Γράφει ο Θοδωρής Σπανός
26 Νοεμβρίου 2016: Βρισκόμαστε στο 30ο λεπτό της αναμέτρησης του αγώνα κόντρα στη Sunderland, στο Anfield. Ο Philippe Coutinho είναι ο κάτοχος της μπάλας λίγο μέσα στην περιοχή, και ετοιμάζεται για σουτ, ετοιμάζεται να μας χαρίσει άλλη μία στιγμή μαγείας..
Ο Didier N'dong είναι το τελευταίο εμπόδιο μεταξύ της μπάλας και της εστίας του Pickford και δεν είναι διατεθειμένος να πέσει χωρίς μάχη. Βάζει μία δυνατή -πλην καθαρή- κόντρα στην μπάλα και ο Coutinho πέφτει στο έδαφος.
Καταλαβαίνεις με τη μία πως δεν είναι βουτιά για πέναλτι. Ο νεαρός Βραζιλιάνος ζητάει απεγνωσμένα να βγει η μπάλα εκτός καθώς υποφέρει, πιάνει τον αστράγαλό του. Μεταφέρεται εκτός αγωνιστικού χώρου με φορείο, αφού πρώτα έχει τοποθετηθεί ειδικός νάρθηκας στο πόδι του, μέσα σε αποθέωση.
Όλη η καλή διάθεση που είχα από το πρωί, έχει πάει περίπατο μέσα σε μια στιγμή. Με το σπάσιμο να μην έχει καν αποκλειστεί, δε δίνω πολύ σημασία στη συνέχεια του αγώνα, παρά περιμένω τις πρώτες εκτιμήσεις. Περίπου δυο μήνες λένε οι γιατροί, και επιστρέφει η καρδιά μου στη θέση της. Όλα πλέον καλά.
26 Noεμβρίου 2015: Η ομάδα μας προέρχεται από μεγαλειώδη νίκη κόντρα στη Manchester City. 1-4 το τελικό σκορ, με τους Coutinho, Firmino και Lallana να κάνουν θαύματα. Ο Phil στο 68ο λεπτό της αναμέτρησης γίνεται αλλαγή τραυματίας, με ενοχλήσεις στο μηρό, και θα χάσει τα επόμενα δύο παιχνίδια, με Swansea και Newcastle.
"Επιτέλους, δε θα αγωνιστεί το παλτό", θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει σε συζητήσεις με φίλους, με μια δόση υπερβολής.
"Μα γιατί, δεν είναι ο καλύτερος παίχτης σας;", να ρωτούν αυτοί και να κοιτούν απορημένοι.
"Ναι, για κάποιον που διαβάζει τις ειδήσεις από τα ελληνικά αθλητικά site και βλέπει μόνο τους σκόρερς, είναι ο καλύτερός μας παίχτης. Για εμάς τους υπολοίπους, πρέπει να φάει πάγκο." Μου πήρε βέβαια λίγο καιρό μέχρι να καταλάβω πως ήμουν η συντριπτική μειοψηφία που δεν ήθελε τον Couts στη βασική 11αδα.
Μία νίκη, μία ήττα ο απολογισμός σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Η ήττα από τη Newcastle σε μια περίοδο που όλα πήγαιναν πρίμα, μου έκατσε βαριά. Γενικά, σε όσα παιχνίδια πρωταθλήματος ο Coutinho δε συμπεριλήφθηκε στην αποστολή την περσινή χρονιά, το ρεκόρ της ομάδας μας ήταν 2 νίκες, 3 ισοπαλίες, 4 ήττες.
