Ένα ημερολογιακό έτος, δύο διαφορετικές σεζόν, αμέτρητες όμορφες στιγμές. Πάμε να δούμε το Countdown ως την κορυφαία!
Γράφει ο: Νίκος Γιαμπολδάκης
Από παιδί (σιγά ρε άντρα) με εκνεύριζε αυτή η διαφορά μεταξύ σεζόν και ημερολογιακού έτους. Στο τέλος της σεζόν αποτιμάς τη δουλειά σου, και στο τέλος του έτους τι? Το έτος ξεκινά με το "σβήσιμο" μιας σεζόν και τελειώνει με την έναρξη της επόμενης. Πολύ μπέρδεμα. Δεν έχει συνέχεια το έτος. Δεν μπορείς να το θεωρήσεις βάση για να στηρίξεις κριτική και απολογισμό. Στο τέλος κάθε σεζόν είσαι πιο ώριμος, ενώ στο τέλος κάθε έτους πιο μεγάλος...
Απ' όπου και να το πιάσεις, το έτος δεν έχει τίποτα θετικό για να οργανώσεις κάτι επ' αυτού. Αλλά αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερο (και μοναδικό) του προτέρημα! Το έτος είναι ιδανικό για να περιηγηθείς στις αναμνήσεις του χωρίς δεσμεύσεις και κριτική αποτίμηση, παρά μόνον με ανάλαφρα ρομαντικά βήματα, εστιάζοντας στις αναμνήσεις αυτές καθ' αυτές. Έλα, λοιπόν, να περιηγηθούμε στις 10 κορυφαίες στιγμές για τη Liverpool το 2016...
Το Europa League μετατράπηκε σε σπουδαίο στόχο την περυσινή σεζόν, αφού τόσο η αδυναμία της ομάδας να προσεγγίσει την 6άδα του πρωταθλήματος, όσο και το απρόσμενο σερί επιτυχιών στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ανέδειξαν την κατάκτηση του Europa League ως μοναδική λύση για έξοδο στην Ευρώπη και την επόμενη σεζόν.
Όλα ξεκίνησαν ήδη από την συνέντευξη τύπου πριν το πρώτο παιχνίδι στην Ισπανία. Ύστερα από μακροσκελή απάντηση του Jurgen Klopp σε ερώτηση δημοσιογράφου, ο Ισπανός μεταφραστής άρχισε να ξεφυσά μουρμουρίζοντας "Δεν ξέρω καν από πού να ξεκινήσω...", για να ακούσει τον Γερμανό προπονητή να του λέει: "Είναι ο ημιτελικός φίλε!". Όταν πια πήρε την απόφαση να μεταφράσει, ζαλισμένος όπως ήταν, ξεκίνησε να μιλά στα αγγλικά, για να διαπιστώσει αμήχανα λίγο αργότερα πως απευθύνεται σε Ισπανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια...
Γράφει ο: Νίκος Γιαμπολδάκης
Από παιδί (σιγά ρε άντρα) με εκνεύριζε αυτή η διαφορά μεταξύ σεζόν και ημερολογιακού έτους. Στο τέλος της σεζόν αποτιμάς τη δουλειά σου, και στο τέλος του έτους τι? Το έτος ξεκινά με το "σβήσιμο" μιας σεζόν και τελειώνει με την έναρξη της επόμενης. Πολύ μπέρδεμα. Δεν έχει συνέχεια το έτος. Δεν μπορείς να το θεωρήσεις βάση για να στηρίξεις κριτική και απολογισμό. Στο τέλος κάθε σεζόν είσαι πιο ώριμος, ενώ στο τέλος κάθε έτους πιο μεγάλος...
Απ' όπου και να το πιάσεις, το έτος δεν έχει τίποτα θετικό για να οργανώσεις κάτι επ' αυτού. Αλλά αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερο (και μοναδικό) του προτέρημα! Το έτος είναι ιδανικό για να περιηγηθείς στις αναμνήσεις του χωρίς δεσμεύσεις και κριτική αποτίμηση, παρά μόνον με ανάλαφρα ρομαντικά βήματα, εστιάζοντας στις αναμνήσεις αυτές καθ' αυτές. Έλα, λοιπόν, να περιηγηθούμε στις 10 κορυφαίες στιγμές για τη Liverpool το 2016...
