Τόσοι και τόσοι σπουδαίοι επιθετικοί έχουν φορέσει την βαριά φανέλα του συλλόγου που ονομάζεται Liverpool στην πάροδο των χρόνων με πολλούς απ' αυτούς να έχουν λατρευτεί και αγαπηθεί σαν 'θεοί' από τους φίλους της ομάδας σε όλο τον κόσμο! Ο βασιλιάς Kenny, ο μεγάλος σκόρερ Roger Hunt, ο κορυφαίος γκολτζής στην ιστορία της ομάδας με 346 γκολ Ian Rush, ο Τζαμαϊκανός που πάντα ξεχώριζε John Barnes, ο μοναδικός Kevin Keegan και πιο πρόσφατα οι Owen, Torres και Suarez! Αν συνεχίσω να δίνω παραδείγματα επιθετικών που αγαπήθηκαν στην Liverpool στο παρελθόν το άρθρο θα 'ξεφύγει' υπερβολικά! Αδιαμφισβήτητα οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στην επίθεση και ανέπτυσσαν στενή σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα, ανέκαθεν είχαν την πιο ξεχωριστή και μάλλον πιο σημαντική θέση στην καρδιά των οπαδών. Και η αλήθεια είναι πως όσα αποτελεσματικά και δυνατά τάκλιν κι αν κάνει ένα αμυντικός, όσες όμορφες πάσες κι αν κάνει ένας οργανωτής, όσες τρίπλες κι αν καταφέρει ένας εξτρέμ, το αίσθημα που σου προκαλεί αυτός που στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα δίνοντάς σου τη νίκη δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί και τις περισσότερες φορές αυτοί που σου προσφέρουν αυτό το μοναδικό συναίσθημα είναι αυτοί που αγωνίζονται στην κορυφή της επίθεσης. Άλλωστε δεν νομίζω πως έχουν άδικο όσοι επικαλούνται το κλισέ για τα γκολ και την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, οπότε αυτοί που την στέλνουν στα δίχτυα τις περισσότερες φορές θα έχουν πάντα την τιμητική τους!
Ξέφυγα όμως και αυτό το κείμενο δεν είναι απρόσωπο και αφιερωμένο σε κάθε επιθετικό που έχει περάσει απ' τη Liverpool. Έχει ονοματεπώνυμο και ο κύριος για τον οποίο θα γράψω σήμερα δεν λατρεύτηκε απλά σαν θεός στο Anfield, αλλά πήρε και το όνομά του! Ο λόγος για τον Robbie Fowler ο οποίος είχε προχθές τα γενέθλιά του αφού 9 Απριλίου του 1975 γεννήθηκε στο Toxteth του Liverpool, μια περιοχή που ειδικά εκείνη την εποχή η ανεργία ήταν σε έξαρση. Από μικρός ο Robbie φαινόταν από μικρός πως ήταν ιδιαίτερος χαρακτήρας! Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που ήταν υποστηρικτής της Everton αλλά είχε σαν πρότυπό του τον κορυφαίο επιθετικό του αντίπαλου δέους Ian Rush; Η πρώτη του επαφή με την 'στρογγυλή θεά' έγινε πολύ νωρίς στη ζωή του. Η πρώτη του επαφή με την Liverpool ήρθε λίγο αργότερα όταν ο Jim Aspinall (σκάουτερ της ομάδας εκείνη την περίοδο) τον παρακολούθησε να παίζει με την ομάδα ενός σχολείου της περιοχής στο οποίο φοιτούσε. Τα λόγια του για τον, πιτσιρικά τότε, Robbie έσταζαν μέλι! "Ήξερε πότε και που να στείλει την μπάλα, πως να κινηθεί στο γήπεδο και όταν την κρατούσε στα πόδια ήταν εκπληκτικός." Κάπως έτσι το 1991 ο Robbie Fowler μπαίνει στις ακαδημίες της ομάδας και σχεδόν ένα χρόνο μετά σε ηλικία 17 ετών υπογράφει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.
