Γράφει ο Δημήτρης Παπαδήμας:
Ήταν γνωστό σε οποιονδήποτε ασχολείται έστω και στον ελάχιστο βαθμό με τον κόσμο του ποδοσφαίρου εδώ και αρκετό καιρό. Απλά την εβδομάδα που πέρασε ήρθε και η επίσημη ανακοίνωση από τα χείλη του ίδιου. Είναι οριστική και αμετάκλητη πλέον η απόφαση του Xabi Alonso να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με το πέρας της σεζόν που διανύουμε σε ηλικία 35 ετών, εξανεμίζοντας κάπως έτσι τις όποιες (φρούδες η αλήθεια είναι) προσωπικές μου ελπίδες να επιστρέψει για να κλείσει αυτή την μεγάλη καριέρα στην ομάδα που τον ανέδειξε και τον 'άνδρωσε' ποδοσφαιρικά, στην ομάδα για την οποία τόσες και τόσες φορές έχει εκφράσει δημόσια την αγάπη του. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήξερα πως το τέλος του σαν ποδοσφαιριστής ο ίδιος θα ήθελε να έρθει όντας σε μια ομάδα η οποία να βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο, διεκδικώντας όλα τα τρόπαια. Πράγματα που η Liverpool (όλοι γνωρίζουμε πως) δεν μπορεί να του τα προσφέρει τη συγκεκριμένη περίοδο. Δεν του αξίζει κάτι λιγότερο άλλωστε γι αυτό και θα ήμουν παράλογος αν του κράταγα οποιουδήποτε είδους κακία που επέλεξε να δώσει τις τελευταίες του ποδοσφαιρικές παραστάσεις προς Βαυαρία μεριά.
Ο Xabier Alonso Olano, όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε στις 25 Νοέμβρη του 1981 στην πόλη Tolosa της χώρας των Βάσκων έχοντας από πιτσιρικάς μέσα του το ¨μικρόβιο" της στρογγυλής θεάς. Ο πατέρας του Periko Alonso ήταν βλέπετε κι αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έχοντας περάσει στην καριέρα του από Real Sociedad, Barcelona, Sabadell αλλά και την εθνική ομάδα της χώρας του κερδίζοντας μάλιστα και 3 φορές το μετάλιο του πρωταθλητή. Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα του στον χώρο του ποδοσφαίρου ο Xabi τα έκανε σε ηλικία 18 ετών όταν και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα της Real Sociedad, έχοντας περάσει τα προηγούμενα χρόνια ξεχωρίζοντας στις ακαδημίες αλλά και την δεύτερη ομάδα του συλλόγου. Πιστός στα γονίδια, ο Xabi αγωνιζόταν από μικρός στο κέντρο του γηπέδου προτιμώντας πάντα την πάσα απ' το σουτ, υιοθετώντας το ίδιο ποδοσφαιρικό στυλ του πατέρα του. Τη σεζόν 2000/01 ο Xabi στάλθηκε δανεικός στην Eibar της δεύτερης κατηγορίας για να πάρει παιχνίδια στα πόδια αλλά μέχρι τον Γενάρη τα δεδομένα είχαν αλλάξει με την Sociedad να βρίσκεται στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος και τα ηνία της ομάδας να έχει αναλάβει πλέον ο πρώην ποδοσφαιριστής της Liverpool John Toshack. Ο Ουαλός τεχνικός επανέφερε με συνοπτικές διαδικασίες τον 20χρονο τότε Xabi στην ομάδα και (σε μία κίνηση που εξέπληξε τους πάντες) του έδωσε το περιβραχιόνιο κάνοντας τον αρχηγό! Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε πανηγυρικά, με την ομάδα να τελειώνει την χρονιά σώα και αβλαβής στην 14η θέση έχοντας μάλιστα και ραγδαία βελτίωση τα επόμενα χρόνια φτάνοντας να τερματίζει μέχρι και στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, δύο βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης, τη σεζόν 2002/03! Όλα αυτά φυσικά με τον Xabi Alonso ως το σημαντικότερο γρανάζι μιας καλολαδωμένης μηχανής και ηγετική φυσιογνωμία στον χώρο του κέντρου!
Την πρωτοχρονιά του 2005 και σ' ένα ντέρμπι με την Chelsea ο Alonso τραυματίζεται μετά από ένα άσχημο τάκλιν του Lampard, με τους γιατρούς της ομάδας να ανακοινώνουν λίγο αργότερα πως ο αστράγαλός του είχε σπάσει και ο Βάσκος ήταν αναγκασμένος να παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας μας για τους επόμενους τρεις μήνες από την τηλεόραση του σπιτιού του. Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση εσπευσμένα λόγω τραυματισμού του Gerrard, στον δεύτερο προημιτελικό του Champions League κόντρα στην Juventus. Αν και δεν ήταν 100% έτοιμος απέδωσε στα αναμενόμενα γι αυτόν επίπεδα με την ομάδα μας να παίρνει την ισοπαλία 0-0 και την πρόκριση (2-1 είχε λήξη το πρώτο παιχνίδι στο Τορίνο). Λίγο μόνο καιρό μετά ο Xabi στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Liverpool στον επικό τελικό της Πόλης με αντίπαλο την Milan, σκοράροντας μάλιστα το γκολ της ισοφάρισης, στην (όπως ο ίδιος έχει δηλώσει) ομορφότερη στιγμή της καριέρας του! Όλα αυτά στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα!