#10. Villareal - Liverpool 1-3 (1-0/0-3) (Ημιτελικός Europa League)
Το Europa League μετατράπηκε σε σπουδαίο στόχο την περυσινή σεζόν, αφού τόσο η αδυναμία της ομάδας να προσεγγίσει την 6άδα του πρωταθλήματος, όσο και το απρόσμενο σερί επιτυχιών στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ανέδειξαν την κατάκτηση του Europa League ως μοναδική λύση για έξοδο στην Ευρώπη και την επόμενη σεζόν.
Όλα ξεκίνησαν ήδη από την συνέντευξη τύπου πριν το πρώτο παιχνίδι στην Ισπανία. Ύστερα από μακροσκελή απάντηση του Jurgen Klopp σε ερώτηση δημοσιογράφου, ο Ισπανός μεταφραστής άρχισε να ξεφυσά μουρμουρίζοντας "Δεν ξέρω καν από πού να ξεκινήσω...", για να ακούσει τον Γερμανό προπονητή να του λέει: "Είναι ο ημιτελικός φίλε!". Όταν πια πήρε την απόφαση να μεταφράσει, ζαλισμένος όπως ήταν, ξεκίνησε να μιλά στα αγγλικά, για να διαπιστώσει αμήχανα λίγο αργότερα πως απευθύνεται σε Ισπανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια...
Στα του ματς, με βασικούς τους Lucas, Allen και Toure (λόγω της αποβολής Sakho), η Liverpool παρά τα αντίθετα στοιχήματα, κυριάρχησε χάνοντας πολλές ευκαιρίες. Ωστόσο, η χρυσή αλλαγή του Marcelino, Adrian Suarez, σκόραρε το 1-0 για τους Ισπανούς στο 92', με τον πρώτο να πανηγυρίζει έξαλα και προκλητικά, σαν παιδάκι που έπεισε τους γονείς του να του αγοράσουν ποδήλατο.
ΥΓ: Λίγο νωρίτερα, ο Roberto Firmino είχε κλέψει και το ποδήλατο και...τον εγωισμό του Soldado.
#9. Liverpool - Everton 4-0 (20/04)
Ντέρμπι με την Everton. Νίκη κόντρα στην Everton. 4άρα κόντρα στην Everton. Δεν θα μπορούσε να λείπει από το countdown. Ο Lucas Leiva έκανε ντους στα αποδυτήρια, έφυγε από το γήπεδο, πήγε σπίτι, άνοιξε το ημερολόγιο του και έγραψε: "Σήμερα, 20 Απριλίου, έκανα assist". Το έκλεισε και κοιμήθηκε, ονειρευόμενος πως είχε καλύτερη τεχνική και 7-8 πόντους παραπάνω ύψος...
Έκανε και σουτ όμως εκείνη τη μέρα ο Lucas...Ναι, εκείνο το σουτ...
#8. Norwich - Liverpool 4-5 (23/01)
Η απόλυτη ματσάρα του περυσινού πρωταθλήματος. Αν το είδες έχασες 2 χρόνια από τη ζωή σου, κέρδισες 3 χρόνια ζωής, έβγαλες παρανυχίδες, έβγαλες αιμορροΐδες, έβγαλες τα ρούχα σου και κλαις αντικείμενα του σπιτιού. Πρόκειται για την ανατροπή της ανατροπής στην ανατροπή της ανατροπής (όντως). 4-5! Το παιχνίδι δεν είχε τεράστια βαθμολογική σημασία για τη Liverpool, αλλά γαμώτο αυτά δεν γίνονται!
Αποκλείεται να μην το θυμάσαι, γι' αυτό αφήνω εδώ μόνο το τελευταίο γκολ, από τον Adam Lallana (αυτό το λυτρωτικό, το ερωτικό, το ηδονικό, το....), που κατέστη και αφορμή για να σπάσουν τα γυαλιά του Jurgen Klopp στους πανηγυρισμούς!
Μετά τον αγώνα, ο Γερμανός είπε το εξής επικό: "Έχω πάντοτε δεύτερο ζευγάρι γυαλιά, αλλά είναι δύσκολο να βρεις τα γυαλιά σου χωρίς τα γυαλιά σου"...
