μικρός, ο Μανώλης Σφακάκης, σε ρόλο ερωτώμενου αυτή τη φορά, μας μιλά για το ποδόσφαιρο, τη Λίβερπουλ, τον Ρότζερς και την...καζούρα από τους συνεργάτες του.
Καλησπέρα Μανώλη και σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη που δέχθηκες να παραχωρήσεις. Πρώτα θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η σχέση σου με το ποδόσφαιρο. Επαγγελματικά σίγουρα ασχολείσαι με το χώρο, όμως ποια είναι η προσωπική σου σχέση με το άθλημα;
"Καλησπέρα σε όλους τους liverpudlians. Τη σχέση μου με το ποδόσφαιρο θα τη χαρακτήριζα ως "σχέση ζωής". Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η μπάλα ποδοσφαίρου ήταν και είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας, είτε παίζοντας για πάρα πολλά χρόνια σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είτε "διαβάζοντας" για αυτό, λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας, προκειμένου να είμαι σε θέση να ενημερώσω τον κόσμο.
Η αλήθεια είναι πως παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Παρότι, όπως λένε οι άλλοι, είχα το ταλέντο για να το πραγματοποιήσω, για διάφορους λόγους δεν τα κατάφερα. Τουλάχιστον όμως έκανα την "τρέλα" μου μέχρι την ηλικία των 37 χρόνων, στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα των Αθηνών. Η ενασχόληση με το άθλημα για περισσότερα από 20 χρόνια, εκτιμώ ότι με έχει βοηθήσει πολύ στη δουλειά μου, γιατί θεωρώ πως καταλαβαίνω αρκετά καλά αυτό που βλέπω ως θεατής.
Την "τρέλα"που σας περιέγραψα πρωτύτερα, επιχειρώ τώρα να την "περάσω" στον γιο μου, ο οποίος είναι 9 χρονών και μαθαίνει ποδόσφαιρο από την ηλικία των 4 ετών."
Η αγάπη του για τη Λίβερπουλ ξεκίνησε από το...δημοτικό, και όπως ο ίδιος παραδέχεται, την ευθύνη για την επιλογή του αυτήν, φέρει ο αδερφός του!
"Θυμάμαι πως όταν ήμουν 6 χρονών, ο μεγάλος μου αδερφός είχε ταξιδέψει στο Νησί και μου είχε φέρει μι αυθεντική φανέλα της ομάδας, κάτι που για την εποχή ήταν κατόρθωμα. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ένας "έρωτας", που παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα και είμαι βέβαιος, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, ότι δεν θα σβήσει ποτέ. Είτε η Λίβερπουλ είναι για 25 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα Αγγλίας, είτε μείνει 35 χρόνια μακριά από τον τίτλο, κάτι που βεβαίως δεν πρόκειται να συμβεί, καθώς είμαι πεπεισμένος ότι έρχονται επιτυχημένες μέρες για τον σύλλογο.
Μετά είχαν έρθει οι αγώνες με τον Παναθηναϊκό, το 1984, που με είχαν φέρει ακόμα πιο κοντά στο Reds, και το νερό είχε μπει οριστικά στο αυλάκι."
Γεννήθηκες και ενηλικιώθηκες σε μια εποχή που η Λίβερπουλ ήταν η αδιαφιλονίκητη κυρίαρχος στην Αγγλία. 10 πρωταθλήματα, 17 κύπελλα και 4 ευρωπαϊκά κατά την παιδική και εφηβική σου ηλικία. Πώς αισθάνεσαι που αυτή η αίγλη σταδιακά έχει εξαλειφθεί τα τελευταία χρόνια;
"Ακριβώς όπως το λες. Ενηλικιώθηκα την εποχή που η Λίβερπουλ κυριαρχούσε σε Αγγλία και Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ότι κατακτούσε τους τίτλους, αλλά κυρίως πως το έκανε. Η Λίβερπουλ, κατά τη γνώμη μου, την επταετία 1977-1984 "γέννησε" ποδόσφαιρο, όπως είχαν κάνει νωρίτερα ο Άγιαξ και η εθνική Ολλανδίας με το "total football" ή όπως έπραξε η Μπαρτσελόνα πριν λίγα χρόνια, για να δώσω ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα που θα καταλάβουν όλοι πιο εύκολα. Η αλήθεια είναι ότι η περίοδος παρακμής είναι μεγάλη για τον σύλλογο με τους πιο πολλούς τίτλους, συνολικά, στην Αγγλία. Ωστόσο, θεωρώ, όπως εξήγησα και προηγουμένως, ότι Λίβερπουλ γίνεσαι για τη διαφορετική ιδεολογία, νοοτροπία, φιλοσοφία, όπως θέλετε πείτε το, που πρεσβεύει το club."
