Επιμέλεια:Νίκος Γιαμπολδάκης
Η φετινή σεζόν ξεκίνησε για τους φίλους της Λίβερπουλ με ανάμεικτα
συναισθήματα. Αφ’ ενός απογοήτευση από την αναχώρηση Σουάρεζ και την
κωλυσιεργία στα μεταγραφικά και αφ’ εταίρου γλυκιά προσμονή για την
επανάληψη της περυσινής, εκτός προγράμματος, ξέφρενης πορείας
πρωταθλητισμού.
Η έλευση Λάμπερτ για βοήθεια από τον πάγκο, η αναξιοπιστία στο πρόσωπο του Μπορίνι, και η απόκτηση Μπαλοτέλι στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, «φόρτωσαν» τον Ντάνιελ Στάριτζ με μια τεράστια ευθύνη: Να «βγάλει το φίδι από την τρύπα» τουλάχιστον όσον αφορά στον επιθετικό τομέα. Γκολ στην πρεμιέρα και τρία γεμάτα 90λεπτα που συνδυάστηκαν με 2 τρίποντα λειτούργησαν σαν ούριος άνεμος, απομακρύνοντας τα…γκρίζα σύννεφα πάνω από το Άνφιλντ (ίσως να τα πήγε στο Γκούντισον Παρκ..).
Η ατυχία, όμως, του χτύπησε την πόρτα, κι εκείνος έκανε το λάθος να ανοίξει. Τραυματισμός σε προπόνηση της εθνικής Αγγλίας και η Λίβερπουλ στερείται των υπηρεσιών του για ένα μήνα. 3 αγώνες χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα, τρίποντο στα χασομέρια με Λουντογκόρετς και μια πρόκριση στα πέναλτι επί της Μίντλεσμπρο. Η ήττα από την Βασιλεία ήταν απλά αναμενόμενη. Το ιατρικό team ανακοινώνει επιστροφή Στάριτζ και η σιγουριά επανέρχεται στην ψυχή του Ρότζερς. Υπομονή. Πατώντας μάλλον με το αριστερό στο προπονητικό κέντρο, ο διεθνής φορ τραυματίζεται και πάλι. Ο δεύτερος μήνας χωρίς τον Ντάνιελ μας ωθεί να συγκρίνουμε τον Ρότζερς με ερευνητή φυσικών επιστημών που απεγνωσμένα αναζητεί το αντίδοτο στο πρόβλημα του, μέσω συνεχών πειραμάτων. Λάμπερτ, Μπορίνι και Μπαλοτέλι αδυνατούν να καλύψουν το κενό του Στάριτζ και η Λίβερπουλ δέχεται τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ. Υπομονή, υπομονή.
Σαν πεινασμένο θηρίο, ο Ντάνιελ Στάριτζ επιστρέφει πεισμωμένος, ορεξάτος και έτοιμος να βοηθήσει την ομάδα. Πριν προλάβει να κάνει πράξη τα συναισθήματα του, τραυματίζεται για τρίτη φορά. Η εκτίμηση των γιατρών για 2 μήνες εκ νέου απουσίας, δεν μας εμποδίζει να τον φανταστούμε να κλαίει. Ο Ρότζερς βρίσκεται σε τέλμα. Η Λίβερπουλ οδηγείται σε αδιέξοδο, αφού ο αρχικός σχεδιασμός τινάζεται στον αέρα. Παίκτες, φίλαθλοι και προπονητής μπερδεμένοι, έρμαια της τύχης. 1-1 με τη Βασιλεία στο Άνφιλντ και οι Reds αποχαιρετούν το Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα κεφάλαιο κλείνει, και ανοίγει ένα καινούριο. Αυτό της αναγέννησης. Τέλος η υπομονή.
Ο Μπρένταν Ρότζερς αρνείται να συμβιβαστεί. Αρνείται να κοιτά την ομάδα που μας έκανε να αγαπήσουμε, να γίνεται πλέον περίγελος σε συζητήσεις ποδοσφαιρόφιλων. Αρνείται να περιμένει τον Στάριτζ. Η εφαρμογή του 3-4-2-1 προσφέρει αφ’ ενός ιδανική αμυντική λειτουργία, με 5 παίκτες στην αμυντική μας γραμμή, αφ’ εταίρου πολλές επιθετικές λύσεις χάρη στην ευελιξία και την κινητικότητα που απαιτεί το σύστημα. Βαριά ήττα από την Μάντσεστερ και ο Ρότζερς «λύνει» το χειρόφρενο. Μία ήττα σε 11 αγώνες, βελτίωση της βαθμολογικής θέσης και…επιστροφή Στάριτζ. Με δύο πασαδόρους στην πλάτη του να τον τροφοδοτούν συνεχώς, ο Στάριτζ σκοράρει 3 γκολ σε 10 αγώνες (στους 4 ως αλλαγή), στατιστικό διόλου άσχημο ύστερα από 4,5 μήνες απουσίας. Με την προοπτική της κατάκτησης του FA Cup, αλλά και της εισόδου στην 4άδα της Premierleague, τελικά η χρονιά δεν θεωρείται τόσο καταστροφική….
