Γράφει ο Σιδηρόπουλος Γιώργος..
Για την πρώτη φορά που άκουσε για τον σύλλογο...
"Η πρώτη φορά ήταν πριν πολλά χρόνια όταν ήμουν ακόμα μικρός. Είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος και όλοι το γνωρίζουν αυτό. Είναι πολύ γνωστός σύλλογος σε όλο τον κόσμο - και έχει μεγάλο κύμα φιλάθλων στην Μέση Ανατολή, οπότε αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήμουν 10 ή 11 χρονών. Η ιστορία ότι εγώ έπαιζα στη Liverpool στο Playstation μου είναι αλήθεια, βέβαια με έβαζα και σε άλλους συλλόγους αλλά περισσότερο με είχα στην Liverpool. Τότε δεν φανταζόμουν ότι μία μέρα θα βρίσκομαι εδώ, αλλά ήταν ένα όνειρο και ως όνειρο πρέπει να προσπαθείς για αυτό και να τα ακολουθείς."
Για την πρώτη φορά που κατάλαβε ότι ήθελε να αγωνιστεί στην Liverpool...
"Ήταν όταν βρέθηκα στην Βασιλεία από την Αίγυπτο, είχα ένα πλάνο στο μυαλό μου ότι μία μέρα θα βρεθώ στην Liverpool. Είχα και μία ευκαιρία να το κάνω νωρίτερα αλλά εκείνη τη φορά δεν μπόρεσε να πετύχει μεταξύ των δύο πλευρών. Όταν ξανά υπήρξε ενδιαφέρον πέρυσι, ήμουν πολύ θετικός στο να έρθω εδώ, αλλά πάντα πρέπει να υπολογίζεις και το πλάνο και το πως θα έρθουν όλα και θα δέσουν μεταξύ τους. Εδώ είμαι λοιπόν!!"
Για την πρώτη φορά που περπάτησε στο Melwood...
"Ακόμα την θυμάμαι πολύ καθαρά, είναι μία πολύ ευχάριστη ανάμνηση. Περνώντας τις πόρτες, θυμάμαι τον εαυτό του να νιώθει την επιθυμία να πετύχω κάτι εδώ και το πόσο θετικός ήμουν στο ότι αυτό θα γίνει πραγματικότητα. Γνωρίζεις ότι έρχεσαι να παίξεις στο πλάι καλών ποδοσφαιριστών με πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια, αλλά ήθελα να τα γνωρίσω όλα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Ήταν μία πολύ χαρούμενη στιγμή αλλά και αρκετά αγχωτική.. αλλά επιβίωσα! Προσπαθώ να απολαμβάνω την κάθε στιγμή γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει μία αντίστοιχη στο μέλλον, και ήμουν πολύ χαρούμενος εδώ από την πρώτη μέρα. Μετά που άρχισα να παίζω και να σκοράρω, άρχισα να νιώθω ότι εδώ είναι το σπίτι μου."
Για το πρώτο βράδυ ως ποδοσφαιριστής της Liverpool...
"Τα μέσα ενημέρωσης της Liverpool είναι τρελά γιατί είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος, οπότε καθώς διάβαζα τα νέα σχετικά με την μεταγραφή μου ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, αλλά ταυτόχρονα άρχισα να αγχώνομαι γιατί έβλεπα ότι υπάρχει μία πίεση που έπρεπε να πετύχω πράγματα. Είπα στον εαυτό μου ότι θα παίξω το ποδόσφαιρο μου και θα κάνω ότι κάνω στο γήπεδο."
Για την πρώτη φορά που γνώρισε τους συμπαίκτες του...
"Ήταν η πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Είχα τρεις εβδομάδες άδεια αφού υπέγραψα και μετά ξανά ήρθα στο Melwood. Δεν γνώρισα όλους τους συμπαίκτες μου, αλλά κάποιους από αυτούς και στη συνέχεια και τους υπόλοιπους τις επόμενες μέρες. Υπάρχει ένας υγιής ανταγωνισμός γιατί όλοι θέλουμε να παίζουμε και σε συνάρτηση με την ψυχολογία του νικητή όλοι μας αγωνιζόμαστε για την θέση μας και θυμάμαι πολύ καθαρά τα συναισθήματα γύρω από αυτό το πράγμα. Τώρα που γνωρίζω τους συμπαίκτες μου πάνω από ένα χρόνο, ξέρουμε ο ένας τον άλλον και γνωρίζουν τι μου αρέσει και τι μισώ. Αυτό δεν είναι κάτι που το πετύχαμε την πρώτη μέρα, θέλει το χρόνο του, όσο μιλάμε και απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου. Κάτι όμως που ένιωσα την πρώτη μέρα ήταν ότι όλοι του είχαν μία ταπεινότητα και ήταν καλά παιδιά."
Για την πρώτη φορά που αγωνίστηκε στο Anfield με την φανέλα της Liverpool...