Ο πρώτος τελικός μετά το 2012 (ήττα από την Chelsea στο FA Cup) και η δεύτερη ευκαιρία για one-match-trophy, ύστερα από την κατάκτηση και πάλι του League Cup κόντρα στην Cardiff, το 2011. Με μόλις 48 ώρες ξεκούρασης από τη λήξη του ημιτελικού, η Liverpool "κατέβηκε" στο Wembley να διεκδικήσει τις πιθανότητες της απέναντι στην Manchester City.
Ήταν αυτό που χρειαζόταν ο κόσμος της ομάδας, για να πιστοποιήσει την έναρξη της αναγέννησης στα χέρια του Klopp. Η ήττα στη διαδικασία των πέναλτι ήταν πικρή, όμως στο Λίβερπουλ έπνεε πλέον άλλος αέρας. Στα αποδυτήρια πριν τον αγώνα ο Klopp είχε πει: "Αυτός θα είναι ένας από τους πολλούς τελικούς που θα έχουμε μαζί". Μάντεψε...
Μπαίνει στο #7 για τον τρόπο που πανηγύρισες όταν ο Coutinho έστειλε την μπάλα στο πλεκτό. Η κραυγή σου είχε μέσα της ένα "επιτέλους ξαναγυρίσαμε", ένα "πάμε να το πάρουμε", ένα "πάμε να τα πάρουμε όλα", και ένα "έλα ρε καψούρα μου!"...
#7. Liverpool - Manchester City 1-1 (1-3pen.) (28/02, Τελικός League Cup)
Ο πρώτος τελικός μετά το 2012 (ήττα από την Chelsea στο FA Cup) και η δεύτερη ευκαιρία για one-match-trophy, ύστερα από την κατάκτηση και πάλι του League Cup κόντρα στην Cardiff, το 2011. Με μόλις 48 ώρες ξεκούρασης από τη λήξη του ημιτελικού, η Liverpool "κατέβηκε" στο Wembley να διεκδικήσει τις πιθανότητες της απέναντι στην Manchester City.
Ήταν αυτό που χρειαζόταν ο κόσμος της ομάδας, για να πιστοποιήσει την έναρξη της αναγέννησης στα χέρια του Klopp. Η ήττα στη διαδικασία των πέναλτι ήταν πικρή, όμως στο Λίβερπουλ έπνεε πλέον άλλος αέρας. Στα αποδυτήρια πριν τον αγώνα ο Klopp είχε πει: "Αυτός θα είναι ένας από τους πολλούς τελικούς που θα έχουμε μαζί". Μάντεψε...
Μπαίνει στο #7 για τον τρόπο που πανηγύρισες όταν ο Coutinho έστειλε την μπάλα στο πλεκτό. Η κραυγή σου είχε μέσα της ένα "επιτέλους ξαναγυρίσαμε", ένα "πάμε να το πάρουμε", ένα "πάμε να τα πάρουμε όλα", και ένα "έλα ρε καψούρα μου!"...
#6. Main Stand (09/09)
Ένα εντυπωσιακό έργο πολλών μηνών ολοκληρώθηκε φέτος: η ανακατασκευή (επέκταση) του Main Stand, της κεντρικής κερκίδας του Anfield. Οι εργασίες προχωρούσαν ταυτόχρονα με την αγωνιστική δράση καθ' όλη την περυσινή σεζόν, και εντατικοποιήθηκαν το καλοκαίρι, για να δοθεί τελικά το Anfield και πάλι σε χρήση στις 9 Σεπτεμβρίου.
Μία μέρα μετά, οι Reds υποδέχονταν τη Leicester, παίζοντας για πρώτη φορά σε ένα Anfield 54,000 φιλάθλων! Οι 8,500 θέσεις που προστέθηκαν στο Main Stand το κατέστησαν μία από τις μεγαλύτερες κερκίδες καθήμενων στην Ευρώπη! Το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό...
Μία μέρα μετά, οι Reds υποδέχονταν τη Leicester, παίζοντας για πρώτη φορά σε ένα Anfield 54,000 φιλάθλων! Οι 8,500 θέσεις που προστέθηκαν στο Main Stand το κατέστησαν μία από τις μεγαλύτερες κερκίδες καθήμενων στην Ευρώπη! Το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό...