Κορυφαία σου στιγμή ως Red;
"Πολλοί θα περίμεναν να αναφέρω την επική κατάκτηση του Champions League, το 2005, στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή όμως τη συγκεκριμένη ημέρα είχε διεξαχθεί η τελευταία αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος, και είχα επαγγελματική υποχρέωση στο κανάλι που δούλευα, δεν το είχα ζήσει ακριβώς όπως θα ήθελα. Θα σας πω λοιπόν τα εξής: Πρώτον τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1984 στη Ρώμη, όταν κατακτήσαμε στην έδρα της Ρόμα το 4ο τότε τρόπαιο μας στην κορυφαία διοργάνωση στην Ευρώπη. Και δεύτερον, το γκολ το οποίο έχω πανηγυρίσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Είναι "ΤΟ ΣΟΥΤ" του Στίβεν Τζέραρντ στον τελικό κυπέλλου το 2006 στο Κάρντιφ, με το οποίο έστειλε τον τελικό σε παράταση και πέναλτι, με την ομάδα μας να πανηγυρίζει το 7ο FA Cup της ιστορίας της. Αφού δεν με έδιωξαν τότε από το σπίτι που μένω, δεν θα με διώξουν ποτέ..."
Θυμηθείτε εδώ το γκολ του Τζέραρντ που "σήκωσε στο πόδι" την πολυκατοικία του Μανώλη!
Ο αγαπημένος σου παίκτης που πέρασε από την ομάδα;
"Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Κένι Νταλγκλίς. Ο σημαντικότερος για μένα ποδοσφαιριστής, στα 122 χρόνια ζωής του συλλόγου. Από την πιο σύγχρονη εποχή, ο αρχηγός Στίβεν Τζέραρντ, τον οποίο η Λίβερπουλ, η Λίβερπουλ που έμαθα να αγαπώ, δεν έπρεπε ποτέ να τον αφήσει να φύγει. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, που δεν αναλύεται τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα."
Στην ερώτηση αν έχει βρεθεί στο Άνφιλντ, ή πιο σωστά στην απάντηση του Μανώλη, διαπιστώνει κανείς την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει με τον γιο του...
"Τώρα ξύνετε μια μεγάλη πληγή. Δυστυχώς όχι, δεν έχω πάει στον "ναό". Έχω δει τη Λίβερπουλ διά ζώσης στην Αθήνα και σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, αλλά δεν έχω καταφέρει να πάω στο Άνφιλντ. Το έχω υποσχεθεί όμως στον γιο μου και όταν υπόσχεσαι σε παιδί...
Ίσως να είναι και καλύτερα έτσι, για να του μεταδώσω πλήρως τη "φλόγα"..."
Απ' ότι έχω και έχουμε καταλάβει, είσαι λάτρης του ισπανικού ποδοσφαίρου. Να κρίνω από αυτό ότι ήσουν παθιασμένος επί Benitez;
"Είμαι λάτρης του καλού ποδοσφαίρου. Ο Ράφα είναι ένας καλός προπονητής με ειδικότητα στους διπλούς αγώνες που κρίνουν προκρίσεις. Εκτιμώ πως ο κύκλος του στη Λίβερπουλ έκλεισε όταν αποχώρησε."