Η τέταρτη σεζόν του στη Liverpool ήταν και η πιο δύσκολη, με τον Xabi να δίνει το παρόν σε μόλις 27 από τα 57 παιχνίδια που έδωσε συνολικά η ομάδα. Ένας τραυματισμός στην αρχή της χρονιάς τον κράτησε εκτός για έξι εβδομάδες και έμεινε άλλες τόσες εκτός όταν επέστρεψε νωρίτερα απ' ότι έπρεπε για να δώσει το παρόν σ' ένα ντέρμπι με την Arsenal αργότερα στη σεζόν. Επιστρέφοντας ο Benitez τον επανέφερε και στο αρχικό σχήμα, μεταφέροντας τον Gerrard σε πιο ελεύθερο ρόλο πίσω απ' τον Torres, με την συνεργασία των τριών να αποδίδει τα μέγιστα και την ομάδα τελικά να καταφέρνει να τερματίσει στην πρώτη τετράδα. Το καλοκαίρι του 2008 o Xabi μόλις είχε πραγματοποιήσει ένα πολύ καλό EURO με την Ισπανία ως βασικό της στέλεχος, κατακτώντας μάλιστα και το βαρύτιμο τρόπαιο! Το όνομα του δεν άργησε να μπει στις μεταγραφικές φήμες, με τον τύπο τότε να γράφει πως η Ρεάλ Μαδρίτης θέλει να τον εντάξει στο δυναμικό της και τον Benitez μάλιστα να έχει ήδη βρει τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Gareth Barry την Aston Villa. Οι μήνες πέρασαν χωρίς να έρθει τελικά κάποια πρόταση και ο Xabi παρέμεινε κάτοικος Anfield (ο ίδιος δήλωνε εκείνο το καλοκαίρι: "Οι φίλαθλοι της ομάδας έκαναν τα πάντα για να μου δείξουν την αγάπη τους. Πάντα όταν έβγαινα έξω υπήρχε κάποιος που ερχόταν και μου έλεγε πόσο πολύ ήθελε να μείνω. Είμαι απλώς χαρούμενος που δεν έφυγα γιατί ποτέ δεν ήταν κάτι που θα ήθελα να γίνει."), πραγματοποιώντας μάλιστα στη συνέχεια ίσως την καλύτερή του χρονιά με τη φανέλα της Liverpool. Μέσα στη χρονιά μας χάρισε τη νίκη με γκολ του μέσα στο Stamford Bridge όπου είχαμε να κερδίσουμε σχεδόν τέσσερα χρόνια ενώ στις 11 Δεκεμβρίου έγινε και ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έσπασε το φράγμα των 1000 επιτυχημένων πασών εκείνη τη χρονιά στην Premier League. Βοήθησε τα μέγιστα σε μια πολύ καλή σε γενικές γραμμές χρονιά στην οποία η ομάδα τερμάτισε δεύτερη, τέσσερις μόλις βαθμούς πίσω απ' την κορυφή.
Το καλοκαίρι οι φήμες περί αποχώρησής του επανήλθαν στο προσκήνιο και αυτή τη φορά αποδείχθηκαν απόλυτα αληθείς, με την Ρεάλ Μαδρίτης να τον κάνει δικό της και την Liverpool να βάζει στα ταμεία της £30m. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Xabi εκείνος ποτέ δεν ήθελε να αποχωρίσει από το Anfield και ήταν διατεθειμένος να εξαντλήσει το συμβόλαιό του που έληγε το 2012, αλλά οι προσωπικές διαφορές με τον Rafa Benitez τον ώθησαν στην έξοδο μετά από σχεδόν 5 χρόνια, 210 εμφανίσεις, 19 γκολ και πολλές όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές με τον σύλλογο. Η καριέρα του συνεχίστηκε γεμάτη τίτλους, τόσο με την Ρεάλ όσο και με την Μπάγιερν Μονάχου αργότερα, κερδίζοντας τον απόλυτο σεβασμό από ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο!Λίγες μέρες πριν ανακοίνωσε πως το καλοκαίρι θα βάλει τέλος σε μια καριέρα γεμάτη. Γεμάτη ποιότητα, γεμάτη πάθος, γεμάτη πάσες μετρημένες με τον διαβήτη, γεμάτη σημαντικά και ιδιαίτερα γκολ, γεμάτη τίτλους και τρόπαια, γεμάτη ποδοσφαιρικό ήθος και συνέπεια. Το μεγαλύτερό του επίτευγμα για μένα είναι το γεγονός πως όποιον και να ρωτήσεις, δεν θα βρεθεί κάποιος που να έχει να πει κάτι αρνητικό για τον ποδοσφαιριστή Xabi Alonso. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που ο καθένας θα τον ήθελε στην ομάδα του. Τι κι αν δεν κι αν δεν εκπληρώθηκε η φαντασίωσή μου να κλείσεις την καριέρα σου με ένα κατάμεστο Anfield να σε αποθεώνει; Ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας που ζήσαμε μαζί σου! Όπως έγραψε και ο ίδιος στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του μέσω twitter "Lived it, Loved it. Farewell beautiful game."