#5. Liverpool - Manchester United 3-1 (2-0/1-1) (Φάση των 16 Europa League)
Απλό και όμορφο. Πρόκριση στα προ-ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό του πιο μισητού σου αντιπάλου. Προηγήθηκε ένα καθαρό (από άποψη αποτελέσματος και εμφάνισης) 2-0 στο Anfield, για να ακολουθήσει - ύστερα από προσωρινό και σύντομο καρδιοχτύπι - το πάρτι στο Old Trafford, με τον Coutinho να...χορεύει στο χόρτο και τους φιλάθλους στις κερκίδες!
Ωστόσο, "έβρεξε" και μερικές ψιλές, τις οποίες αποδοκιμάζουμε ως site (του διαβόλου πράματα) και από τις οποίες κρατάμε την ικανοποίηση του τύπου με το κινητό στα αριστερά, που θα δείξει το επόμενο πρωί στους συναδέλφους στη δουλειά αυτά που δεν έδειξε η κάμερα...
#4. Liverpool - Sevilla 1-3 (18/05 Τελικός Europa League)
Όπως είπα και στην αρχή, νίκη στο παιχνίδι αυτό σήμαινε (εκτός από λεφτά, γόητρο και καζούρα) έξοδο στο Champions League της επόμενης σεζόν, και αυτό είναι υπέροχο μόνο που το ακούς. Ήταν αναμφίβολα το παιχνίδι της σεζόν (και της επόμενης) για την ομάδα. Και λέω και της επόμενης, γιατί αν το καλοσκεφτείς, η Liverpool δεν θα έκανε τώρα πορεία πρωταθλητισμού αν έπαιζε φέτος στο Champions League τις Τρίτες...Τώρα θα μου πεις, αυτό είναι καλό? Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, mister, και αν αυτός είναι ο Jurgen Klopp, έχει και αρκετά μούσια...
Υπήρχε μια τρέλα γι' αυτό το παιχνίδι. Άκουγες και έβλεπες παντού γνωστούς και φίλους να ψάχνουν εισιτήρια, να ρωτούν πληροφορίες για το πού και το πώς, ακόμα και να δίνουν πληροφορίες αόριστα για την Βασιλεία ως πόλη, τα μαγαζιά και τις συγκοινωνίες της. Όλοι ονειρευτήκαμε έστω και για λίγα δευτερόλεπτα να κάναμε το ταξίδι για να δούμε το ματς στην Ελβετία.
Όσον αφορά στην πραγματικότητα του παιχνιδιού, ο Sturridge άνοιξε το σκορ με ένα υπέροχο γκολ, ένα τελείωμα δείγμα σπουδαίας τεχνικής. Και η...ανάγκη μιας ολόκληρης σεζόν βγήκε ξέφρενη από το στόμα των φιλάθλων, όπως εκείνων στη Θεσσαλονίκη, που πανηγύρισαν έξαλλα...
Ωστόσο, στο β' ημίχρονο η Liverpool υπέστη ένα ξαφνικό, άμεσο σοκ, που την παρέλυσε, και την υποχρέωσε σε ήττα, σε δεύτερη τελική απογοήτευση μέσα σε τρεις μήνες. Οι Ισπανοί βρήκαν εύκολα 3 γκολ και γύρισαν το παιχνίδι, για να πανηγυρίσουν 5η φορά την κατάκτηση της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, άφησε πικρία, άφησε στεναχώρια, άφησε όμως και παρακαταθήκη, πάνω στην οποία η Liverpool θα βασιζόταν για να αναγεννηθεί. Τη διαδικασία αυτή παρακολουθούμε ήδη...
Α! Δώσε και κανένα χέρι ρε Eriksson....
Α! Δώσε και κανένα χέρι ρε Eriksson....
#3. Ανανέωση Jurgen Klopp (08/07)
Βρίσκεται πάνω από το #4, καθώς θεωρείται υπεύθυνος για αυτό. Και η ανανέωση του συμβολαίου του σημαίνει περισσότερες επιτυχίες.