Δύο καταστάσεις σε διάστημα ενός χρόνου, που στη θεωρία δεν απέχουν πολύ. Αν όμως δούμε την περσινή πορεία της ομάδας μέχρι εκείνη την περίοδο, θα διαπιστώσουμε πως από τα 13 πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος, ο Coutinho πραγματοποίησε καθοριστικές εμφανίσεις μόλις στα 3 από αυτά. Στο εναρκτήριο ματς κόντρα στην Stoke, σε αυτό κόντρα στην Chelsea, και σε αυτό κόντρα στη City. Η συνέχεια της χρονιάς; Ανάλογη! Προσωπικά, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε έναν αγώνα από τα τέλη Νοεμβρίου και έπειτα που να πραγματοποίησε εμφάνιση άνω του μετρίου, με αποκορύφωμα τον τελικό της Βασιλείας. Το γεγονός μάλιστα πως πήρε και το βραβείο του παίχτη της χρονιάς της ομάδας μας, το θεωρώ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Ας πάμε στη φετινή χρονιά. Στους 12 αγώνες πρωταθλήματος που αγωνίστηκε (προφανώς σε αυτούς δε συμπεριλαμβάνεται το ματς κόντρα στη Sunderland) έχει πραγματοποιήσει το λιγότερο 6 πειστικότατες εμφανίσεις, οι οποίες τον μετατρέπουν σιγά σιγά σε ηγέτη της Liverpool. Και αν αφαιρέσουμε αυτή κόντρα στη Southampton που τον γύρισαν άρον άρον με ιδιωτικά τζετ από Βραζιλία και έπαιξε μπάλα τη μεθεπόμενη μέρα, μας δίνει πάνω από 50% ποσοστό.
Tι έχει μεσολαβήσει από το καλοκαίρι και μετά; Εκτός φυσικά από τη γενική εικόνα της ομάδας που είναι αισθητά βελτιωμένη, μία είναι η μεγάλη αλλαγή στο στυλ παιχνιδιού του Coutinho: το σουτ. Πραγματικά, δε θυμάμαι και εγώ πόσα καντήλια είχα ρίξει όταν συνέκλινε προς το κέντρο. Πιο προβλέψιμος και από τα τραγούδια των Scorpions ένα πράγμα. Ε, φέτος λοιπόν, παρόλο που η Liverpool κατά μέσο όρο έχει 3 σουτ περισσότερα ανά παιχνίδι (στους αγώνες της Premier League), ο Coutinho έχει 0.6 σουτ λιγότερα.
Ας δούμε όμως λίγο πιο βαθιά ακόμα. 2 σουτ μέσα από την περιοχή πέρσι, ακριβώς το ίδιο και φέτος. 3.2 εκτός περιοχής πέρσι, 2.6 φέτος. Και αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός πως τη φετινή χρονιά είναι και ο κύριος εκτελεστής των φάουλ, αυτό το νούμερο γίνεται ακόμα μικρότερο. Όλο αυτό, αντικατοπτρίζεται σε μια πολύ ωραία αύξηση του ποσοστού ευστοχίας των προσπαθειών του Phil. 55% σουτ στον στόχο φέτος, 43% την αντίστοιχη περσινή χρονιά. Not Bad at all.
Δε θα ανακαλέσω αυτά που είχα δηλώσει στο παρελθόν. Εκτός από την περίοδο του Δεκεμβρίου του 2014 δε θυμάμαι άλλο διάστημα που να είχε πάρει την ομάδα από το χέρι, να την κουβαλήσει με τον τρόπο που μόνο ένας world class παίχτης -όπως υποστήριζαν οι φίλαθλοι της ομάδας μας ότι ήταν- θα μπορούσε. Ένα παιχνίδι καλό, 9 άσχημα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει πως δεν μπορεί στην Αγγλία, δε θα μπορέσει να πιέσει, δε θα μπορέσει να μαρκάρει, δε θα μπορέσει να εξελιχθεί στον σουπερσταρ που όλοι πίστευαν ότι θα γίνει. Τον θεωρούσα τον πιο υπερεκτιμημένο παίχτη της Liverpool. Όταν δε έσκασαν οι φήμες για προσφορά της PSG, "κορδελίτσα" ήταν το σχόλιό μου.
Ναι, έκανα λάθος.
Philippe Coutinho, δε θα μπορούσες να με διαψεύσεις περισσότερο. Φοβάμαι πολύ αυτούς τους δύο μήνες που θα λείπεις, Philippe Coutinho, φοβάμαι ότι πλέον είσαι αναντικατάστατος.
Philippe Coutinho, σου οφείλω μια συγγνώμη.
