Η ελπίδα για καλό ξεκίνημα σιγά σιγά καταστρέφεται, ο Ρότζερς επιμένει στα δικά του... «κολλήματα» τα οποία λίγο πολύ στοιχίζουν, και το Liverpool Fans.gr αναλύει τα λάθη του Βόρειο Ιρλανδού και το γιατί ο... παλιός καλός ρόμβος πρέπει να επιστρέψει.
Ο Ρότζερς γνώριζε εδώ και καιρό ότι ενόψει Όλντ Τράφορντ θα έχει πολλά προβλήματα, αφού τρεις βασικοί του παίκτες στο κέντρο θα απουσίαζαν. Οι φωνές του κόσμου για σχήμα με δύο επιθετικούς όμως, καθόλου δε τον συγκίνησαν, αποφασίζοντας να ξανά ρίξει στο παιχνίδι μια ομάδα που δύσκολα θα απειλούσε στην επίθεση, με δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ. Ο Ίνγκς, λανθασμένα, έπαιξε πλάγια, ενώ οι Σακό και Μορένο συνεχίζουν να μη βλέπουν τα ονόματά τους στην αρχική ενδεκάδα. Πιο προβλέψιμη από ποτέ η Λίβερπουλ, η οποία πρέπει να αλλάξει πολλά.
Τα λάθη του Ρότζερς
Σε μια ήττα, ο πρώτος που θα δεχτεί τη κριτική και θα μπει στο μικροσκόπιο των οπαδών και των δημοσιογράφων, είναι ο προπονητής, και κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και στο ματς του «Θεάτρου των ονείρων» για τους «κόκκινους». Ο Ρότζερς επέμεινε στο ίδιο σύστημα, με τους ίδιους παίκτες, ενώ αναγκαστικά άλλαξε τον Κουτίνιο με τον Ίνγκς, από τη στιγμή που ο πρώτος ήταν τιμωρημένος. Ο ρόλος του Φιρμίνο δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη, με τον Βόρειο Ιρλανδό να τον χρησιμοποιεί στη δεξιά πτέρυγα χτες, ενώ επί της ουσίας είναι «10καρι», με βάση τα όσα βλέπουμε από την εθνική Βραζιλίας αλλά και από τη θητεία του στη Χόφενχαιμ. Ο Τσαν έπαιξε ξανά στη θέση του κεντρικού μέσου, η οποία φαίνεται ότι δε του ταιριάζει, σε ένα σχήμα με δύο αμυντικογενή χαφ. Ο Γκόμεζ αγωνίστηκε και πάλι στη θέση του αριστερού μπακ, όπου τα πήγε και πάλι καλά μόνο στην άμυνα, ενώ ο Ίνγκς που τον περιμέναμε στην επίθεση μαζί με τον Μπεντέκε, έγινε ένα επιθετικό εξτρέμ. Ο Εμρέ Τσαν δε μπορούσε να επιτεθεί μόνος του, και ίσως χρειαζόταν την υποστήριξη του Μορένο στην αριστερή πτέρυγα, που σαφώς είναι καλύτερος από τον Γκόμεζ στα επιθετικά του καθήκοντα. Συμπέρασμα; Τέσσερις παίκτες τοποθετήθηκαν σε λάθος θέση, σε ένα σχήμα που στο επιθετικό κομμάτι, δεν είχε πολλές ελπίδες να σκοράρει σε set παιχνίδι.
Ο τεχνικός της Λίβερπουλ φάνηκε σαν να φοβήθηκε το παιχνίδι και να ήθελε πρωτίστως να μη δεχτεί γκολ. Βέβαια, απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Φελαϊνί ως φορ και την αγωνιστική της κατάσταση γενικότερα να είναι προβληματική, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα και το να ρισκάρεις καμιά φορά είναι αναγκαίο. Οι «κόκκινοι» άφησαν τους γηπεδούχους να κάνουν παιχνίδι, με 10 παίκτες πίσω από τη μπάλα, κανένα πρέσινγκ, καμία διάθεση για παιχνίδι κατοχής και υπομονής, κλείνοντας όλους τους χώρους και επιδιώκοντας να χτυπήσουν στην κόντρα, με μακρινές μπαλιές. Τι θα μπορούσε να είχε κάνει αντ' αυτού ο Μπρένταν Ρότζερς;
Καταρχάς να μη φοβηθεί το παιχνίδι. Να βάλει το σύστημα 4-4-2 με ρόμβο, το οποίο διευκολύνει στο πρέσινγκ, και να παίξει ο καθείς στη πραγματική του θέση. Με αυτό το σχήμα η Γιουνάιτεντ δε θα μπορούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα τόσο εύκολα, αφού η Λίβερπουλ θα είχε την ευκαιρία να κλέψει μερικές μπάλες και να δημιουργήσει καταστάσεις στην αντίπαλη περιοχή. Ο Φιρμίνο θα μπορούσε να παίξει πίσω από τα φορ, και ο Μπεντέκε θα είχε καλή... «παρέα» μπροστά με τον κινητικό και πάντα μαχητικό Ντάνι Ίνγκς.
Λάθη σίγουρα γίνονται, όμως ο Ρότζερς έχει κάνει αρκετά, σε μια σεζόν που η εμπιστοσύνη δεν είναι η ίδια, και η θέση του κινδυνεύει πιο πολύ από ποτέ. Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος για να τον κρίνω, όμως νομίζω ότι μερικά πράγματα είναι εύκολο να τα αντιληφθείς, και το ότι η χτεσινή φιλοσοφία της Λίβερπουλ ήταν λανθασμένη είναι γεγονός.