Η είδηση ήταν πολύ ξαφνική και τα γεγονότα αστραπιαία. Το βράδυ εμφανίζεται η φήμη πως οι Αμερικάνοι ιδιοκτήτες σκέφτονται ένα νέο συμβόλαιο για τον Γερμανό προπονητή, και το επόμενο πρωί ανακοινώνεται πως το υπέγραψε! Κάποιοι απόρησαν, αφού ο Klopp είχε ήδη υπογράψει από τον Οκτώβριο του 2015 τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, όμως η διοίκηση δικαιολογήθηκε λέγοντας πως "όταν έχεις να κάνεις με άτομο που έχει την ποιότητα του Jurgen, τότε επιβάλλεται να εξασφαλίσεις τη συνεργασία μαζί του για πολύ καιρό. Το αντίθετο θα ήταν μια πράξη ανεύθυνη"...
Προλαβαίνει να κάνει πολλά ως το 2022...Ήδη κάνει.
#2 Dortmund - Liverpool 4-5 (1-1/3-4) (Προ-ημιτελικός Europa League)
Το καλύτερο ζευγάρι του περυσινού Europa League. Το καλύτερο ζευγάρι του Europa League όσο υφίσταται ως διοργάνωση. Ένα από τα καλύτερα ζευγάρια knock-out αγώνων στην ιστορία του Ποδοσφαίρου. Το πιο συγκλονιστικό παιχνίδι της Liverpool μετά τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, το 2005. "Η Κωνσταντινούπολη ξαναζεί", είχε πει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στην τηλεόραση του συνδρομητικού καναλιού, όταν περιέγραφε το γκολ του Dejan Lovren. Έλεγε ό,τι έβλεπε...
Όλα ξεκίνησαν από τη Βεστφαλία, όπου η οικογένεια της Dortmund υποδέχτηκε και φιλοξένησε στο σπίτι της τον αναμορφωτή της, Jurgen Klopp. Ο τελευταίος, που πήρε πρωταθλήματα, κύπελλα και έφτασε ως τον τελικό του Champions League με τους Βεστφαλούς, είχε δηλώσει χαρούμενος για την κλήρωση, αφού θα είχε την ευκαιρία να συστήσει τη νέα του ομάδα, και το νέο του σπίτι στην κιτρινόμαυρη οικογένεια. Το κλίμα του knock-out αγώνα ήταν, γενικότερα, ιδιαίτερα ζεστό. Άγγλοι ταξιδιώτες συναντούσαν φιλάθλους της Dortmund στις πλατείες και τραγουδούσαν μαζί, αποθεώνοντας τον Klopp και πίνοντας μπύρα στο όνομα του. Ο Γερμανός προπονητής ήταν αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο της αναμέτρησης.
Κόντρα στα προγνωστικά, η Liverpool προηγήθηκε με γκολ του Origi, και έφυγε από τη Βεστφαλία με το πολύτιμο 1-1 ενόψει του δεύτερου αγώνα, που είχε οριστεί για τις 15 του Απρίλη.
Μια ημέρα πριν, 14/04, η Liverpool τιμούσε - για τελευταία φορά στο Anfield - με οργανωμένο μνημόσυνο τη μνήμη των 96 θυμάτων της τραγωδίας του Hillsborough. Ήταν το 27ο και τελευταίο επίσημο μνημόσυνο που διεξαγόταν στο Anfield, ενώ οι 96 ψυχές ακόμα αναζητούσαν τη δικαίωση τους.
Πριν τον αγώνα, Άγγλοι και Γερμανοί φίλαθλοι έσμιξαν τις φωνές τους για να τραγουδήσουν το "You'll Never Walk Alone", στιγμή που αναδείχθηκε υποψήφια για την "2016 Fan Award" της FIFA, την κορυφαία, δηλαδή, στιγμή-χειρονομία φιλάθλων για τη χρονιά που μας περνάει.
Η Dortmund προηγήθηκε με 0-2. Ύστερα με 1-3. Κι ύστερα η Liverpool έκανε την απόλυτη ανατροπή, σε 4-3, για να προκριθεί αυτή στον ημιτελικό κόντρα στη Villareal.
Πείτε με τρελό, αλλά όσα είδαμε εκείνο το βράδυ οφείλονταν σε μια κάποια άλλη δύναμη...Αυτή έστειλε κάτω από τα πόδια του Weidenfeller το σουτ του Origi, αυτή έστειλε στη γωνία το σουτ του Coutinho, αυτή πέρασε την μπάλα από 5 παίκτες για να φτάσει στο κεφάλι του Sakho, αυτή, σήκωσε τον Lovren τόσο ψηλά για να τη στείλει για 4η φορά στα δίχτυα, τόσο ηδονικά...
