Η Λίβερπουλ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πραγματοποίησε την χειρότερή της εμφάνιση εντός συνόρων μέσα στο 2015 και δικαίως ηττήθηκε από τους ανώτερους «μπέμπηδες». Δεν θα πολυλογήσω, όμως. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο.
Η τραγική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου δεν έμοιαζε ότι μπορούσε να αλλάξει με κάποια αλλαγή συστήματος ή κάποιας συγκεκριμένης εντολής. Η λύση ήταν μια: να πατήσει χορτάρι ο αρχηγός. Έτσι κι έγινε...
Στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, ο Τζέραρντ έκανε μια όμορφη μακρινή μπαλιά και τότε όλα έμοιαζαν να αλλάζουν. Τόσο απλά! Ο ηγέτης αυτής της ομάδας χρειάστηκε μία μεταβίβαση για να αλλάξει την διάθεση όλων και να ξεσηκώσει -έστω και λίγο- το Άνφιλντ.
Νομίζω ότι πολλοί το ένιωσαν και άρχισαν να βλέπουν τον αγώνα με διαφορετικό μάτι, μόλις μισό λεπτό μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα τα πάντα γκρεμίστηκαν. Ο Τζέραρντ αποβλήθηκε κάτι που σήμαινε όχι μόνο ότι ο αρχηγός αποχωρούσε άδοξα από το τελευταίο του ντέρμπι με την Γιουνάιτεντ, αλλά και ότι το αριθμητικό μειονέκτημα ήταν καταστροφικό, καθώς ήταν το προτελευταίο πράγμα που μπορούσε να πάει στραβά στο παιχνίδι (το τελευταίο ήταν το 0-2 του Μάτα).
Με όλα αυτά θέλω να καταλήξω στο πόσο σημαντικοί είναι οι φυσικοί ηγέτης και ειδικά στις μέρες μας, όπου το ποδόσφαιρο είναι μπίζνες και κυριαρχεί το άφθονο χρήμα, το οποίο είναι η αφορμή για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές ώστε να παίξουν μπάλα και όχι η αγάπη για μια συγκεκριμένη ομάδα και για το ίδιο το άθλημα.
Παρόλα αυτά δεν κρατάω κακία στον Στίβι και νομίζω ότι κανείς δεν θα έπρεπε. Ήταν αψυχολόγητη η ενέργειά του, αλλά το έχουν κάνει κι άλλοι σπουδαίοι παίκτες σε σημαντικότερα παιχνίδι (βλ. Ζιντάν στον τελικό του Μουντιάλ το 2006). Και βασικά όποιος ξέρει να βλέπει ποιοτικό ποδόσφαιρο και το αγαπάει, ακόμα κι αν είναι εναντίον του αρχηγού, θα το μετανιώσει αργότερα, όταν δει πόσο μεγάλη είναι η απώλεια μιας σημαίας για έναν σύλλογο (βλ. Μίλαν μετά τον Μαλντίνι).
Υ.Γ.: Δεν εννοώ ότι η ομάδα θα καταστραφεί μετά την φυγή του αρχηγού και ότι θα γίνει πιο μικρή. Απλά -όπως λέω και πιο πάνω- θέλω να τονίσω την αξία των ηγετών, ειδικά αυτή την σημερινή εποχή. Κι όπως και να το κάνουμε, ο Στίβεν Τζέραρντ είναι ο δικός μας και θα μας λείψει...
Επιμέλεια: Δημήτρης Κουντούρης