Επιμέλεια: Γιώργος Δρογγίτης
Ο Ρότζερς γνώριζε εδώ και καιρό ότι ενόψει Όλντ Τράφορντ θα έχει πολλά προβλήματα, αφού τρεις βασικοί του παίκτες στο κέντρο θα απουσίαζαν. Οι φωνές του κόσμου για σχήμα με δύο επιθετικούς όμως, καθόλου δε τον συγκίνησαν, αποφασίζοντας να ξανά ρίξει στο παιχνίδι μια ομάδα που δύσκολα θα απειλούσε στην επίθεση, με δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ. Ο Ίνγκς, λανθασμένα, έπαιξε πλάγια, ενώ οι Σακό και Μορένο συνεχίζουν να μη βλέπουν τα ονόματά τους στην αρχική ενδεκάδα. Πιο προβλέψιμη από ποτέ η Λίβερπουλ, η οποία πρέπει να αλλάξει πολλά.
Τα λάθη του Ρότζερς
Σε μια ήττα, ο πρώτος που θα δεχτεί τη κριτική και θα μπει στο μικροσκόπιο των οπαδών και των δημοσιογράφων, είναι ο προπονητής, και κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και στο ματς του «Θεάτρου των ονείρων» για τους «κόκκινους». Ο Ρότζερς επέμεινε στο ίδιο σύστημα, με τους ίδιους παίκτες, ενώ αναγκαστικά άλλαξε τον Κουτίνιο με τον Ίνγκς, από τη στιγμή που ο πρώτος ήταν τιμωρημένος. Ο ρόλος του Φιρμίνο δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη, με τον Βόρειο Ιρλανδό να τον χρησιμοποιεί στη δεξιά πτέρυγα χτες, ενώ επί της ουσίας είναι «10καρι», με βάση τα όσα βλέπουμε από την εθνική Βραζιλίας αλλά και από τη θητεία του στη Χόφενχαιμ. Ο Τσαν έπαιξε ξανά στη θέση του κεντρικού μέσου, η οποία φαίνεται ότι δε του ταιριάζει, σε ένα σχήμα με δύο αμυντικογενή χαφ. Ο Γκόμεζ αγωνίστηκε και πάλι στη θέση του αριστερού μπακ, όπου τα πήγε και πάλι καλά μόνο στην άμυνα, ενώ ο Ίνγκς που τον περιμέναμε στην επίθεση μαζί με τον Μπεντέκε, έγινε ένα επιθετικό εξτρέμ. Ο Εμρέ Τσαν δε μπορούσε να επιτεθεί μόνος του, και ίσως χρειαζόταν την υποστήριξη του Μορένο στην αριστερή πτέρυγα, που σαφώς είναι καλύτερος από τον Γκόμεζ στα επιθετικά του καθήκοντα. Συμπέρασμα; Τέσσερις παίκτες τοποθετήθηκαν σε λάθος θέση, σε ένα σχήμα που στο επιθετικό κομμάτι, δεν είχε πολλές ελπίδες να σκοράρει σε set παιχνίδι.
Ο τεχνικός της Λίβερπουλ φάνηκε σαν να φοβήθηκε το παιχνίδι και να ήθελε πρωτίστως να μη δεχτεί γκολ. Βέβαια, απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Φελαϊνί ως φορ και την αγωνιστική της κατάσταση γενικότερα να είναι προβληματική, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα και το να ρισκάρεις καμιά φορά είναι αναγκαίο. Οι «κόκκινοι» άφησαν τους γηπεδούχους να κάνουν παιχνίδι, με 10 παίκτες πίσω από τη μπάλα, κανένα πρέσινγκ, καμία διάθεση για παιχνίδι κατοχής και υπομονής, κλείνοντας όλους τους χώρους και επιδιώκοντας να χτυπήσουν στην κόντρα, με μακρινές μπαλιές. Τι θα μπορούσε να είχε κάνει αντ' αυτού ο Μπρένταν Ρότζερς;
Καταρχάς να μη φοβηθεί το παιχνίδι. Να βάλει το σύστημα 4-4-2 με ρόμβο, το οποίο διευκολύνει στο πρέσινγκ, και να παίξει ο καθείς στη πραγματική του θέση. Με αυτό το σχήμα η Γιουνάιτεντ δε θα μπορούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα τόσο εύκολα, αφού η Λίβερπουλ θα είχε την ευκαιρία να κλέψει μερικές μπάλες και να δημιουργήσει καταστάσεις στην αντίπαλη περιοχή. Ο Φιρμίνο θα μπορούσε να παίξει πίσω από τα φορ, και ο Μπεντέκε θα είχε καλή... «παρέα» μπροστά με τον κινητικό και πάντα μαχητικό Ντάνι Ίνγκς.
Λάθη σίγουρα γίνονται, όμως ο Ρότζερς έχει κάνει αρκετά, σε μια σεζόν που η εμπιστοσύνη δεν είναι η ίδια, και η θέση του κινδυνεύει πιο πολύ από ποτέ. Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος για να τον κρίνω, όμως νομίζω ότι μερικά πράγματα είναι εύκολο να τα αντιληφθείς, και το ότι η χτεσινή φιλοσοφία της Λίβερπουλ ήταν λανθασμένη είναι γεγονός.
Επιμέλεια: Γιώργος Δρογγίτης