Περνώντας στο παρόν, έχεις εμπιστοσύνη στον Ρότζερς; Θεωρείς ότι το μακροπρόθεσμο πλάνο θα βάλει και πάλι την ομάδα σε τροχιά επιτυχιών;
"Ναι, δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στον Ρότζερς. Θεωρώ πως το πλάνο του είναι στο σωστό δρόμο, αν και οφείλω να παραδεχτώ πως το καλοκαίρι απέτυχε να ξοδέψει ορθά τα χρήματα που έφερε στα ταμεία η πώληση Σουάρεζ. Η εκτίμηση μου είναι πως έχει δημιουργήσει έναν "κορμό" πολύ ταλαντούχων παιδιών, σε ιδανική ηλικία και χρειάζεται τρεις μεγάλους παίκτες, έναν σε κάθε γραμμή, για να τα στηρίξει και η ομάδα να είναι ικανή για κατάκτηση πρωταθλήματος. Εχθρός του καλού πάντως είναι το καλύτερο, και αν για παράδειγμα η διοίκηση είναι σε θέση να φέρει στο λιμάνι έναν προπονητή πρώτης γραμμής, όπως ο Γιέργκεν Κλοπ, εννοείται ότι το προτιμώ. Αφήστε που η "φιλοσοφία" του Γερμανού ταιριάζει γάντι..."
3-4-3 ή 4-2-3-1;
"Παρά το γεγονός πως είμαι κλασικός τύπος "προπονητή της κερκίδας", δεν θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Από αυτά τα λίγα που γνωρίζω, όμως, οι παίχτες έχουν σημασία και όχι τα συστήματα και οι διατάξεις. Αν έχεις τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές τα υπόλοιπα γίνονται εύκολα, είτε έχεις τρεις στην άμυνα, είτε τέσσερις..."
Φτάνοντας προς το τέλος της συνέντευξης, με μεγάλη ανυπομονησία περιμέναμε την απάντηση του Μανώλη στο ερώτημα: "Ποιος από τους παρόντες ποδοσφαιριστές είναι, κατά τη γνώμη σου, ο κατάλληλος αντικαταστάτης του Τζέραρντ;".
"Θα πω τον Τζόρνταν Χέντερσον, παρότι θεωρώ πως δεν είναι ποδοσφαιριστής ανάλογης κλάσης με τον Τζέραρντ. Είναι Άγγλος, σε καλή ηλικία, "τίμιος παίκτης", όπως χαρακτηρίζω τους παίκτες που πάντα δίνουν αυτό που έχουν να δώσουν, και από τη στιγμή που ο ίδιος ο αρχηγός του έδωσε το "χρίσμα", τα λόγια περιττεύουν..."
Κλείνοντας, πως σε αντιμετωπίζουν οι..."αλλόθρησκοι" συνεργάτες σου σχετικά με τα αισθήματα σου για τη Λίβερπουλ; Χαίρεις σεβασμού ή...χλευασμού;
"Είναι φυσιολογικό οι "αλλόθρησκοι" στη δουλειά να κάνουν πλάκα. Άλλωστε το ποδόσφαιρο αυτό είναι, ψυχαγωγία. Αν δεν υπάρξει το καλαμπούρι, το πείραγμα από τον έναν στον άλλον, χάνεται το νόημα. Το μεγαλείο της Λίβερπουλ, όμως, φαίνεται ακόμα και σε αυτό το κομμάτι. Μάχονται άλλες ομάδες για το πρωτάθλημα και όλοι ασχολούνται με τους Reds. Αυτό τα λέει όλα..."
Σε ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη Μανώλη, ήταν ιδιαίτερη τιμή για το liverpoolfans.gr. Σε προσκαλούμε ανοιχτά να επισκεφτείς εν καιρώ τον σύνδεσμο της Θεσσαλονίκης, με τον οποίο συνεργαζόμαστε, για να παρακολουθήσεις έναν αγώνα μαζί με τη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα φιλάθλων της Λίβερπουλ. Σου ευχόμαστε επιτυχία σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Εις το επανιδείν.
"Ευχαριστώ για τη συνεργασία, ήταν χαρά για μένα και μελλοντικά αν χρειαστείτε κάτι θα είμαι εκεί με την καρδιά μου...εύχομαι να συνεχίσετε αυτό που κάνετε με το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη, γιατί η ομάδα μας το αξίζει...YNWA!"
