13/12 του 1980 (σαν χθες), η Liverpool ταξιδεύει στο Ipswich για να παίξει στο Portman Road με την τοπική ομάδα για το πρωτάθλημα. Ο Kenny Dalglish είχε μείνει στο Liverpool εκείνο το απόγευμα λόγο τραυματισμού στον αστράγαλό του και ο τότε προπονητής μας Bob Paisley αποφασίζει να ξεκινήσει βασικό έναν 19χρονο επιθετικό από την Ουαλία, που είχε αποκτηθεί λίγους μήνες πριν από την άσημη Chester. Το όνομά του Ian Rush.
Εκείνο το Κυριακάτικο μεσημέρι έγινε η αρχή μιας καριέρας που έμελλε να είναι ονειρική! Η πρώτη του σεζόν στο Liverpool μόνο ιδανική δεν ήταν. Τα μόλις 9 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα και κάποια προβλήματα προσαρμογής στο Liverpool, οδήγησαν τον Rush στο γραφείο του Bob Paisley. Ο νεαρός Ουαλός ζήτησε χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα ειδάλλως θα απαιτούσε μεταγραφή. Ο Paisley του δήλωσε πως θα τον αφήσει να φύγει και ο Rush έφυγε απ' το γραφείο του, αποφασισμένος να σκοράρει όσα περισσότερα γκολ μπορεί με τις "ρεζέρβες" της Liverpool και να κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών και καλών ομάδων. Την πρώτη χρονιά σκόραρε 12 γκολ σε 30 παιχνίδια με την δεύτερη ομάδα και στην αρχή της δεύτερης έκανε εκρηκτικό ξεκίνημα με 5 γκολ στα πρώτα 4 ματς, συνδυάζοντάς τα με καταπληκτικές εμφανίσεις! Ο πιτσιρικάς Ουαλός ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα και το σχέδιο του Paisley δούλευε στην εντέλεια! Ποτέ δεν είχε σκοπό να τον πουλήσει. Μόνο να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του και να δει αν πραγματικά αξίζει να φορέσει την βαριά φανέλα με το Liverbird στο στήθος!
Κάπως έτσι ήρθε, απολύτως λογικά τη σεζόν 1981-82, η καθιέρωση του Rush στην πρώτη ομάδα! Το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Liverpool το πέτυχε στις 30/9 του 1981 απέναντι στην Φινλανδική Oulu Palloseura για το Κύπελλο Πρωταθλητριών ερχόμενος απ' τον πάγκο, σε μια εύκολη νίκη με 7 γκολ για την ομάδα μας! Όπως συμβαίνει πολλές φορές στον αθλητισμό (και όχι μόνο) η ατυχία ενός αποδεικνύεται ευλογία για κάποιον άλλο. Ένας τραυματισμός του David Johnson έδωσε την ευκαιρία στον Ian Rush εκείνη τη χρονιά να καθιερωθεί ως βασικός στην επίθεση στο πλευρό του Kenny Dalglish και ο Ουαλός δεν την άφησε να πάει χαμένη! Το τέλος εκείνης της σεζόν τον βρήκε να έχει πετύχει 30 γκολ και να αναπτύσσει καταπληκτική συνεργασία στην επίθεση της ομάδας μας με τον King Kenny!
Παρά τον αρχικό (και απολύτως λογικό) ενθουσιασμό από τον κόσμο του Anfield, λίγοι πίστευαν ότι αυτός ο πιτσιρικάς θα μπορούσε να συνεχίσει στον ίδιο ξέφρενο ρυθμό. Κι όμως. Ένα γκολ περισσότερο από την προηγούμενη χρονιά με την ομάδα να πετυχαίνει ακόμα ένα Double με Πρωτάθλημα και League Cup! Πλέον και οι πιο δύσπιστοι είχαν πειστεί! Και οι ελάχιστοι που δεν ήταν ακόμα σίγουροι για την ποιότητα του Rush, κατά τη διάρκεια της επόμενης σεζόν έχασαν κάθε αμφιβολία! 1983/84, ίσως η καλύτερη χρονιά του Ian Rush με τη φανέλα της Liverpool! Κατά τη διάρκειά της σκόραρε χατ-τρικ απέναντι στην Aston Villa, τέσσερα απέναντι στην Coventry, πέντε (!) απέναντι στην Luton! Ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι η Liverpool είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού με την περίπτωσή του! Αποτελούσε έκπληξη αν περνούσε 90λεπτο χωρίς να σκοράρει! Η χρονιά πέρασε με τον Rush να πετυχαίνει 47 γκολ, να γίνεται κορυφαίος σκόρερ σε ολόκληρη την Ευρώπη κερδίζοντας το 'Χρυσό Παπούτσι', να καταρρίπτει το ρεκόρ του Roger Hunt των 41 γκολ για τα περισσότερα γκολ σε μια χρονιά με τη φανέλα της Liverpool, να σηκώνει με την ομάδα το Ευρωπαϊκό στον τελικό της Ρώμης, όντας μάλιστα ένας από τους 4 που σκόραραν στη διαδικασία των πέναλτι και να ολοκληρώνει το treble με την κατάκτηση Πρωταθλήματος και League Cup!