Η στιγμή αυτή μπαίνει στο #2, μετά την ανανέωση του Klopp, γιατί δεν ευθύνεται ο τελευταίος για την εξέλιξη της. Νομίζω (και μου αρέσει να σκέφτομαι) πως κάποιοι άλλοι, άυλα και αόρατα κίνησαν τα νήματα αυτής της αναμέτρησης. Στεναχωρήθηκα για τους Γερμανούς, αλλά πού να 'ξεραν κι αυτοί με ποιους τα έβαζαν. Άτυχοι λόγω συγκυριών. Με το μνημόσυνο είπαμε εμείς το τελευταίο αντίο στους 96. Με την εξέλιξη του αγώνα, μας είπαν κι εκείνοι...
Θες τέλος μιας κατάρας; Θες γαλήνια αιώνια ανάπαυση; Θες ανακούφιση συγγενών; Θες αποστιγματισμό μιας κοινωνίας; Όπως και να το ονομάσεις, ένα έχει σημασία: Επήλθε! Επιτέλους! Δεν υπήρχε περίπτωση να δεις κάτι άλλο στο #1! Αποτελεί την απόλυτη στιγμή της χρονιάς, που θα μας έκανε να θυμόμαστε το 2016 ως ένα σημαντικό και ωφέλιμο έτος για την ομάδα, ακόμα και χωρίς τις υπόλοιπες 9!
Η ιστορία γνωστή: 96 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους στις κερκίδες, το χορτάρι του Hillsborough και τα νοσοκομεία του Sheffield. Η ευθύνη βάρυνε τους ίδιους από την πρώτη στιγμή, χάρη στις κινήσεις και τα δημοσιεύματα κυρίως της The Sun, που σκοπό είχαν να προστατέψουν την αστυνομία - όργανο του κράτους - και κατ' επέκταση το ίδιο το κράτος. Αναγνωρίζοντας την εξόφθαλμη αδικία, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο τη μέρα της τραγωδίας, άρχισαν να σιγοψυθιρίζουν αντίθετες γνώμες από εκείνες που αναγκάστηκε να υιοθετήσει η κοινή γνώμη...Γνώμες που επέρριπταν ευθύνες στην αστυνομία, τη λειτουργία και τη δράση της, ως αυτουργό της καταστροφής και της τραγωδίας. Έτσι ξεκίνησε η αναζήτηση της αλήθειας, που έκανε την υπόθεση Hillsborough τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νομική υπόθεση που ακούστηκε ποτέ στην ιστορία των βρετανικών δικαστηρίων!
Ανακρίσεις, ακροάσεις, συνθήματα, καμπάνιες...Ένας Γολγοθάς για τους συγγενείς των θυμάτων που δεν έδειχνε να οδηγεί πουθενά. Αντί να απογοητεύονται όμως, αυτοί επέμεναν, ήξεραν την αλήθεια και έπρεπε να την αποδείξουν, το όφειλαν στα παιδιά, στα ξαδέρφια, στους συζύγους, στους γονείς τους...
Ώσπου το δικαστήριο έδωσε μια λίστα ερωτήσεων στους ενόρκους, που ορίστηκαν να τις απαντήσουν στις 26 του Απρίλη.
Πανηγυρική δικαίωση! Πανηγυρική απαλλαγή των φιλάθλων από οποιαδήποτε ευθύνη επί του δυστυχήματος. Πανηγυρική απόδοση ενοχής στις Αρχές, τις Πρώτες Βοήθειες, τη διεύθυνση του γηπέδου.
Οι συγγενείς των θυμάτων βγήκαν από το δικαστήριο συγκινημένοι....