Ο Μανώλης Σφακάκης είναι ένας γνήσιος επαγγελματίας. Είναι όμως και ένας άνθρωπος καθημερινός, είναι ο φίλος σου. Η αίσθηση που αφήνει η συνεργασία μας είναι άκρως θετική. Χαιρόμαστε να δουλεύουμε μαζί με τέτοιους ανθρώπους. Τον εκτιμούμε ακόμα περισσότερο.
Επιμέλεια: Νίκος Γιαμπολδάκης
 |
| Ο Μανώλης "εκπαιδεύει" τον γιο του από μικρή ηλικία... |
Η αλήθεια είναι πως παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Παρότι, όπως λένε οι άλλοι, είχα το ταλέντο για να το πραγματοποιήσω, για διάφορους λόγους δεν τα κατάφερα. Τουλάχιστον όμως έκανα την "τρέλα" μου μέχρι την ηλικία των 37 χρόνων, στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα των Αθηνών. Η ενασχόληση με το άθλημα για περισσότερα από 20 χρόνια, εκτιμώ ότι με έχει βοηθήσει πολύ στη δουλειά μου, γιατί θεωρώ πως καταλαβαίνω αρκετά καλά αυτό που βλέπω ως θεατής.
Την "τρέλα"που σας περιέγραψα πρωτύτερα, επιχειρώ τώρα να την "περάσω" στον γιο μου, ο οποίος είναι 9 χρονών και μαθαίνει ποδόσφαιρο από την ηλικία των 4 ετών."
Η αγάπη του για τη Λίβερπουλ ξεκίνησε από το...δημοτικό, και όπως ο ίδιος παραδέχεται, την ευθύνη για την επιλογή του αυτήν, φέρει ο αδερφός του!
"Θυμάμαι πως όταν ήμουν 6 χρονών, ο μεγάλος μου αδερφός είχε ταξιδέψει στο Νησί και μου είχε φέρει μι αυθεντική φανέλα της ομάδας, κάτι που για την εποχή ήταν κατόρθωμα. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ένας "έρωτας", που παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα και είμαι βέβαιος, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, ότι δεν θα σβήσει ποτέ. Είτε η Λίβερπουλ είναι για 25 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα Αγγλίας, είτε μείνει 35 χρόνια μακριά από τον τίτλο, κάτι που βεβαίως δεν πρόκειται να συμβεί, καθώς είμαι πεπεισμένος ότι έρχονται επιτυχημένες μέρες για τον σύλλογο.
Μετά είχαν έρθει οι αγώνες με τον Παναθηναϊκό, το 1984, που με είχαν φέρει ακόμα πιο κοντά στο Reds, και το νερό είχε μπει οριστικά στο αυλάκι."
Γεννήθηκες και ενηλικιώθηκες σε μια εποχή που η Λίβερπουλ ήταν η αδιαφιλονίκητη κυρίαρχος στην Αγγλία. 10 πρωταθλήματα, 17 κύπελλα και 4 ευρωπαϊκά κατά την παιδική και εφηβική σου ηλικία. Πώς αισθάνεσαι που αυτή η αίγλη σταδιακά έχει εξαλειφθεί τα τελευταία χρόνια;
"Ακριβώς όπως το λες. Ενηλικιώθηκα την εποχή που η Λίβερπουλ κυριαρχούσε σε Αγγλία και Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ότι κατακτούσε τους τίτλους, αλλά κυρίως πως το έκανε. Η Λίβερπουλ, κατά τη γνώμη μου, την επταετία 1977-1984 "γέννησε" ποδόσφαιρο, όπως είχαν κάνει νωρίτερα ο Άγιαξ και η εθνική Ολλανδίας με το "total football" ή όπως έπραξε η Μπαρτσελόνα πριν λίγα χρόνια, για να δώσω ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα που θα καταλάβουν όλοι πιο εύκολα. Η αλήθεια είναι ότι η περίοδος παρακμής είναι μεγάλη για τον σύλλογο με τους πιο πολλούς τίτλους, συνολικά, στην Αγγλία. Ωστόσο, θεωρώ, όπως εξήγησα και προηγουμένως, ότι Λίβερπουλ γίνεσαι για τη διαφορετική ιδεολογία, νοοτροπία, φιλοσοφία, όπως θέλετε πείτε το, που πρεσβεύει το club."