Μετά από την μαγική αυτή σεζόν, ο Αύγουστος βρήκε τον Rush τραυματισμένο, με αποτέλεσμα να χάσει τα 14 πρώτα παιχνίδια της χρονιάς. 26 γκολ συνολικά στην μέτρια αυτή χρονιά του (αν μια χρονιά με 26 γκολ μπορεί να χαρακτηριστεί μέτρια), με κορυφαία στιγμή του χατ-τρικ στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στην Benfica, που μας έστειλε στον εφιαλτικό τελικό του Heysel. Ίσως το εντυπωσιακότερο χαρακτηριστικό του Ian Rush να μην ήταν ούτε η τεχνική του , ούτε η ταχύτητά του, ούτε τα τρομερά του τελειώματα. Αυτό που τον έκανε παίχτη παγκόσμιας κλάσης κατά τη γνώμη μου ήταν η σταθερότητά του! Το καλοκαίρι του 1986, φτάνει στα γραφεία της (πληγωμένης οικονομικά λόγο του Ευρωπαϊκού αποκλεισμού, μετά τα γεγονότα στο Heysel) Liverpool, πρόταση απ' την Juventus για τον Ουαλό σταρ. Η απάντηση της διοίκησης θετική, με τον Ian Rush να παραμένει κάτοικος Liverpool για ακόμα ένα χρόνο ως δανεικός, αφού ο Platini αποφάσισε να φορέσει για ακόμα μια σεζόν την φανέλα της 'Μεγάλης Κυρίας'. Πολλοί πίστευαν πως ο Rush δεν θα δώσει το 100% την χρονιά που έμεινε στο λιμάνι δανεικός. Όπως και στην αρχή της καριέρας του, ο Rush τους διέψευσε γρήγορα! 40 γκολ σε 57 εμφανίσεις, σπάζοντας ακόμα ένα ρεκόρ. Εκείνο για τα περισσότερα γκολ σε Merseyside Derby (25)!
Στο Τορίνο ο Rush δεν ταίριαξε ποτέ. Σκόραρε 14 γκολ με τα ασπρόμαυρα χωρίς να εντυπωσιάσει, με τους συχνούς τραυματισμούς και την αμυντική φύση της Ιταλικής ομάδας να τον κάνουν να φαίνεται σκιά του εαυτού του. Και κάπως έτσι μετά από μόλις μία χρονιά μακριά απ' το Liverpool, ο Rush επιστρέφει! Μια επιστροφή που προκάλεσε έκπληξη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Νησιού! Χωρίς να είναι στην ίδια κατάσταση με την προηγούμενη θητεία του, ο Rush συνέχισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα. Να βρίσκει δίχτυα! Κύπελλα, μετάλλια και γκολ συνέχισαν να έρχονται και στις 18 Οκτωβρίου του 1992 σ' ένα ντέρμπι με την Manchester United στο Old Trafford, ο Rush σκόραρε το προσωπικό του γκολ νούμερο 287 με τη φανέλα της Liverpool, κάτι που τον έκανε κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία της ομάδας. Το τέλος εκείνης της χρονιάς βρήκε την ομάδα μας να πανηγυρίζει το Πρωτάθλημα, το 18ο και τελευταίο μέχρι σήμερα. 
Με το πέρασμα των χρόνων το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας φαινόταν να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Με τον ερχομό του 1996, ο Rush δηλώνει πως στο τέλος της σεζόν θα αποχωρίσει απ' την ομάδα. Πάτησε για τελευταία φορά το χορτάρι του Anfield στις 27 Απριλίου εκείνης της χρονιάς, σ' ένα ματς απέναντι στην Middlesbrough. Ένα ματς γεμάτο αμηχανία και χειροκρότημα! Η ατμόσφαιρα που έζησαν όσοι βρέθηκαν στο Anfield την ώρα που πέρασε σαν αλλαγή ο Rush ήταν ανατριχιαστική! Μετά το τέλος πέταξε την φανέλα του στο KOP και δήλωνε:
"Ήταν μια πάρα πολύ συναισθηματική μέρα για μένα. Αυτό που έζησα σήμερα, θα ζει μαζί μου για πάντα! Θα ήθελα να μείνω στον αγωνιστικό χώρο για πάντα!". Ο επίλογος γράφτηκε μετά από 660 εμφανίσεις και 364 γκολ!
Λίγες μέρες αργότερα αποχώρισε με προορισμό την Leeds και το τέλος αυτής της ένδοξης ποδοσφαιρικής καριέρας ήρθε το 1999.
Κοιτάζοντας πίσω σε όσα κατάφερε ο Ian Rush με την κόκκινη φανέλα, σε πιάνει ένα δέος. Ένας ποδοσφαιριστής που όσα πέτυχε στην εποχή του θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην μνήμη κάθε φιλάθλου της Liverpool και όχι μόνο. Οι εποχές αλλάζουν και μαζί μ' αυτές αλλάζει και το ποδόσφαιρο. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχουν και σήμερα, στην εποχή του μοντέρνου ποδοσφαίρου, παίχτες σαν τον Ian Rush. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα παιχτών που κάνουν πράγματα τρελά με τις ομάδες τους. Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ γραφικός, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω!
Επιμέλεια: Δημήτρης Παπαδήμας