Ο Ρότζερς έχει σε μεγαλύτερο βαθμό την ευθύνη της στροφής προς την αναγέννηση, όμως τελικά, μήπως ο Ντάνιελ Στάριτζ είναι ο «ηθικός αυτουργός» της επιτυχίας;
Η έλευση Λάμπερτ για βοήθεια από τον πάγκο, η αναξιοπιστία στο πρόσωπο του Μπορίνι, και η απόκτηση Μπαλοτέλι στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, «φόρτωσαν» τον Ντάνιελ Στάριτζ με μια τεράστια ευθύνη: Να «βγάλει το φίδι από την τρύπα» τουλάχιστον όσον αφορά στον επιθετικό τομέα. Γκολ στην πρεμιέρα και τρία γεμάτα 90λεπτα που συνδυάστηκαν με 2 τρίποντα λειτούργησαν σαν ούριος άνεμος, απομακρύνοντας τα…γκρίζα σύννεφα πάνω από το Άνφιλντ (ίσως να τα πήγε στο Γκούντισον Παρκ..).
Η ατυχία, όμως, του χτύπησε την πόρτα, κι εκείνος έκανε το λάθος να ανοίξει. Τραυματισμός σε προπόνηση της εθνικής Αγγλίας και η Λίβερπουλ στερείται των υπηρεσιών του για ένα μήνα. 3 αγώνες χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα, τρίποντο στα χασομέρια με Λουντογκόρετς και μια πρόκριση στα πέναλτι επί της Μίντλεσμπρο. Η ήττα από την Βασιλεία ήταν απλά αναμενόμενη. Το ιατρικό team ανακοινώνει επιστροφή Στάριτζ και η σιγουριά επανέρχεται στην ψυχή του Ρότζερς. Υπομονή. Πατώντας μάλλον με το αριστερό στο προπονητικό κέντρο, ο διεθνής φορ τραυματίζεται και πάλι. Ο δεύτερος μήνας χωρίς τον Ντάνιελ μας ωθεί να συγκρίνουμε τον Ρότζερς με ερευνητή φυσικών επιστημών που απεγνωσμένα αναζητεί το αντίδοτο στο πρόβλημα του, μέσω συνεχών πειραμάτων. Λάμπερτ, Μπορίνι και Μπαλοτέλι αδυνατούν να καλύψουν το κενό του Στάριτζ και η Λίβερπουλ δέχεται τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ. Υπομονή, υπομονή.
Σαν πεινασμένο θηρίο, ο Ντάνιελ Στάριτζ επιστρέφει πεισμωμένος, ορεξάτος και έτοιμος να βοηθήσει την ομάδα. Πριν προλάβει να κάνει πράξη τα συναισθήματα του, τραυματίζεται για τρίτη φορά. Η εκτίμηση των γιατρών για 2 μήνες εκ νέου απουσίας, δεν μας εμποδίζει να τον φανταστούμε να κλαίει. Ο Ρότζερς βρίσκεται σε τέλμα. Η Λίβερπουλ οδηγείται σε αδιέξοδο, αφού ο αρχικός σχεδιασμός τινάζεται στον αέρα. Παίκτες, φίλαθλοι και προπονητής μπερδεμένοι, έρμαια της τύχης. 1-1 με τη Βασιλεία στο Άνφιλντ και οι Reds αποχαιρετούν το Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα κεφάλαιο κλείνει, και ανοίγει ένα καινούριο. Αυτό της αναγέννησης. Τέλος η υπομονή.
Ο Μπρένταν Ρότζερς αρνείται να συμβιβαστεί. Αρνείται να κοιτά την ομάδα που μας έκανε να αγαπήσουμε, να γίνεται πλέον περίγελος σε συζητήσεις ποδοσφαιρόφιλων. Αρνείται να περιμένει τον Στάριτζ. Η εφαρμογή του 3-4-2-1 προσφέρει αφ’ ενός ιδανική αμυντική λειτουργία, με 5 παίκτες στην αμυντική μας γραμμή, αφ’ εταίρου πολλές επιθετικές λύσεις χάρη στην ευελιξία και την κινητικότητα που απαιτεί το σύστημα. Βαριά ήττα από την Μάντσεστερ και ο Ρότζερς «λύνει» το χειρόφρενο. Μία ήττα σε 11 αγώνες, βελτίωση της βαθμολογικής θέσης και…επιστροφή Στάριτζ. Με δύο πασαδόρους στην πλάτη του να τον τροφοδοτούν συνεχώς, ο Στάριτζ σκοράρει 3 γκολ σε 10 αγώνες (στους 4 ως αλλαγή), στατιστικό διόλου άσχημο ύστερα από 4,5 μήνες απουσίας. Με την προοπτική της κατάκτησης του FA Cup, αλλά και της εισόδου στην 4άδα της Premierleague, τελικά η χρονιά δεν θεωρείται τόσο καταστροφική….
Ο Ρότζερς έχει σε μεγαλύτερο βαθμό την ευθύνη της στροφής προς την αναγέννηση, όμως τελικά, μήπως ο Ντάνιελ Στάριτζ είναι ο «ηθικός αυτουργός» της επιτυχίας;