Κορυφαία σου στιγμή ως Red;
"Πολλοί θα περίμεναν να αναφέρω την επική κατάκτηση του Champions League, το 2005, στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή όμως τη συγκεκριμένη ημέρα είχε διεξαχθεί η τελευταία αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος, και είχα επαγγελματική υποχρέωση στο κανάλι που δούλευα, δεν το είχα ζήσει ακριβώς όπως θα ήθελα. Θα σας πω λοιπόν τα εξής: Πρώτον τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1984 στη Ρώμη, όταν κατακτήσαμε στην έδρα της Ρόμα το 4ο τότε τρόπαιο μας στην κορυφαία διοργάνωση στην Ευρώπη. Και δεύτερον, το γκολ το οποίο έχω πανηγυρίσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Είναι "ΤΟ ΣΟΥΤ" του Στίβεν Τζέραρντ στον τελικό κυπέλλου το 2006 στο Κάρντιφ, με το οποίο έστειλε τον τελικό σε παράταση και πέναλτι, με την ομάδα μας να πανηγυρίζει το 7ο FA Cup της ιστορίας της. Αφού δεν με έδιωξαν τότε από το σπίτι που μένω, δεν θα με διώξουν ποτέ..."
Θυμηθείτε εδώ το γκολ του Τζέραρντ που "σήκωσε στο πόδι" την πολυκατοικία του Μανώλη!
Ο αγαπημένος σου παίκτης που πέρασε από την ομάδα;
"Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Κένι Νταλγκλίς. Ο σημαντικότερος για μένα ποδοσφαιριστής, στα 122 χρόνια ζωής του συλλόγου. Από την πιο σύγχρονη εποχή, ο αρχηγός Στίβεν Τζέραρντ, τον οποίο η Λίβερπουλ, η Λίβερπουλ που έμαθα να αγαπώ, δεν έπρεπε ποτέ να τον αφήσει να φύγει. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, που δεν αναλύεται τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα."
Στην ερώτηση αν έχει βρεθεί στο Άνφιλντ, ή πιο σωστά στην απάντηση του Μανώλη, διαπιστώνει κανείς την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει με τον γιο του...
"Τώρα ξύνετε μια μεγάλη πληγή. Δυστυχώς όχι, δεν έχω πάει στον "ναό". Έχω δει τη Λίβερπουλ διά ζώσης στην Αθήνα και σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, αλλά δεν έχω καταφέρει να πάω στο Άνφιλντ. Το έχω υποσχεθεί όμως στον γιο μου και όταν υπόσχεσαι σε παιδί...
Ίσως να είναι και καλύτερα έτσι, για να του μεταδώσω πλήρως τη "φλόγα"..."
Απ' ότι έχω και έχουμε καταλάβει, είσαι λάτρης του ισπανικού ποδοσφαίρου. Να κρίνω από αυτό ότι ήσουν παθιασμένος επί Benitez;
"Είμαι λάτρης του καλού ποδοσφαίρου. Ο Ράφα είναι ένας καλός προπονητής με ειδικότητα στους διπλούς αγώνες που κρίνουν προκρίσεις. Εκτιμώ πως ο κύκλος του στη Λίβερπουλ έκλεισε όταν αποχώρησε."
Περνώντας στο παρόν, έχεις εμπιστοσύνη στον Ρότζερς; Θεωρείς ότι το μακροπρόθεσμο πλάνο θα βάλει και πάλι την ομάδα σε τροχιά επιτυχιών;
"Ναι, δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στον Ρότζερς. Θεωρώ πως το πλάνο του είναι στο σωστό δρόμο, αν και οφείλω να παραδεχτώ πως το καλοκαίρι απέτυχε να ξοδέψει ορθά τα χρήματα που έφερε στα ταμεία η πώληση Σουάρεζ. Η εκτίμηση μου είναι πως έχει δημιουργήσει έναν "κορμό" πολύ ταλαντούχων παιδιών, σε ιδανική ηλικία και χρειάζεται τρεις μεγάλους παίκτες, έναν σε κάθε γραμμή, για να τα στηρίξει και η ομάδα να είναι ικανή για κατάκτηση πρωταθλήματος. Εχθρός του καλού πάντως είναι το καλύτερο, και αν για παράδειγμα η διοίκηση είναι σε θέση να φέρει στο λιμάνι έναν προπονητή πρώτης γραμμής, όπως ο Γιέργκεν Κλοπ, εννοείται ότι το προτιμώ. Αφήστε που η "φιλοσοφία" του Γερμανού ταιριάζει γάντι..."