Μπήκε για πρώτη φορά στην αποστολή της πρώτης ομάδας στα τέλη της σεζόν 1992-93 και όταν έφτασε η ώρα να πραγματοποιήσει την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα της Liverpool την συνδύασε και με το πρώτο του γκολ, σε μια νίκη της ομάδας μας με 3-1 απέναντι στην Fulham για το League Cup, τον Σεπτέμβριο του 1993! Μάλιστα στον επαναληπτικό του ίδιου γύρου πέτυχε και τα 5 (!) γκολ της ομάδας μας στη νίκη με 5-0 απέναντι στους "Cottagers"! Έγινε μόλις ο πέμπτος παίχτης στην ιστορία του συλλόγου που πετυχαίνει κάτι τέτοιο! Ονειρεμένο ξεκίνημα στην καριέρα του νεαρού επιθετικού που στη συνέχεια πέτυχε και το πρώτο του χατ-τρικ στο πρωτάθλημα, στην πέμπτη του μόλις εμφάνιση σ' ένα παιχνίδι με την Southampton και είχε καταφέρει να χριστεί σκόρερ συνολικά 13 φορές στα 15 του πρώτα παιχνίδια με τα κόκκινα! Το μέλλον του πιτσιρικά με το 23 στην πλάτη προμηνύονταν λαμπρό!
Το τέλος της πρώτης του σεζόν στο Anfield τον βρήκε να έχει σκοράρει 18 γκολ, ένα λιγότερο απ' τον εμβληματικό Ian Rush ο οποίος είχε παίξει 15 παιχνίδια περισσότερα από τον ίδιο. Η επόμενη σεζόν άρχισε ακριβώς όπως είχε τελειώσει η προηγούμενη με τον Robbie να σκοράρει ανελλιπώς (5 γκολ στα πρώτα 3 ματς συμπεριλαμβανομένου ενός χατ-τρικ απέναντι στην Arsenal για το οποίο χρειάστηκε μόλις 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα, χρόνος ρεκόρ για την Premier League για πολλά χρόνια) και τον τότε προπονητή της Liverpool Roy Evans να δηλώνει πως το ταλέντο που έχει ο Robbie είναι τρομακτικό! Την ημέρα των γενεθλίων του ανακοινώθηκε σαν ο καλύτερος νεαρός ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος για τη σεζόν 1994-95, μια σεζόν στην οποία ο Fowler δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι (!) και κατάφερε να σκοράρει 25 φορές!
Ήταν φανερό πως ο Fowler διένυε την καλύτερη περίοδο της καριέρας του όντας ένας από τους πιο φορμαρισμένους επιθετικούς στην Ευρώπη σε ηλικία μόλις 21 ετών και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ποιο θα είναι το 'ταβάνι' του! Έπαιζε και σκόραρε ασταμάτητα και στις αρχές της σεζόν 1995-96, με κορυφαία στιγμή του τα δύο γκολ που πέτυχε μέσα στο Old Trafford απέναντι στην μεγάλη μας αντίπαλο Manchester United. Ειδικά το πρώτο με το οποίο ισοφαρίσαμε σε 1-1, μια βολίδα από την άκρη της μεγάλης περιοχής που κατέληξε με απίστευτη δύναμη στα δίχτυα του Schmeichel που δεν πρόλαβε καν να δει την μπάλα, ήταν πραγματικά κάτι το εντυπωσιακό (https://www.youtube.com/watch?v=l8v08SP0Lnc)! Έγινε μόλις ο δεύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Αγγλικού πρωταθλήματος που ψηφίζεται καλύτερος νεαρός παίχτης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, με το ντεπούτο του στην εθνική Αγγλίας να έρχεται ως φυσικό επακόλουθο τον Μάρτιο του 1996 σ' ένα ματς των 'Λιονταριών' με την Βουλγαρία. Ήταν επίσης μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εκείνου του καλοκαιριού.