"27 χρόνια πριν, η πόλη γέμισε δάκρυα πένθους. Σήμερα, είναι γεμάτη δάκρυα ανακούφισης, που επιτέλους 96 αθώες ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη", ήταν τα λόγια του Δημάρχου του Λίβερπουλ στα σκαλιά του St George's Hall. Δίπλα και κάτω του, χιλιάδες Liverpudlians, παρέα με συμπολίτες φίλους της Everton, θα ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα, όπως έκαναν ύστερα από τις ομιλίες του Kenny Dalglish και της Margaret Aspinall, προέδρου του Hillsborough Family Support Group. Η τελευταία βραβεύτηκε για το έργο της, από τον βρετανικό οργανισμό "Women of The Year", ως Γυναίκα της Χρονιάς 2016, μαζί με ακόμα 5 κυρίες ανά τον κόσμο.
Ακολούθησε η #1 Red στιγμή του 2016...Δεν χρειάζεται πρόλογο, ούτε και αποφώνηση...Χρειάζεται απόλαυση. Καλή χρονιά σε όλους!
Όλα ξεκίνησαν από τη Βεστφαλία, όπου η οικογένεια της Dortmund υποδέχτηκε και φιλοξένησε στο σπίτι της τον αναμορφωτή της, Jurgen Klopp. Ο τελευταίος, που πήρε πρωταθλήματα, κύπελλα και έφτασε ως τον τελικό του Champions League με τους Βεστφαλούς, είχε δηλώσει χαρούμενος για την κλήρωση, αφού θα είχε την ευκαιρία να συστήσει τη νέα του ομάδα, και το νέο του σπίτι στην κιτρινόμαυρη οικογένεια. Το κλίμα του knock-out αγώνα ήταν, γενικότερα, ιδιαίτερα ζεστό. Άγγλοι ταξιδιώτες συναντούσαν φιλάθλους της Dortmund στις πλατείες και τραγουδούσαν μαζί, αποθεώνοντας τον Klopp και πίνοντας μπύρα στο όνομα του. Ο Γερμανός προπονητής ήταν αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο της αναμέτρησης.
Κόντρα στα προγνωστικά, η Liverpool προηγήθηκε με γκολ του Origi, και έφυγε από τη Βεστφαλία με το πολύτιμο 1-1 ενόψει του δεύτερου αγώνα, που είχε οριστεί για τις 15 του Απρίλη.
Μια ημέρα πριν, 14/04, η Liverpool τιμούσε - για τελευταία φορά στο Anfield - με οργανωμένο μνημόσυνο τη μνήμη των 96 θυμάτων της τραγωδίας του Hillsborough. Ήταν το 27ο και τελευταίο επίσημο μνημόσυνο που διεξαγόταν στο Anfield, ενώ οι 96 ψυχές ακόμα αναζητούσαν τη δικαίωση τους.
Πριν τον αγώνα, Άγγλοι και Γερμανοί φίλαθλοι έσμιξαν τις φωνές τους για να τραγουδήσουν το "You'll Never Walk Alone", στιγμή που αναδείχθηκε υποψήφια για την "2016 Fan Award" της FIFA, την κορυφαία, δηλαδή, στιγμή-χειρονομία φιλάθλων για τη χρονιά που μας περνάει.
Η Dortmund προηγήθηκε με 0-2. Ύστερα με 1-3. Κι ύστερα η Liverpool έκανε την απόλυτη ανατροπή, σε 4-3, για να προκριθεί αυτή στον ημιτελικό κόντρα στη Villareal.
Πείτε με τρελό, αλλά όσα είδαμε εκείνο το βράδυ οφείλονταν σε μια κάποια άλλη δύναμη...Αυτή έστειλε κάτω από τα πόδια του Weidenfeller το σουτ του Origi, αυτή έστειλε στη γωνία το σουτ του Coutinho, αυτή πέρασε την μπάλα από 5 παίκτες για να φτάσει στο κεφάλι του Sakho, αυτή, σήκωσε τον Lovren τόσο ψηλά για να τη στείλει για 4η φορά στα δίχτυα, τόσο ηδονικά...
Η στιγμή αυτή μπαίνει στο #2, μετά την ανανέωση του Klopp, γιατί δεν ευθύνεται ο τελευταίος για την εξέλιξη της. Νομίζω (και μου αρέσει να σκέφτομαι) πως κάποιοι άλλοι, άυλα και αόρατα κίνησαν τα νήματα αυτής της αναμέτρησης. Στεναχωρήθηκα για τους Γερμανούς, αλλά πού να 'ξεραν κι αυτοί με ποιους τα έβαζαν. Άτυχοι λόγω συγκυριών. Με το μνημόσυνο είπαμε εμείς το τελευταίο αντίο στους 96. Με την εξέλιξη του αγώνα, μας είπαν κι εκείνοι...
