Υπάρχουν παίκτες που αλλάζουν τις ομάδες σα τα πουκάμισα, ανάλογα με
το ποια δίνει τα περισσότερα μύρια. Υπάρχουν παίκτες που παίζουν απλώς
για να παίξουν, λες και κάνουν αγγαρεία, λες και δεν πληρώνονται αδρά
για να κάνουν αυτό που κάνουν. Υπάρχουν παίκτες που ευθαρσώς
ανακοινώνουν στον προπονητή τους ότι "δεν θα παίξω σήμερα, κάνει κρύο
στη Ρωσία". Υπάρχουν παίκτες που το μόνο που τους νοιάζει είναι το πώς
θα φτιάξουν το μαλλί τους αυτό το μήνα, τι ταττού θα κάνουν, τι κοπέλες θα κυκλοφορήσουν, πού θα κλαμπάρουν το βράδυ. Κι όλοι αυτοί είναι ΠΟΛΛΟΙ, είναι ΠΑΡΑ πολλοί.
Υπάρχει όμως και ένας παίκτης που επί 16 χρόνια αγωνίζεται σε ΜΙΑ και μοναδική ομάδα. Σε μια ομάδα που περνάει μέσα από τρικυμίες, φουρτούνες, σκαμπανεβάσματα. Μια ομάδα που δεν κερδίζει -πλέον- σωρηδόν τρόπαια, αλλά μπορεί να κάνει 1 καλή και 5 κακές χρονιές. Όμως αυτός μένει εκεί, έμεινε εκεί ακόμα κι όταν του ήρθαν προτάσεις από άλλους μεγάλους συλλόγους. Ακόμα και τότε, που μεσουρανούσε με τη φανέλα, επέλεξε να μείνει στην ομάδα της καρδιάς του. Επέλεξε να πάρει στα χέρια του το πηδάλιο του πλοίου, και να το οδηγήσει μέσα από όλες αυτές τις καταστροφές. Ένα πλοίο που έμπαζε -και μπάζει- νερά, ένα πλοίο χιλιοταλαιπωρημένο, με πολλές αλλαγές στο πλήρωμα, με ακόμα περισσότερες αλλαγές στους ιδιοκτήτες και στα άνωθεν κεφάλια γενικότερα.
Αυτός ο παίκτης ήταν η δύναμη της ομάδας στον τελικό της Πόλης του 2005. Αυτός ο παίκτης σήκωσε στις πλάτες του τους συμπαίκτες του, τη στιγμή που η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ, και κατάφερε την επική αυτή ανατροπή, η οποία και οδήγησε στην κατάκτηση του τροπαίου μέσα στην Πόλη. Όχι, λοιπόν, ένας παίκτης δεν χαρακτηρίζεται "σπουδαίος" από τον αιρθμό των τίτλων που έχει στη συλλογή του, ούτε από τα πόσα γκολ έχει βάλει. Ένας παίκτης χαρακτηρίζεται "σπουδαίος" όταν αποτελεί την κεφαλή της ομάδας σου για 16 συνεχόμενα χρόνια, όταν έχει ματώσει για τη φανέλα όσο κανείς άλλος, κι όταν συνεχίζει, ακόμα και σήμερα που διανύουμε μια απ' τις πιο δύσκολες χρονιές για την ομάδα, να ματώνει.
Αυτός ο παίκτης, λοιπόν, ήταν, είναι, και θα είναι για ΠΑΝΤΑ ο τεράστιος αρχηγός της Liverpool, ο παίκτης - είδωλο. Μόνο τιμή και περηφάνια νιώθουν οι οπαδοί της Liverpool για τον Steven Gerrard.
Χρόνια πολλά στον αρχηγό για την επέτειο από το πρώτο ντεμπούτο του, 16 χρόνια πριν, απέναντι στην Blackburn.