Την επόμενη σεζόν (1996-97) η Liverpool αποχαιρέτησε τον Ian Rush ο οποίος συνέχιζε πλέον την καριέρα του στο Τορίνο και την Juventus με τον Fowler να είναι πλέον αυτός που φορούσε το "9" στην πλάτη. Ένας τραυματισμός στην πλάτη τον κράτησε πίσω στην αφετηρία του πρωταθλήματος αλλά μόλις επέστρεψε δικαίωσε τις πολύ αυξημένες απαιτήσεις που υπήρχαν από αυτόν σκοράροντας 17 γκολ στα 15 πρώτα του παιχνίδια! Κατά τη διάρκεια της χρονιάς πέτυχε και το 100ό του γκολ με τη φανέλα της Liverpool, σε συνολικά 165 εμφανίσεις! Για τον χαρακτήρα του έχουν ειπωθεί πολλά. Δύο γεγονότα εκείνης της χρονιάς νομίζω πως 'μιλούν' από μόνα τους. Τον Μάρτιο ο Robbie σ' ένα ντέρμπι με την Arsenal ο Fowler μπαίνει στην μεγάλη περιοχή του τότε τερματοφύλακα των Λονδρέζων David Seaman. O Fowler βουτάει, ο διαιτητής δίνει πέναλτι και ο Fowler σηκώνεται κατευθείαν και το αρνείται λέγοντάς του ότι ο Seaman δεν τον έχει ακουμπήσει. Τελικά ο διαιτητής δεν αλλάζει την απόφασή του, ο Fowler αναλαμβάνει την εκτέλεση και αστοχεί με τον McAteer να παίρνει το "rebound" στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα (https://www.youtube.com/watch?v=ZUrcX6kpkU0) και δύο μέρες μετά σ' ένα ματς με την νορβηγική Brann ο Fowler σκόραρε πανηγυρίζοντας με ένα μπλουζάκι που έγραφε ένα μήνυμα υποστήριξης σε 500 απολυμένους λιμενεργάτες από το Liverpool! Σκόραρε το τελευταίο του γκολ της σεζόν σ' ένα ματς με την Paris Saint Germain, χάνοντας τα 3 τελευταία ματς της σεζόν λόγο μιας αποβολής σε Merseyside Derby. Δεν υπάρχει ούτε ένας που θα σου πει ότι το πάθος έλειπε απ' τον Fowler! Για τρεις συνεχόμενες σεζόν είχε καταφέρει να σκοράρει περισσότερα από 30 γκολ σε καθεμία απ' αυτές όντας ο μόνος ποδοσφαιριστής που το καταφέρνει αυτό στις πρώτες του 3 σεζόν στην Premier League! 116 γκολ σε 3μιση χρόνια!
Ονειρεμένη μέχρι τότε η καριέρα του Fowler αλλά η σεζόν 1997-98 αποδείχτηκε δύσκολη γι αυτόν αφού αρκετοί μικροτραυματισμοί έκαναν την εμφάνισή τους. Παρ' όλα αυτά πρόλαβε να βρει δίχτυα 13 φορές (!) μέχρι τον Γενάρη! Στις 23 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς η ομάδα μας έπαιζε ντέρμπι με την Everton όταν σε ανύποπτο χρόνο ο Fowler συγκρούεται πολύ άσχημα με τον τερματοφύλακα των "Μπλε" Thomas Myhre, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο γόνατό του. Ο Fowler δείχνει να πονάει πολύ και το ιατρικό επιτελείο ανακοινώνει λίγο αργότερα πως θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για 7 μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτή πολλά άλλαξαν στην ομάδα! Ο Houllier αντικατέστησε τον Evans στον πάγκο και ένας νεοφερμένος στην πρώτη ομάδα πιτσιρικάς με το όνομα Michael Owen έκανε πράγματα και θαύματα στην επίθεσή μας γεμίζοντας για τα καλά τα παπούτσια του Robbie. Μέσα σ' όλα αυτά έχασε και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Ο Fowler έμοιαζε θηρίο σε κλουβί και όταν ήρθε η ώρα για την επιστροφή του συνέχισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα. Να στέλνει την μπάλα στο 'πλεχτό'! Επανήλθε άμεσα στα γκολ και τις καλές εμφανίσεις κερδίζοντας την εμπιστοσύνη προπονητή και διοίκησης η οποία του πρόσφερε νέο πενταετές συμβόλαιο.