#1. Δικαίωση των 96 θυμάτων του Hillsborough (26/04)
Θες τέλος μιας κατάρας; Θες γαλήνια αιώνια ανάπαυση; Θες ανακούφιση συγγενών; Θες αποστιγματισμό μιας κοινωνίας; Όπως και να το ονομάσεις, ένα έχει σημασία: Επήλθε! Επιτέλους! Δεν υπήρχε περίπτωση να δεις κάτι άλλο στο #1! Αποτελεί την απόλυτη στιγμή της χρονιάς, που θα μας έκανε να θυμόμαστε το 2016 ως ένα σημαντικό και ωφέλιμο έτος για την ομάδα, ακόμα και χωρίς τις υπόλοιπες 9!
Η ιστορία γνωστή: 96 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους στις κερκίδες, το χορτάρι του Hillsborough και τα νοσοκομεία του Sheffield. Η ευθύνη βάρυνε τους ίδιους από την πρώτη στιγμή, χάρη στις κινήσεις και τα δημοσιεύματα κυρίως της The Sun, που σκοπό είχαν να προστατέψουν την αστυνομία - όργανο του κράτους - και κατ' επέκταση το ίδιο το κράτος. Αναγνωρίζοντας την εξόφθαλμη αδικία, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο τη μέρα της τραγωδίας, άρχισαν να σιγοψυθιρίζουν αντίθετες γνώμες από εκείνες που αναγκάστηκε να υιοθετήσει η κοινή γνώμη...Γνώμες που επέρριπταν ευθύνες στην αστυνομία, τη λειτουργία και τη δράση της, ως αυτουργό της καταστροφής και της τραγωδίας. Έτσι ξεκίνησε η αναζήτηση της αλήθειας, που έκανε την υπόθεση Hillsborough τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νομική υπόθεση που ακούστηκε ποτέ στην ιστορία των βρετανικών δικαστηρίων!
Ανακρίσεις, ακροάσεις, συνθήματα, καμπάνιες...Ένας Γολγοθάς για τους συγγενείς των θυμάτων που δεν έδειχνε να οδηγεί πουθενά. Αντί να απογοητεύονται όμως, αυτοί επέμεναν, ήξεραν την αλήθεια και έπρεπε να την αποδείξουν, το όφειλαν στα παιδιά, στα ξαδέρφια, στους συζύγους, στους γονείς τους...
Ώσπου το δικαστήριο έδωσε μια λίστα ερωτήσεων στους ενόρκους, που ορίστηκαν να τις απαντήσουν στις 26 του Απρίλη.
Πανηγυρική δικαίωση! Πανηγυρική απαλλαγή των φιλάθλων από οποιαδήποτε ευθύνη επί του δυστυχήματος. Πανηγυρική απόδοση ενοχής στις Αρχές, τις Πρώτες Βοήθειες, τη διεύθυνση του γηπέδου.
Οι συγγενείς των θυμάτων βγήκαν από το δικαστήριο συγκινημένοι....
"27 χρόνια πριν, η πόλη γέμισε δάκρυα πένθους. Σήμερα, είναι γεμάτη δάκρυα ανακούφισης, που επιτέλους 96 αθώες ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη", ήταν τα λόγια του Δημάρχου του Λίβερπουλ στα σκαλιά του St George's Hall. Δίπλα και κάτω του, χιλιάδες Liverpudlians, παρέα με συμπολίτες φίλους της Everton, θα ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα, όπως έκαναν ύστερα από τις ομιλίες του Kenny Dalglish και της Margaret Aspinall, προέδρου του Hillsborough Family Support Group. Η τελευταία βραβεύτηκε για το έργο της, από τον βρετανικό οργανισμό "Women of The Year", ως Γυναίκα της Χρονιάς 2016, μαζί με ακόμα 5 κυρίες ανά τον κόσμο.
Ακολούθησε η #1 Red στιγμή του 2016...Δεν χρειάζεται πρόλογο, ούτε και αποφώνηση...Χρειάζεται απόλαυση. Καλή χρονιά σε όλους!