3-4-3 ή 4-2-3-1;
"Παρά το γεγονός πως είμαι κλασικός τύπος "προπονητή της κερκίδας", δεν θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Από αυτά τα λίγα που γνωρίζω, όμως, οι παίχτες έχουν σημασία και όχι τα συστήματα και οι διατάξεις. Αν έχεις τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές τα υπόλοιπα γίνονται εύκολα, είτε έχεις τρεις στην άμυνα, είτε τέσσερις..."
Φτάνοντας προς το τέλος της συνέντευξης, με μεγάλη ανυπομονησία περιμέναμε την απάντηση του Μανώλη στο ερώτημα: "Ποιος από τους παρόντες ποδοσφαιριστές είναι, κατά τη γνώμη σου, ο κατάλληλος αντικαταστάτης του Τζέραρντ;".
"Θα πω τον Τζόρνταν Χέντερσον, παρότι θεωρώ πως δεν είναι ποδοσφαιριστής ανάλογης κλάσης με τον Τζέραρντ. Είναι Άγγλος, σε καλή ηλικία, "τίμιος παίκτης", όπως χαρακτηρίζω τους παίκτες που πάντα δίνουν αυτό που έχουν να δώσουν, και από τη στιγμή που ο ίδιος ο αρχηγός του έδωσε το "χρίσμα", τα λόγια περιττεύουν..."
Κλείνοντας, πως σε αντιμετωπίζουν οι..."αλλόθρησκοι" συνεργάτες σου σχετικά με τα αισθήματα σου για τη Λίβερπουλ; Χαίρεις σεβασμού ή...χλευασμού;
"Είναι φυσιολογικό οι "αλλόθρησκοι" στη δουλειά να κάνουν πλάκα. Άλλωστε το ποδόσφαιρο αυτό είναι, ψυχαγωγία. Αν δεν υπάρξει το καλαμπούρι, το πείραγμα από τον έναν στον άλλον, χάνεται το νόημα. Το μεγαλείο της Λίβερπουλ, όμως, φαίνεται ακόμα και σε αυτό το κομμάτι. Μάχονται άλλες ομάδες για το πρωτάθλημα και όλοι ασχολούνται με τους Reds. Αυτό τα λέει όλα..."
Σε ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη Μανώλη, ήταν ιδιαίτερη τιμή για το liverpoolfans.gr. Σε προσκαλούμε ανοιχτά να επισκεφτείς εν καιρώ τον σύνδεσμο της Θεσσαλονίκης, με τον οποίο συνεργαζόμαστε, για να παρακολουθήσεις έναν αγώνα μαζί με τη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα φιλάθλων της Λίβερπουλ. Σου ευχόμαστε επιτυχία σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Εις το επανιδείν.
"Ευχαριστώ για τη συνεργασία, ήταν χαρά για μένα και μελλοντικά αν χρειαστείτε κάτι θα είμαι εκεί με την καρδιά μου...εύχομαι να συνεχίσετε αυτό που κάνετε με το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη, γιατί η ομάδα μας το αξίζει...YNWA!"
Ο Μανώλης Σφακάκης είναι ένας γνήσιος επαγγελματίας. Είναι όμως και ένας άνθρωπος καθημερινός, είναι ο φίλος σου. Η αίσθηση που αφήνει η συνεργασία μας είναι άκρως θετική. Χαιρόμαστε να δουλεύουμε μαζί με τέτοιους ανθρώπους. Τον εκτιμούμε ακόμα περισσότερο.
Επιμέλεια: Νίκος Γιαμπολδάκης