Ήταν μέλος της ομάδας στην μαγική σεζόν του treble το 2001 καταφέρνοντας μάλιστα να σκοράρει στους δύο από τους τρεις τελικούς που δώσαμε το παρόν, αυτόν του League Cup και αυτόν του Κυπέλλου UEFA! Παρ' όλα αυτά οι φήμες για κακές σχέσεις Fowler και Owen πλήθαιναν όλο και περισσότερο με τον Houllier να τις διαψεύδει κατηγορηματικά κάθε φορά με κανέναν να μην γνωρίζει την πραγματική κατάσταση στα αποδυτήρια. Σε κάθε περίπτωση ήταν δεδομένο πως o Fowler ήταν πλέον τρίτη επιλογή για τον Houllier, με τους Owen και Heskey να είναι αυτοί που ξεκινούσαν τα παιχνίδια, με τον Robbie να παρακολουθεί συνήθως τα παιχνίδια απ' τον πάγκο. Οι φήμες για αποχώρησή του από το Anfield ήρθαν σαν φυσικό επακόλουθο εκείνη την περίοδο και ως γνωστόν όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Δεν ήταν δυνατόν να συμβιβαστεί με οτιδήποτε λιγότερο από την βασική ενδεκάδα. Στις 29 Νοεμβρίου του 2001 η Liverpool ανακοινώνει την πώληση του Robbie Fowler στην Leeds United έναντι 11,000,000 με τον Houllier να δηλώνει "Δεν ήταν δικιά μας απόφαση να τον αφήσουμε να φύγει. Ο Robbie ήθελε να φύγει και όταν βλέπεις έναν τοπικό ήρωα να θέλει να αποχωρίσει είναι σίγουρα λυπηρό. Ήταν δύσκολο γι αυτόν να δεχθεί πως θα είναι μέρος του rotation και για να πω την αλήθεια τον καταλαβαίνω. Ο Rοbbie ένιωσε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για την καριέρα του να προχωρήσει σε κάτι διαφορετικό και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ήταν αποκλειστικά δική του απόφαση.".
Πόσο καιρό όμως μπορεί να αντέξει κάποιος μακριά απ' το σπίτι του και τους ανθρώπους που τον λάτρεψαν σαν θεό; Στην περίπτωση του Fowler 5 χρόνια. Μετά το πέρασμα από Leeds και Manchester City επέστρεψε στις 27 Ιανουαρίου του 2007 και έκανε το δεύτερο ντεπούτο του λίγες μέρες μετά απέναντι στην Birmingham, με τους φίλους της ομάδας να γεμίζουν το Anfield πανό με τα οποία δήλωναν με το πλέον εκκωφαντικό τρόπο την αγάπη τους προς το πρόσωπό του. Δεν ξεχνιούνται άλλωστε όλα αυτά που πρόσφερε ο 'Θεός' στον σύλλογο τόσα χρόνια! Μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι ο Fowler έλεγε πως ένιωθε σαν μικρό παιδί που ξυπνάει κάθε μέρα σαν να είναι η μέρα των Χριστουγέννων! Σιγά σιγά επανήλθε στα γκολ φτάνοντας τελικά τα 183 γκολ με τη φανέλα της Liverpool σε 369 συνολικά συμμετοχές! Η τελευταία του εμφάνιση με τα κόκκινα πραγματοποιήθηκε σ' ένα ματς που λίγοι θα ξεχάσουν, με την Charlton στις 13 Μάη του 2007. Όλα έμοιαζαν ιδανικά για την αποχώρηση ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού ήρωα για την πόλη! Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και δύο λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού αποχώρησε σαν αλλαγή με τον κόσμο της ομάδας να του προσφέρει ένα μοναδικό standing ovation! Μάλιστα συνέχισαν να φωνάζουν το όνομά του για το υπόλοιπο του αγώνα! Μια αποχώρηση μέχρι τη νέα επιστροφή! Είπαμε άλλωστε πως ποτέ δεν αφήνεις το σπίτι σου για πολύ! 
Φυσικό ταλέντο και μοναδικός σκόρερ, ιδιαίτερος χαρακτήρας ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε την μεγάλη του αγάπη για την Liverpool και τον κόσμο της! Από τους ποδοσφαιριστές που δεν μπορείς να μην τους αγαπήσεις αν είσαι φίλος της ομάδας. Ένας τρομερός γκολτζής που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο πιο φυσικά χαρισματικός επιθετικός που έχει φορέσει τη φανέλα με το Liverbird στο στήθος. Για εμάς, ένας 'θεός' που κατέβηκε στο Anfield για να μας χαρίσει όμορφες και γνήσιες ποδοσφαιρικές στιγμές!