"Θα έλεγα ότι είναι ο αγαπημένος μου απ' τους ποδοσφαιριστές της Liverpool. Ήταν ήρωας εκείνη την εποχή. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Αγγλία και ένας απ' τους καλύτερους στον κόσμο." Jamie Redknap
"Αν μιλήσεις με ποδοσφαιριστές από εκείνες τις τρομερές ομάδες της Liverpool και τους ρωτήσεις ποιος ήταν ο καλύτερος από αυτούς που έχουν παίξει μαζί, θα σου απαντήσουν ο John Barnes." Jamie Carragher
"Παίχτες όπως ο Barnes βγαίνουν στο προσκήνιο μια φορά στα 100 χρόνια." Sir Tom Finney
"Ίσως για μια στιγμή να πιστέψεις πως όλα αυτά είναι υπερβολές, αλλά πραγματικά ήταν τόσο καλός." Luther Blissett, προπονητής του στην Watford
O John Barnes έχει σήμερα γενέθλια και εμείς θυμόμαστε τα έργα του την περίοδο που αγωνίστηκε στην Liverpool και ανάγκασε τους φίλους των Reds (και όχι μόνο) να τον θαυμάζουν!
Ποδοσφαιρική ευφυία, ταχύτητα, δύναμη, ικανότητα να 'βλέπει γήπεδο', ατόφιο ταλέντο. Ταλέντο το οποίο ξεχώριζε από τα παιδικά του χρόνια τα οποία πέρασε στο Κίνγκστον, πρωτεύουσα της χώρας στην οποία γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1963. Ταλέντο το οποίο ξεχώρισε και λίγα χρόνια μετά, όταν βρέθηκε στην Αγγλία με την οικογένειά του ακολουθώντας τον πατέρα του που κλήθηκε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της χώρας του στο Λονδίνο. Εκεί ο 12χρονος τότε John έκανε τα πρώτα του σοβαρά ποδοσφαιρικά βήματα σε μια ομάδα με το όνομα Stowe Boys Club. Εκεί μερικά χρόνια αργότερα και στην ηλικία των 17 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Watford και με την πάροδο των ημερών έγινε ένας ποδοσφαιριστής σύμβολο στο Vicarage Road! Από το 1981 όταν και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση μέχρι και το 1987 μέτρησε 233 εμφανίσεις με τα κίτρινα, εμφανίσεις οι οποίες ανάγκασαν τους μεγάλους συλλόγους του Νησιού να ασχοληθούν μαζί του.Το καλοκαίρι του 1987 ο Kenny Dalglish παίρνει την απόφαση και τον φέρνει στην Liverpool πληρώνοντας £900,000.Εκείνο το καλοκαίρι ο Barnes συνάντησε τους επίσης νεοφερμένους Beardsley και Aldridge με τους οποίους στη συνέχεια δημιούργησε μία τρομερή επιθετική τριάδα που σήκωσε αμέτρητες φορές το Anfield στο πόδι!
Μια πρώτη χρονιά βγαλμένη απ' τα καλύτερά του όνειρα.
Η Liverpool χρίζεται πρωταθλήτρια με τον Barnes να εξελίσσεται σε παίχτη βαρόμετρο για την ομάδα και να σκοράρει τα 15 από τα 87 γκολ που πετύχαμε εκείνη τη σεζόν. Ο τίτλος του καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο.
Το πόσο σημαντικός ήταν για εκείνη την Liverpool ο Barnes το κατάλαβαν όλοι όταν ένας τραυματισμός τον κράτησε εκτός αγωνιστικών χώρων για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στην διάρκεια της επόμενης σεζόν. Το διάστημα που έλειψε ο John η ομάδα έμοιαζε λειψή. Σαν μια μηχανή που της λείπει το βασικότερό της γρανάζι. Στο δεύτερο μισό της σεζόν η Liverpool κέρδισε 15 απ' τα 18 τελευταία παιχνίδια του πρωταθλήματος χάνοντας τον τίτλο στην ισοβαθμία από την Arsenal ενώ έφτασε και μέχρι τον τελικό του FA Cup όπου σήκωσε το τρόπαιο νικώντας την Everton. Ο Barnes ήταν ξανά υγιής και στο αριστερό άκρο της ομάδας!1989-90. Ο Barnes έχει πάρει την φανέλα του βασικού σπίτι του και μαζί με τον Rush δημιουργούν ένα αξιοζήλευτο επιθετικό δίδυμο. Το γεγονός πως ο Dalglish άφηνε για χάρη του στον πάγκο τον Aldridge μιλάει από μόνο του. Και φυσικά ο Barnes τον δικαίωσε. Σε ένα πρώτο μισό σε γενικές γραμμές μέτριο για την ομάδα σκόραρε 12 γκολ σε 20 παιχνίδια, φτάνοντας συνολικά τα 28 μέχρι το τέλος, κάτι που αυτομάτως τον έκανε πρώτο σκόρερ της ομάδας έχοντας δύο περισσότερα απ' τον παρτενέρ του στην επίθεσή μας Ian Rush. Αποτέλεσμα; H Liverpool αναδείχθηκε πρωταθλήτρια 9 βαθμούς πάνω από την δεύτερη Aston Villa και 17 πάνω από την προηγούμενη πρωταθλήτρια Arsenal, με τον Barnes να ψηφίζεται για δεύτερη φορά στην καριέρα του κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς!
Καλοκαίρι του 1992 με τον Barnes να διανύει, κατά γενική ομολογία, την καλύτερη περίοδο της καριέρας του και τις εφημερίδες της εποχής να κάνουν λόγο για έντονο ενδιαφέρον από ομάδες όπως η Real, η Barcelona και η Juventus. Ήταν φανερό, με τον Dalglish που τον είχε φέρει στην ομάδα πλέον να αποτελεί παρελθόν, πως ο Barnes ζύγιζε προσεχτικά τις επιλογές του και βρισκόταν σε μία κρίσημη διασταύρωση της καριέρας του. Παραμονή στην ομάδα που τον απογείωσε ποδοσφαιρικά ή μετακίνηση σε έναν διαφορετικό σύλλογο μεγάλου βεληνεκούς και μια άλλη χώρα; Ότι σκέψεις κι αν έκανε έμειναν ημιτελής. Στην προθέρμανση ενός παιχνιδιού της εθνικής Αγγλίας με την Φινλανδία στο Ελσίνκι τον Ιούνιο του 1992 ο Barnes παθαίνει ρήξη στον αχίλλειο τένοντα του δεξιού του ποδιού και κάπου εκεί αλλάξαν τα πάντα. Μέχρι το Νοέμβριο δεν πατάει χορτάρι αλλά ακόμα και όταν έφτασε η ώρα να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους ήταν φανερό πως ο τραυματισμός αυτός τον είχε επηρεάσει τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Αναγκάστηκε να αλλάξει ολόκληρο τον τρόπο παιχνιδιού του, με τον Sounness να τον μεταφέρει στον άξονα της ομάδας βάζοντάς τον να παίζει κυρίως ως κεντρικός μέσος. Χρειαζόταν χρόνο για να επιστρέψει στο επίπεδο που ήταν πριν από εκείνο το μεσημέρι στο Ελσίνκι και φυσικά η Liverpool ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμη να τον περιμένει. Ο Barnes υπέγραψε νέο συμβόλαιο τον Φλεβάρη του '93.
Χρόνια σου πολλά John Barnes!