Υ.Γ: Άνθρωποι που έχουν το θράσος να μιλούν αρνητικά για τον Στίβι, μάλλον δεν έχουν ιδέα τι θα πει ποδοσφαιρικό ήθος. Εύχομαι να βρουν κι αυτοί παίκτη που θα μένει πιστός τόσα χρόνια στην ομάδα τους. Γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες πλέον.
Υ.Γ.2: Δεν έχει σημασία τί ομάδα υποστηρίζεις, τέτοιοι παίκτες είναι είδωλα και παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Σύνταξη: Αλεξανδροπούλου Μαρία
Υπάρχει όμως και ένας παίκτης που επί 16 χρόνια αγωνίζεται σε ΜΙΑ και μοναδική ομάδα. Σε μια ομάδα που περνάει μέσα από τρικυμίες, φουρτούνες, σκαμπανεβάσματα. Μια ομάδα που δεν κερδίζει -πλέον- σωρηδόν τρόπαια, αλλά μπορεί να κάνει 1 καλή και 5 κακές χρονιές. Όμως αυτός μένει εκεί, έμεινε εκεί ακόμα κι όταν του ήρθαν προτάσεις από άλλους μεγάλους συλλόγους. Ακόμα και τότε, που μεσουρανούσε με τη φανέλα, επέλεξε να μείνει στην ομάδα της καρδιάς του. Επέλεξε να πάρει στα χέρια του το πηδάλιο του πλοίου, και να το οδηγήσει μέσα από όλες αυτές τις καταστροφές. Ένα πλοίο που έμπαζε -και μπάζει- νερά, ένα πλοίο χιλιοταλαιπωρημένο, με πολλές αλλαγές στο πλήρωμα, με ακόμα περισσότερες αλλαγές στους ιδιοκτήτες και στα άνωθεν κεφάλια γενικότερα.
Αυτός ο παίκτης ήταν η δύναμη της ομάδας στον τελικό της Πόλης του 2005. Αυτός ο παίκτης σήκωσε στις πλάτες του τους συμπαίκτες του, τη στιγμή που η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ, και κατάφερε την επική αυτή ανατροπή, η οποία και οδήγησε στην κατάκτηση του τροπαίου μέσα στην Πόλη. Όχι, λοιπόν, ένας παίκτης δεν χαρακτηρίζεται "σπουδαίος" από τον αιρθμό των τίτλων που έχει στη συλλογή του, ούτε από τα πόσα γκολ έχει βάλει. Ένας παίκτης χαρακτηρίζεται "σπουδαίος" όταν αποτελεί την κεφαλή της ομάδας σου για 16 συνεχόμενα χρόνια, όταν έχει ματώσει για τη φανέλα όσο κανείς άλλος, κι όταν συνεχίζει, ακόμα και σήμερα που διανύουμε μια απ' τις πιο δύσκολες χρονιές για την ομάδα, να ματώνει.
Αυτός ο παίκτης, λοιπόν, ήταν, είναι, και θα είναι για ΠΑΝΤΑ ο τεράστιος αρχηγός της Liverpool, ο παίκτης - είδωλο. Μόνο τιμή και περηφάνια νιώθουν οι οπαδοί της Liverpool για τον Steven Gerrard.
Χρόνια πολλά στον αρχηγό για την επέτειο από το πρώτο ντεμπούτο του, 16 χρόνια πριν, απέναντι στην Blackburn.
Υ.Γ: Άνθρωποι που έχουν το θράσος να μιλούν αρνητικά για τον Στίβι, μάλλον δεν έχουν ιδέα τι θα πει ποδοσφαιρικό ήθος. Εύχομαι να βρουν κι αυτοί παίκτη που θα μένει πιστός τόσα χρόνια στην ομάδα τους. Γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες πλέον.
Υ.Γ.2: Δεν έχει σημασία τί ομάδα υποστηρίζεις, τέτοιοι παίκτες είναι είδωλα και παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Σύνταξη: Αλεξανδροπούλου Μαρία