"Το να αγωνίζεσαι στο Anfield είναι κάτι το διαφορετικό. Πάντα για εμένα - ακόμα και τώρα - το να αγωνιστώ εδώ στο Anfield είναι διαφορετικό όσον αφορά τα συναισθήματά μου. Οι φίλαθλοι σε βοηθούν να προχωρήσεις και νιώθεις την αγάπη τους. Το πρώτο μου παιχνίδι στην Premier League με την φανέλα της Liverpool δεν ήταν στο Anfield, αλλά στην Watford. Όλοι ήθελαν να δω τι θα κάνω τώρα που επέστρεψα στην Αγγλία, αλλά ο προπονητής μου απλά μου ζήτησε να παίξω ποδόσφαιρο. Το πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ δύσκολο! Αλλά σκέφτηκα 'να συνεχίσω δυνατά'. Αγωνίστηκα και στο δεύτερο ημίχρονο, όπου πέτυχα ένα τέρμα και κέρδισα και ένα πέναλτι. Το να σκοράρεις τέρμα στο πρώτο σου παιχνίδι είναι κάτι που θέλεις να πετύχεις, είναι ένα πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Στο Anfield, μπήκα ως αλλαγή εναντίον της Crystal Palace, και θυμάμαι ακόμα την υποδοχή των φιλάθλων που με χειροκρότησαν - ένα πολύ ζεστό καλωσόρισμα, το οποίο με έκανε να νιώθω ότι είμαι ευπρόσδεκτος πολύ γρήγορα. Ήταν μία πολύ όμορφη κίνηση των φιλάθλων. Τώρα νιώθω ότι είναι το σπίτι μου!"
Για την πρώτη φορά που άκουσε τους φιλάθλους να τραγουδούν το όνομά του...
"Οι φίλαθλοι έχουν πολλά τραγούδια για εμένα, όχι μόνο ένα! Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι το "Egyptian King". Μετά από 10 ή 15 παιχνίδια, το πρωτοάκουσα. Ένιωσα πολύ όμορφα. Ειλικρινά, το να ακούω τους φιλάθλους να τραγουδούν με το όνομά μου με γέμισε με συναισθήματα καθώς αγωνιζόμουν, μου έδωσε αδρεναλίνη....*wow*. Ήμουν εδώ 2 με τρεις μήνες και ήδη έκαναν ένα τόσο ξεχωριστό τραγούδι για εμένα. Νιώθω ακόμα το ίδιο και σήμερα όταν το ακούω. Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που τραγουδούσαν το όνομα μου όταν μου δόθηκε το Χρυσό Παπούτσι μετά τον αγώνα με την Brighton. Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή... αλλά ένιωσα ακόμα καλύτερα όταν μπήκε η κόρη μου στον αγωνιστικό χώρο και οι φίλαθλοι συνέχισαν να τραγουδούν! Όταν μπήκε στο γήπεδο και ένιωθα πόση αγάπη δεχόταν από τους φιλάθλους ήταν μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή και για εμένα και για την οικογένειά μου. Ήταν μία σπουδαία μέρα, ήμουν πολύ χαρούμενος για την αγάπη που ένιωθα μετά από μία συγκλονιστική χρονιά και το ότι κέρδισα και το Χρυσό Παπούτσι ανάμεσα σε τόσους σπουδαίους ποδοσφαιριστές με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενος."
Για την πρώτη φορά που γνώρισε τον Dejan Lovren...
"Τον γνώρισα την πρώτη μου ημέρα στο Melwood και την δεύτερη εβδομάδα της προετοιμασίας αρχίσαμε να μιλάμε λίγο, αλλά ήρθαμε πιο κοντά όταν είχαμε πάει στο Dubai σε μία διακοπή μέσα στην χρονιά και μετά στην Marbella για πρώτη φορά σε προπονητικές εγκαταστάσεις. Τώρα συνεχώς πειράζουμε ο ένας τον άλλον, είμαστε πολύ στενοί φίλοι και μου αρέσει που περνάμε καλά. Κάνει πάντα πλάκες με εμένα στα social media, αλλά μου αρέσει. Για να είμαι ειλικρινής, πάντα του λέω ότι τον κάνω διάσημο στην Αίγυπτο όταν ποστάρει μία φωτογραφία με μένα. Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος."
Για την πρώτη φορά που γνώρισε την Carol και την Caroline (μαγείρισσες)...
"Ήταν η δεύτερη ή τρίτη μέρα της προετοιμασίας. Είναι πολύ ευγενικές και καλοί άνθρωποι. Βρίσκονται στο σύλλογο πολλά χρόνια και μας βοηθάνε όλους - τις αγαπάω! Έχουν πολύ χιούμορ, αλλά παραδέχομαι ότι μερικές φορές δεν καταλαβαίνω το τι μου λένε στα αγγλικά. Γενικά καταλαβαίνω την τοπική διάλεκτο πολύ καλύτερα τώρα. Πρέπει να πω κάτι όμως! Αυτόν που δεν καταλαβαίνω είναι ο Robbo. Όταν μιλάει, του λέω 'Μπορείς να επαναλάβεις πιο αργά; Ηρέμησε και μίλα μου πιο χαλαρά επειδή δεν καταλαβαίνω τίποτα!' Φυσικά πάντα είναι πρόθυμος να ξανά επαναλάβει αυτό που ήθελε και μου το λέει!"